หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 83

เมื่อเข้าไปในบ้านของเถ้าแก่โจว ทั้งสวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยก็ต้องตกตะลึงอีกครั้ง

ของที่ใช้ตกแต่งในบ้านหลังนี้ล้วนแต่เป็นของมีราคา ทำให้พวกเขาแทบจะลืมหายใจไปชั่วขณะเลยทีเดียว

สวี่เจี้ยนกงถอนหายใจด้วยความเศร้าใจ “เถ้าแก่โจวคุณนี่มันนักธุรกิจใหญ่จริงๆ บ้านหลังนี้สไตล์การตกแต่งแค่มองแวบเดียวก็รู้ว่าไม่เหมือนใคร!”

เถ้าแก่โจวยิ้มเบาๆ “เฮอะเฮอะ ตกแต่งตามใจตัวเองน่ะ มันก็แค่ไว้อยู่อาศัยแค่นั้นเอง”

หวงเหลียงพูดขึ้นมาทันที “บ้านแบบนี้ในเมืองกว่างหยาง เถ้าแก่โจวมีเป็นสิบๆ หลังเรื่องการตกแต่งเถ้าแก่โจวคงไม่ค่อยกังวลหรอกมั้ง!”

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยก็ต้องตกใจอีกครั้ง บ้านสิบกว่าหลังมันจะเป็นเงินกี่ร้อยล้านกันเนี่ยสมแล้วที่เป็นนักธุรกิจใหญ่!

“เอาล่ะ เรามาเข้าเรื่องของเรากันเถอะ!” เถ้าแก่โจวพูดด้วยรอยยิ้ม “ประธานสวี่ พี่ฟัง พวกคุณตัดสินใจที่จะลงทุนกับอสังหาริมทรัพย์ของผมใช่ไหม?”

“แน่นอนสิ!” สวี่เจี้ยนกงตอบอย่างรวดเร็ว “ผมชื่นชอบวิสัยทัศน์ของเถ้าแก่โจวมาก การได้ทำธุรกิจร่วมกับเถ้าแก่ถือว่าเป็นเกียรติอย่างมาก!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า ถ้าในเมื่อพวกคุณตัดสินใจแล้ว พวกเราก็อย่ามัวอ้อมค้อมเสียเวลากันเลยนะ”เถ้าแก่โจวยิ้มตอบ “สัญญาผมได้เตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว แค่เซ็นชื่อ จ่ายเงิน โครงการของพวกเราก็จะได้เริ่มดำเนินการทันที!”

สวี่เจี้ยนกบรีบหยิบสัญญาขึ้นมาข้อตกลงอ่านอย่างละเอียด

หลังจากที่พวกเขาตรวจสอบแล้วว่าสัญญาไม่มีปัญหาใดๆ พวกเขาก็เซ็นชื่อของสวี่ปั้นซย่าลงไปพร้อมทั้งประทับตราของอุตสาหกรรมสวี่ซื่อลงไปด้วย

“ดีมาก!” เถ้าแก่โจวยิ้มอย่างพอใจ “ประธานสวี่ สัญญาก็เซ็นเรียบร้อยแล้ว เงินของพวกคุณจะเข้าบัญชีผมเมื่อไหร่ล่ะ?”

“ผมจัดการทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว!” สวี่เจี้ยนกงตอบกลับทันที “ฝ่ายการเงินของบริษัทกำลังเตรียมการอยู่ รอสักประเดี๋ยวเงินก็จะเข้าบัญชีคุณเอง!”

สวี่เจี้ยนกงขอตัวออกไปโทรศัพท์ด้านนอก เพียงไม่นานทางด้านของเถ้าแก่โจวก็มีเงินโอนเข้ามาในบัญชี300ล้าน!

เพื่อโครงการนี้สวี่เจี้ยนกงได้เตรียมการเอาไว้ก่อนหน้าแล้ว

ตอนนี้ตำแหน่งฝ่ายบัญชีเป็นหน้าที่ของสวี่ตงเสวี่ยแล้ว

ทีนี้ก็เท่ากับว่าการทำธุรกรรมทางการเงินก็จะง่ายยิ่งขึ้น อีกทั้งไม่จำเป็นจะต้องบอกให้สวี่ปั้นซย่าทราบอีกด้วย

ถ้าครั้งไหนต้องมีลายเซ็นของสวี่ปั้นซย่า สวี่เจี้ยนกงก็แค่ปลอมลายเซ็นเองขอเพียงแค่สวี่ตงเสวี่ยจำได้ก็เพียงพอแล้ว

“ในที่สุดก็กลับกันมาสักที!” สวี่ปั้นซย่ารีบทักพวกเขาทันที “ไปไหนกันมา?ทำไมโทรไปแล้วไม่รับ?”

ฟังฮุ่ยพูดดุเธอ “ปั้นซย่า พูดกับพ่อแบบนั้นได้ยังไง!”

“พวกเราไปไหนมา? พวกเราจะไปที่ไหนได้?”

“ถ้าไม่เป็นเพราะกังวลวิ่งเต้นเพื่อบริษัท เพื่อครอบครัวของเรา”

“แกเป็นอะไรของแก?”

“พวกเราเดินทางทั้งวัน แทนที่แกจะถามว่าพวกเราเหนื่อยไหม พอขึ้นมาก็ทำเหมือนจะสอบปากคำพวกเราอย่างนั้นแหละ?”

สวี่ปั้นซย่ารู้สึกหมดปัญญา “ฉันไม่ได้จะสอบปากคำทุกคนหรอกนะคะ ฉันก็แค่อยากจะบอกกับทุกคนว่าเถ้าแก่โจวคนนั้นมันเป็นพวกหลอกลวง!”

“พอได้แล้ว!” สวี่เจี้ยนกงเอามือตบที่โต๊ะ “ถ้าแกยังขืนพูดจาให้ร้ายเถ้าแก่โจวอีกประโยคละก็ ฉันจะตัดพ่อตัดลูกกับแก!”