หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 703

เช้าตรู่ หลินมั่วนั่งรถแท็กซี่ไปยังบริษัทของสวี่ปั้นซย่า

พอมาถึงที่นี่ หลินมั่วก็เห็นสวี่เจี้ยนกง ฟังฮุ่ยและคนอื่นๆ ยืนเอะอะอยู่ตรงประตูทางเข้าจากระยะไกล

หวังโจวพาพนักงานรักษาความปลอดภัยกลุ่มหนึ่งมาเฝ้ารักษาความปลอดภัยตรงด้านนอก เพื่อไม่ให้พวกเขาเข้าไป

หลินมั่วแปลกใจเล็กน้อย สวี่เจี้ยนกงโดนกักตัวไว้ไม่ใช่หรือ ทำไมถึงออกมาเร็วขนาดนี้ล่ะ

หรือว่าเมื่อคืนสวี่ปั้นซย่าช่วยเขาออกมาจนได้

ทันใดนั้น สวี่เจี้ยนกงกับคนอื่นๆ ก็เห็นหลินมั่ว

พวกเขารีบพุ่งเข้ามา และล้อมตัวหลินมั่วที่เพิ่งจะลงมาจากรถแท็กซี่เอาไว้

“ไอ้แซ่หลิน แกไสหัวลงมาเดี๋ยวนี้”

“แกมันเป็นสัตว์เดรัจฉาน แกทำอะไรกับลูกสาวของฉันกันแน่ ทำไมเธอถึงทำกับพวกเราแบบนี้”

“เมื่อก่อนพี่สาวของฉันเชื่อฟังพ่อแม่มาก แถมยังดีกับพวกเรามาก หลินมั่ว นายพูดอะไรกรอกหูเธอกันแน่”

“ไอ้แซ่หลิน แกกล้าดียังไงส่งคนมาต่อยฉัน ฉันจะบอกนายนะ เรื่องนี้ฉันไม่จบกับแกแน่!”

ทั้งสี่คนตะโกนอย่างเดือดดาล ท่าทางนั้น เหมือนอยากจะกลืนกินหลินมั่วไม่มีผิด

โดยเฉพาะสวี่เจี้ยนกง เขาคว้าคอเสื้อของหลินมั่วและเหวี่ยงหมัดต่อยหลินมั่วทันที

หลินมั่วถีบหวงเหลียง และฉวยโอกาสถอยหลัง เพื่อหลบสวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ย

พอสวี่ตงเสวี่ยเห็นแบบนั้น จึงกระทืบท้าวอย่างฉุนเฉียว “นายกล้าตีสามีของฉันเหรอ ฉันจะสู้กับนายเอง!”

ขณะนี้ หวังโจวได้พาคนบุกเข้ามาจับตัวสวี่ตงเสวี่ยกับคนอื่นๆ เอาไว้ทันที

“ปล่อยฉันนะ! ปล่อยฉัน!”

“รีบปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะไล่พวกแกออก!”

สวี่เจี้ยนกงกับคนอื่นๆ ทำการตะโกนและต่อสู้ดิ้นรน แต่กลับไม่มีใครสนใจ พนักงานรักษาความปลอดภัยคุมตัวพวกเขาอย่างแน่นหนา โดยเฉพาะหวงเหลียงกับสวี่ตงเสวี่ย พวกเขาโดนคนเหยียบศีรษะกดลงกับพื้น

“คุณหลินครับ คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม”

หวังโจวกล่าวด้วยความเคารพ

หลินมั่วโบกมือ “ไม่เป็นไร!”

“เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา”

หวังโจวกล่าวว่า “ได้ยินว่า พ่อของหวังอี้หมิง หาคนมาช่วยพวกเขาออกมาครับ”

“พวกเขาเลยมาก่อเรื่องวุ่นวายแต่เช้า ยืนกรานว่าต้องให้ประธานสวี่ลงมาเจอพวกเขา”

“ประธานสวี่สั่งว่าอย่าให้พวกเขาขึ้นไปบนตึกครับ!”

“คุณหลินมั่ว คุณขึ้นไปก่อนเถอะ ตรงนี้พวกเราจะจัดการเอง!”

หลินมั่วรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น ความจริงแล้วประธานหวังคนนั้นก็เป็นแอบวางแผนอยู่เบื้องหลังนี่เอง

เขามองสวี่เจี้ยนกงด้วยความลึกซึ้ง “พ่อแม่ครับ ผมขอเตือนพวกคุณสักหน่อยนะ”

“พวกคุณต้องการบริษัท ต้องการเงิน ต้องการรถ ต้องการบ้าน ผมไม่เคยปฏิเสธเลย”

“เพราะว่าสิ่งของพวกนั้นเป็นของนอกกาย ผมไม่สนใจ”

“แต่ว่าคราวนี้ พวกคุณแตะเส้นตายของผมแล้ว!”

“เรื่องของปั้นซย่า ผมไม่มีทางถอย และยิ่งไม่ทางประนีประนอมด้วย!”

พูดจบ หลินมั่วก็หันหลังเดินขึ้นตึกไป

สวี่เจี้ยนกงโมโหเป็นอย่างยิ่ง “แกพูดกับใครห๊ะ”

“แกกำลังข่มขู่ใครอยู่เหรอ”

“แกคิดว่าแกเป็นใครกัน!”

“แกมันก็แค่สุนัขที่ตระกูลสวี่ของพวกเราเลี้ยงไว้!”