หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 71

หลินมั่วลอบยิ้ม เพียงแค่คำพูดหนึ่งประโยคก็สามารถคาดเดาได้ว่าเถ้าแก่โจวเป็นคนเช่นไร

ในเวลาต่อมา เถ้าแก่โจวก็ไม่ได้บังคับให้สวี่ปั้นซย่านั่งข้างเขา อาจเป็นเพราะว่าเรื่องเหยาตงทำให้เขาหวั่นเกรงนิดๆ

แต่ว่าสวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยกลับไม่ได้สังเกตเห็น ซ้ำยังคงเลียแข้งเลียขาต่อ

ดื่มมาพักใหญ่ ความกล้าของเถ้าแก่โจวก็เพิ่มขึ้นมาเป็นจำนวนมาก เขาเริ่มคุยโม้

เล่าว่าตัวเองแค่ลงทุนแบบส่งๆ แต่กลับทำเงินได้มาหลายพันล้าน ในสายตาเขาอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อก็ไม่ต่างอะไรกับสิ่งไร้ค่า

เล่าว่าตัวเองรู้จักคนใหญ่คนโตมากมาย หนานป้าเทียนแห่งสิบตระกูลใหญ่อะไรเถือกๆ นั้น เมื่อมาอยู่ต่อหน้าเขายังต้องสิโรยราบ

สรุปแล้วก็โม้เสียจนเกินความเป็นจริง แต่สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยกลับเชื่อโดยปราศจากข้อสงสัย

สาเหตุเพราะสวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยเข้าใจว่าเถ้าแก่โจวเป็นคนจัดการเหตุการณ์ของเหยาตง

ดังนั้นในมุมมองของพวกเขา เถ้าแก่โจวก็คือคนใหญ่คนโต หากจะลงมือทำเรื่องราวเช่นนี้ ก็ไม่แปลกอะไร

หลินมั่วไม่ขัด เพราะหลินมั่วเองก็ไม่สามารถพูดถึงเรื่องคุณชายจ้าวได้

อีกทั้งยังเห็นได้ชัดว่าสวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยเชื่อเถ้าแก่โจวเสียเต็มเปา

ตอนนี้หากหลินมั่วเข้าไปขัดเถ้าแก่โจว สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยต้องไม่เชื่อเขาแน่นอน

ในทางกลับกันต้องพากันด่าหลินมั่วแน่ๆ ได้ไม่คุ้มเสียจริงๆ

กินดื่มไปได้สักพัก เถ้าแก่โจวก็ยกแก้วเหล้าขึ้น รุดเข้ามาข้างๆ สวี่ปั้นซย่า

“ประธานสวี่ พวกเราเจอกันครั้งแรก แต่ว่าผมชื่นชมคุณมาก สาวแกร่ง อายุแค่นี้ก็ประสบความสำเร็จขนาดนี้แล้ว ไม่ง่ายเลยจริงๆ”

เถ้าแก่โจวพ่นลมหายใจกลิ่นเหล้า ยื่นมือมาแตะตบไหล่สวี่ปั้นซย่า แต่กลับถูกหลินมั่วปัดป้องออกไปอย่างเยือกเย็น

เถ้าแก่โจวหัวเสีย เขาเบิกตาใส่หลินมั่ว “ทำอะไรของแกฮะ ฉันพูดกับประธานสวี่อยู่ แกมีปัญหาอะไร”

ให้เธอดื่มเหล้าจากแก้วของเถ้าแก่โจว เรื่องแบบนี้มันได้ที่ไหนกัน