หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 735

สวี่ปั้นซย่ามีสีหน้าอึดอัด ลูกพี่ลูกน้องของเธอคนนี้ เหตุใดเมื่อพบหน้ากันก็พูดจาส่อเสียดเช่นนี้เลย

เธอไม่รู้ว่า อู๋เฟยเฟยคนนี้เป็นคนประเภทจิตใจคับแคบและเห็นแก่ตัว แถมยังหลงตัวเองมากอีกด้วย

เมื่อครั้งที่เธอเห็นสวี่ตงเสวี่ย เธอก็รู้สึกลำพองใจ โดยคิดว่าคนตระกูลสวี่นั้นดูท่าทางธรรมดามาก

แต่เมื่อเห็นรูปร่างหน้าตาของสวี่ปั้นซย่า มันทำให้เธอสะอึก และรู้สึกไม่ชอบใจมาก

ดังนั้น เธอจึงทำได้เพียงพูดจาแขวะเรื่องการแต่งกายของสวี่ปั้นซย่า เพื่อแสดงถึงความเหนือกว่าที่เธอกลับมาจากต่างประเทศ

ฟังหลิงไม่ได้รู้สึกอะไรกับคำพูดของลูกสาวเลย ตรงกันข้ามกลับหัวเราะและพูดว่า “โอ้ ปั้นซย่า น้องสาวเธอพูดถูกนะ”

“เสื้อผ้าที่เธอใส่น่ะมันไม่เหมาะจริงๆ”

“แต่เรื่องนี้ก็โทษเธอไม่ได้หรอก ในประเทศก็แบบนี้ล่ะ เทียบกับต่างประเทศไม่ได้เลยสักอย่าง”

“น้องสาวของเธอน่ะเรียนออกแบบมาพอดีเลย ไว้วันไหนให้น้องเขาช่วยเธอแมทช์เสื้อผ้าให้ดีไหม”

ในขณะที่ครอบครัวนี้พูดจา พวกเขาไม่สามารถซ่อนความพึงพอใจในน้ำเสียงของตนได้ พวกเขาทำราวกับว่าตัวเองนั้นเหนือกว่าคนอื่นๆ เพียงเพราะว่ากลับมาจากต่างประเทศ

สวี่เจี้ยนกง ฟังฮุ่ย และคนอื่นๆ รู้สึกอึดอัด แต่หากจะพูดอะไรออกไป มันคงไม่ดีเท่าไหร่

อย่างไรเสีย ฟังหลิงก็เคยช่วยเหลือฟังฮุ่ยไว้มากในตอนนั้น

นอกจากนี้ พวกเขาทั้งสองเติบโตมาด้วยกัน และก็มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมาก

สวี่ปั้นซย่ายิ้มเจื่อนๆ จากนั้นก็พาหลินมั่วไปนั่งด้านข้าง

“ว่าแต่น้าเขยอยู่ไหนล่ะครับ เขายังไม่กลับมาหรือ”

หวงเหลียงเอ่ยถามขึ้น

เมื่อได้ยินดังนั้น อู๋เฟยเฟยก็รีบตอบด้วยสีหน้าภาคภูมิใจทันที “อ๋อ ท่านประธานของสำนักงานใหญ่แห่งเอเชียรับตัวพ่อของฉันไปงานเลี้ยงต้อนรับน่ะ”

“พวกคุณก็รู้นี่ว่า ที่พ่อของฉันกลับมา ก็เพื่อมารับตำแหน่งผู้จัดการใหญ่แห่งหวาซย่า”

“นอกจากนี้ หากพ่อของฉันจัดการกับออเดอร์ใหญ่เมื่อเร็วๆ นี้ของบริษัทเสร็จสิ้น ก็จะได้เลื่อนตำแหน่งเป็นประธานแห่งหวาซย่าทันที”

“พ่อของฉันอยู่ที่สำนักงานใหญ่นี้ตำแหน่งใหญ่โตมาก ท่านประธานใหญ่แห่งเอเชียจะต้องรับรองเขาเป็นอย่างดีแน่นอน”

“สำหรับพวกคุณชาวหวาซย่า ฉันจำที่แม่เคยเล่าให้ฟังได้ว่า ตอนนั้นเธอได้เงินเดือนอยู่แค่สี่ร้อยกว่าๆ ปีนึงก็แค่ห้าพันเท่านั้นเอง”

“เงินแสนห้า นั่นไม่ใช่สามสิบปีหรอกหรือไง”

ทุกคนในห้องพูดไม่ออก นั่นมันตั้งแต่สมัยไหนแล้ว

สวี่ปั้นซย่าพูดเสียงเบา “เฟยเฟย ที่เธอพูดน่ะมันเมื่อก่อน”

“เดี๋ยวนี้ เงินเดือนของพวกเราน่ะขึ้นมาแล้ว ระดับพื้นฐานก็จะอยู่ที่หลักหลายพัน”

อู๋เฟยเฟยหัวเราะเยาะเย้ย และเมื่อเธอกำลังจะแสดงคำพูดเย้ยหยัน อู๋ปิงก็ดึงแขนของเธอเอาไว้ทันที “พอแล้วพี่ ไม่ต้องพูดเรื่องนี้แล้ว”

ขณะที่พูด อู๋ปิงก็ขยิบตาให้เธอ และกระซิบข้างหูว่า "อย่าพูดแบบนี้ต่อหน้าพวกเขา"

“พ่อเคยบอกว่า คนบ้านนี้เป็นพวกผีดูดเลือด อีกหน่อยมายืมเงินเราจะทำยังไงล่ะ”

สีหน้าของอู๋เฟยเฟยเปลี่ยนทันทีสายตาที่มองทุกคนในตระกูลสวี่เต็มไปด้วยความระแวดระวังยิ่งขึ้น

สวี่ตงเสวี่ยรู้สึกไม่พอใจและกำลังจะโต้แย้ง ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก และชายวัยกลางคนคนหนึ่งก็เดินเข้ามา