หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 84

สวี่ปั้นซย่า “พ่อ... พ่อ...”

ฟังฮุ่ย “หลินมั่วคงจะบอกแกละสิ ใช่ไหม?”

“ไอสารเลวนี่ยังตามระรานพวกเราไม่เลิกอีก!”

“วันๆ เอาแต่พูดให้ร้ายคนอื่นอยู่นั้นแหละ เขานี่มันเป็นคนแบบไหนกันนะ?”

“เขามีหน้ามาพูดอีกว่าเถ้าแก่โจวเป็นพวกหลอกลวง? มันเป็นใครกัน?มันมีสิทธิ์อะไรถึงมากล่าวหาว่าเถ้าแก่โจวเป็นคนหลอกลวง?”

“แกมีหลักฐานไหมล่ะ?ถ้าแกมีหลักฐานละก็ฉันจะยอมเชื่อแก ตกลงไหม?”

สวี่ปั้นซย่าโกรธจนเลือดขึ้นหน้า แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้

ในตอนนั้นเองหลินมั่วเดินเข้ามาในห้อง

ในมือของเขามีซองเอกสารอยู่หนึ่งฉบับ สีหน้าร้อนรน “พ่อครับ แม่ครับยังไม่ได้โอนเงินลงทุนไปใช่ไหมครับ?

“ผมเพิ่งได้รับข้อมูลที่บอกว่าเถ้าแก่โจวคนนี้มันเป็นพวกต้มตุ๋นจริงๆ!”

ทุกคนต่างุนงง สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยรีบหันไปมองหวงเหลียงทันที

หวงเหลียงพูดอย่างหัวเสียทันที “หลินมั่ว แกหมายความว่ายังไง?”

“แกมาบอกว่าเพื่อนฉันเป็นพวกต้มตุ๋นได้ยังไง?”

“แกมีสิทธิ์อะไรมากล่าวหาเพื่อนของฉันโกหก”

“แกมีหลักฐานหรือพยานไหมล่ะ?”

“ไม่มีอะไรเลยสักอย่าง ยังกล้ามาดูถูกเพื่อนฉันอีก”

หลินมั่วเหลือบมองหวงเหลียง จากนั้นก็โอนซองเอกสารในมือลงบนโต๊ะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “อยากได้หลักฐานมากนักใช่ไหม?”

“เอาไปดูให้เต็มสองตาตัวเองซะ!”

หวงเหลียงมองอย่างงุนงง “นี่คืออะไร?”

“ทั้งหมดนี่คือแฟ้มประวัติของเถ้าแก่โจวที่ทางตำรวจเก็บรวบรวมไว้ หลักฐานแน่นหนาขนาดนี้ทางตำรวจเตรียมขอออกหมายจับเขาแล้ว!”

“ว่ายังไงนะ?”สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยสีหน้าเปลี่ยนทันที

“เป็นไปไม่ได้!” หวงเหลียงสวนกลับไปทันที “ข้อมูลพวกนี้แกเอามาจากไหน?”

หลินมั่ว “เพื่อนของฉันเป็นคนสืบมาให้!”

หวงเหลียงยิ้มเยาะทันที “เพื่อนของแก?เพื่อนคนไหน?ทำอะไร?ข้อมูลพวกนี้ที่เอามาให้แกมันเชื่อถือได้งั้นหรอ?”

“เถ้าแก่โจวจะกลายเป็นพวกต้มตุ๋นไปได้ยังไง!”

“พ่อกับแม่ก็เห็นไม่ใช่หรอ ทั้งเงินในบัญชีของเถ้าแก่โจวและก็บ้านของเขาน่ะ”

“พวกต้มตุ๋น มันจะมีเรื่องแบบนั้นได้ยังไง?”

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยพยักหน้า “ที่เสี่ยวหวงพูดก็ถูก ทั้งเงินลงทุนแล้วก็อสังหาริมทรัพย์ของเถ้าแก่โจวมันจะเป็นของปลอมไปได้ยังไงกัน!”

หลินมั่วพูดอย่างกังวล “แต่ข้อมูลพวกนี้ไปเอามาจากสถานีตำรวจเลยนะครับ ของแบบนี้มันปลอมแปลงกันยากนะครับ!”

หวงเหลียงยิ้มอย่างเย้ยหยัน “เหอะ แกบอกว่าเอามาจากสถานีตำรวจ แกไปเอามาจากที่นั่นจริงเหรอ?”

“ใครจะไปรู้แกอาจจะไปจ้างตามร้านข้างทางให้ปลอมเอกสารนี้ขึ้นมาก็ได้!”

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยต่างมองหลินมั่วด้วยสายตาแค้นเคือง

สวี่ปั้นซย่ายืนอยู่ข้างๆ หลินมั่ว พูดเสียงเคร่งขรึมขึ้นมาว่า “ฉันเชื่อหลินมั่วค่ะ!”

หวงเหลียงพูดเย้ยหยัน “ฉันก็ยังเชื่อใจเถ้าแก่โจวเหมือนกัน!”

“พ่อ แม่ เถ้าแก่โจวเป็นคนยังไง เมื่อกี้พ่อกับแม่ก็เห็นกับตาตัวเองแล้วไม่ใช่หรือไง”

“เขาช่วยเราแก้ไขปัญหาเรื่องปัญหาการเงินของบริษัทแล้วยังให้เราร่วมลงทุนธุรกิจอสังหาริมทรัพย์อีก เขาช่วยให้พวกเรารวยขึ้นนะครับ!”

“หลินมั่วมันคงจะกลัวว่า ถ้าครอบครัวพวกเราเกิดรวยขึ้นมาจะต้องหย่ากับพี่ปั้นซย่าก็เลยพยายามทุกวิถีทางเพื่อที่จะขัดขวางพวกเรา”

“มันจงใจให้ร้ายเถ้าแก่โจว ทั้งยังพูดจาดูถูกเถ้าแก่โจวต่อหน้าคนอื่นมันคิดที่จะขัดขวางหนทางความเจริญของพวกเรา”

“คนอย่างแกมันต่ำช้าไร้ยางอาย กล้าทำเรื่องพวกนี้!”

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยทำสีหน้าเย็นชา มองหลินมั่วด้วยสายตาระแวดระวัง

หลินมั่วพูดเสียงต่ำ “หวงเหลียง ระวังคำพูดของนายหน่อยนะ!”

“หลักฐานพวกนี้เป็นของจริง ฉันกล้าเอาชีวิตตัวเองเป็นเดิมพันเลย!”

หวงเหลียงสวนกลับทันที “ฉันก็กล้าเอาชีวิตตัวเองเป็นเดิมพันเหมือนกันเถ้าแก่โจวไม่ใช่พวกต้มตุ๋น!”

หลินมั่วขมวดคิ้ว วันนี้เป็นตายยังไงดูท่าหวงเหลียงก็ต้องเอาชนะเขาให้ได้

สวี่ปั้นซย่า “พ่อคะ...พ่อต้องเชื่อหลินมั่วนะคะ หลินมั่วไม่ใช่คนแบบนั้นเขาทำเพื่อพวกเรานะคะ!”

สวี่เจี้ยนกงตะคอกใส่เธอ “หุบปาก!”

“ใครโกหก ใครเป็นคนดี ฉันแยกแยะเองได้ไม่ต้องให้แกคอยมาบอกฉัน!”

สวี่เจี้ยนกงเดินออกไปโดยความโมโห ฟังฮุ่ยมีสีหน้าผิดหวังอย่างมาก “ปั้นซย่า ปกติแกก็เป็นคนฉลาดอยู่แล้ว ทำไมกลับถูกคนแบบนี้หลอกเอาได้ล่ะ?”

“เฮ้อ ช่างเถอะ แม่ไม่พูดแล้ว”

“แกคอยดูเอาเองละกัน รอให้พวกเราได้กำไรจากการลงทุนครั้งนี้แล้วแกก็จะรู้เองว่าใครกันแน่ที่ทำเพื่อครอบครัว!”