หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 82

นักเลงหลายสิบคนลงมาจากรถ เดินมาล้อมหลินมั่วท่าทางโหดร้ายน่ากลัว

หลินมั่วขมวดคิ้ว “เหยาตง ตอนนี้ฉันไม่มีเวลามาคุยเรื่องไร้สาระกับแกหรอกนะ รีบไสหัวไปแล้วฉันจะไว้ชีวิตแก”

เหยาตงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ “แกจะบ้าเรอะ ”

“หัดแหกตาดูสถานการณ์ตอนนี้หน่อย แกเนี่ยนะจะไว้ชีวิตฉัน?”

“ทำไมแกไม่ขอให้ฉันไว้ชีวิตแกแทนล่ะ?”

“บัดซบเอ้ย ฟันมันซะ! เริ่มจากตัดขาสองข้างของไอบ้านี่มาให้ฉัน!”

นักเลงสิบกว่าคนตะโกนโห่ร้องพร้อมวิ่งกรูกันเข้ามา

หลินมั่วสีหน้าพลันเปลี่ยน เขาก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับตวัดศอกขวาอย่างรวดเร็ว หลินมั่วเหมือนกับรถเบนซ์ที่วิ่งพุ่งเขาไปชนเหยาตง

เหยาตงกระเด็นลอยไปกระแทกกระจกรถตู้ข้างหลังจนกระจกแตกเป็นเสี่ยงๆ ร่างค่อยๆ ทรุดลงกับพื้นดูแล้วกระดูกคงหักอย่างน้อยสิบท่อน

ทุกคนต่างสตั้นไปชั่วขณะ ชนแค่นิดเดียวกลับรุนแรงขนาดนั้นเลยหรอ?

“ฆ่ามัน!” หัวหน้ากลุ่มนักเลงตะโกนขึ้น “พวกเราคนเยอะขนาดนี้ ไม่ต้องไปกลัวมัน!”

เหล่านักเลงตั้งสติอีกครั้ง คราวนี้พวกนั้นได้ล้อมหลินมั่วไว้อีกครั้ง

หลินมั่วก็ไม่ออมมือ เขาจัดการนักเลงพวกนั้นจนร่วงลงไปกองกับพื้น

นักเลงสิบกว่าคนนอนกองอยู่กับพื้น ล้วนแล้วแต่บาดเจ็บถึงขั้นกระดูกหัก

ท้ายสุดไม่มีใครสามารถลุกขึ้นมายืนต่อได้สักคน

พอจัดการพวกนักเลงนี่เสร็จ หลินมั่วก็เดินจากไปโดยไม่หันหลังกลับมาเหลียวมองอีกเลย

ท้ายที่สุดเขาก็ต้องมาเสียเวลากับเรื่องพวกนี้จนได้

เมื่อเขาไปถึงชั้นล่างของตึกก็ไม่เห็นวี่แววของสวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยแล้ว

หลินมั่วรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาสวี่เจี้ยนกง

เสียงรอสายดังอยู่สักครู่ สวี่เจี้ยนกงที่อยู่ปลายสายก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ทำไม คิดได้แล้วหรือยังไง? คิดที่จะหย่ากับปั้นซย่าแล้วละสิ?”

“เหอะ ถ้าแกหย่าตอนนี้ก็จะได้เงินห้าแสน กลิ่นเงินห้าแสนมันคงจะดึงดูดนายสินะ?”