สวี่ตงเสวี่ยยิ้มเยาะ “พวกอ่อนต่อโลกก็จะแปลกใจแบบนี้ล่ะค่ะ”
“อาหารมื้อหนึ่งจ่ายสองหมื่นดอลลาร์สหรัฐแล้วทำไมหรือ”
“ดูพวกคุณแล้วเหมือนไม่ค่อยได้ไปเจอโลกภายนอกสักเท่าไหร่นะคะ!”
อู๋เฟยเฟยตกตะลึงค้างไปชั่วขณะ แล้วกัดฟันพูดขึ้น “เชอะ!”
“ฉันไม่เชื่อหรอก พวกนี้มันต้องปลอมแน่ๆ!”
“อาหารในเมนูจริงๆ แล้วไม่มีแน่นอน มันทำมาเพื่อโอ้อวดเท่านั้นเอง”
“วันนี้ฉันต้องสั่งเมนูพวกนี้ อีกประเดี๋ยวมาเสิร์ฟแล้วถ้ามันไม่ใช่ เชอะ ฉันจะรอดูว่าพวกคุณจะอธิบายยังไง!”
อู๋เฟยเฟยหยิบเมนูมาแล้วสั่งตามอำเภอใจ
ด้านอู๋ปิงก็หยุดโวยวายที่จะกินสเต็ก และสั่งอาหารอย่างบ้าคลั่ง อะไรแพงก็สั่งอย่างนั้น
เมื่อสั่งอาหารเรียบร้อย สายตาของอู๋เฟยเฟยและอู๋ปิงก็จับจ้องไปที่ประตู
สองคนนี้ท่าทางอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้ออย่างนั้นแหละ
พวกเขาไม่ยอมรับว่าความเป็นอยู่ของคนในประเทศนั้นดีกว่าตนเสียอีก ดังนั้น วันนี้พวกเขาทั้งสองจะต้องเปิดโปงความเท็จที่เกิดขึ้นที่นี่ให้ได้
ผ่านไปไม่นาน บรรดาอาหารที่สั่งก็ถูกทยอยนำเข้ามาอย่างต่อเนื่อง
เมื่อเห็นอาหารเหล่านี้ สายตาของอู๋เฟยเฟยและอู๋ปิงก็ค้างอยู่อย่างนั้น
พวกเขาอยู่ต่างประเทศ ไม่ได้มีความรู้มากนัก แต่ก็พอรู้ว่าของพวกนี้เป็นของแท้ ไม่มีปลอมสักนิด
สวี่ตงเสวี่ยยิ้มเยาะ “เป็นยังไงคะ ต้องการจะเปิดโปงอะไรอีกไหม”
“มาๆ มาชิมฟัวกราฝรั่งเศสนี่ดีกว่า มันสดมากเลยนะ”
"แล้วก็ยังมีหอยเป๋าฮื้อออสเตรเลีย ทั้งหมดนี้ถูกขนส่งทางอากาศโดยตรงมาจากต่างประเทศเลยนะ"
“ซอสไข่ปลาน้ำทะเลลึก มาชิมดูสิ เมนูนี้คิดราคาเป็นกรัม รสชาติเป็นยังไงบ้าง”
อู๋ปิงและอู๋เฟยเฟยไม่สามารถพูดได้ในขณะนี้ เพราะปากของพวกเขาถูกจับจองพื้นที่โดยอาหารอร่อยไปเรียบร้อยแล้ว
แม้ว่าพวกเขาจะใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศหลายปี แต่ความจริง พวกเขาเคยกินของหรูหราพวกนี้แค่เพียงไม่กี่ครั้งเท่านั้น
อย่างเช่นในบางครั้ง เมื่อเพื่อนลูกคนรวยมีการจัดเลี้ยงแขก พวกเขาก็จะมีโอกาสได้ชิมอาหารเหล่านี้บ้าง แต่ก็มีเพียงจำนวนจำกัดเท่านั้น
ในสถานการณ์ที่อยากกินอะไรก็สั่งได้เลย และสามารถกินเท่าไหร่ก็ได้จนอิ่มได้อย่างตอนนี้ พวกเขายังไม่เคยเจอมาก่อนจริงๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...
ควยๆๆๆๆควย นิยายเหี้ย สัตว์...
อ่านนิยายแนวนี้มาหลายเรื่อง เรื่องนี้พ่อตาแม่ยายโคตรเห็นแก่ตัวกว่าทุกเรื่อง แถมยังบวกน้องเมียผัวน้องเมีย กุเป็นพระเอกจะเอายาตายด้านใส่อาหารให้พวกแม่งกินให้หมด ทำอาหารให้แดกทุกวันอยู่แล้วนิ...
จะมีต่อไหม...
หลินมั่วเพิ่งสร้างผลงานครั้งแรก หนานป้าเทียน,อาวุโสเฮ้อ,เฉินเซิ่งหยวน ถึงกับยอมเป็นขี้ข้า เร็วไปไหม? น่าจะทำผลงานให้พวกเขาเหล่านี้ประจักษ์สัก2-3อย่าง ให้เกรงกลัวและยอมสิโรราบ 再見...
ไม่ลงให้อ่านแล้วเหรอครับ...
เพิ่งเริ่มอ่านน่าจะสนุก แต่ไม่ได้อัพเดทนานแล้วเรื่องนี้จะโดนเทหรือเปล่านะ...