หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 85

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยเดินออกไปแล้ว

หวงเหลียงเหลือบมองหลินมั่วด้วยสายตาเย้ยหยัน “พี่เขย เมื่อสักครู่แกบอกจะเอาชีวิตตัวเองเป็นเดิมพันใช่ไหม?”

“เฮอะเฮอะ ฉันจะจำเอาไว้ แกอย่าลืมก็แล้วกัน!”

พูดจบหวงเหลียงก็เดินออกไปด้วยท่าทางจองหอง

หลินมั่วขมวดคิ้ว สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยมีอคติกับเขามากขนาดนี้ การที่โน้มน้าวใจสองคนนั้นเป็นเรื่องไม่ง่ายเลยจริงๆ

สวี่ปั้นซย่าถอนหายใจ “เถ้าแก่โจวคนนี้ก็รู้ๆ กันอยู่ว่าเป็นพวกต้มตุ๋น แต่พ่อกับแม่ก็ไม่ยอมฟังที่ฉันพูด เฮ้อ ทำยังไงดีล่ะ?”

หลินมั่วคิดอยู่ครู่นึง “ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คืออย่าให้พ่อแม่ของคุณมายุ่งกับเงินของบริษัทก็พอ ถ้าเป็นอย่างนั้นต่อให้พ่อแม่คุณถูกหลอกก็คงจะเสียไปไม่เท่าไหร่!”

“ได้ เดี๋ยวฉันกลับไปจะรีบเช็คบัญชีบริษัททันทีเลยนะ”

หลังจากที่สวี่ปั้นซย่าออกไปได้ไม่นาน เธอก็รีบวิ่งร้องไห้กลับมา “หลินมั่ว เกิดเรื่องแล้วบัญชี...เงินในบัญชีบริษัทหายไป300ล้าน!”

หลินมั่วที่กำลังจะเดินจากไป พอได้ยินเรื่องนี้เขาก็ถึงกับชาไปทั้งตัว

300ล้าน มันไม่ใช่เงินจำนวนน้อยเลย!

“เงินไปอยู่ที่ไหน?”หลินมั่วรีบถาม

สวี่ปั้นซย่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน!”

“คนที่ดูแลบัญชีตอนนี้ก็คือเสวี่ยเอ๋อร์ เธอ...เธอบอกว่าได้รับคำสั่งจากฉันให้โอนเงินไปเข้าบัญชีนึง...”

“แต่ว่าฉันไม่ได้จะโอนเงินไปให้ใครเลยนะ ตราประทับก็ไม่ได้อยู่ที่ฉันด้วย!”

สีหน้าของหลินมั่วก็เปลี่ยนไปทันที “ต้องเป็นพ่อกับแม่แน่ที่โยกเงินออกไป!”

สวี่ปั้นซย่า “เขา...เขาสองคนเอาเงินตั้งมากมายไปทำอะไรน่ะ?”

หลินมั่วตอบทันที “ต้องโดนเถ้าแก่โจวหลอกแน่!”

“เรารีบไปหาพวกเขากันเถอะ ต้องถามให้รู้เรื่องว่าเกิดอะไรขึ้น”

ทั้งสองคนรีบขึ้นไปที่ชั้นบน ตรงไปที่ห้องทำงานของสวี่เจี้ยนกง

“พ่อ เงินหายออกไปจากบัญชีบริษัท300ล้าน เงินอยู่ที่ไหนคะ?”

สวี่เจี้ยนกงพอได้ยินคำถาม สีหน้าก็เปลี่ยนทันที

เขามองไปที่ฟังฮุ่ย สวี่เจี้ยนกงด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ปั้นซย่า แกรู้เรื่องแล้วหรอ”

“งั้นก็ดี ฉันจะได้ไม่ต้องปิดบังแก”

“เงินก้อนนั้น...ฉันเป็นคนโยกเงินออกไปเอง เงินก้อนนั้นฉันเอาไปร่วมลงทุนกับเถ้าแก่โจวซื้อที่ดินเพื่อทำเป็นอสังหาริมทรัพย์”

“อะไรนะคะ!?” สวี่ปั้นซย่าร้องออกมาด้วยความตกใจ “พ่อ...พ่อโอนเงินไปให้เถ้าแก่โจวคนนั้นหรอคะ? พ่อนั้นมันพวกต้มตุ๋นนะ!”

“หุบปาก!”สวี่เจี้ยนกงตบโต๊ะอย่างแรงด้วยความโกรธ “ฉันจะพูดอีกรอบนะ เถ้าแก่โจวไม่ใช่พวกต้มตุ๋น เขาคือผู้มีพระคุณต่อครอบครัวของเรา”

“เขามันก็แค่คนหลอกลวง!” สวี่ปั้นซย่าพูดตะคอกใส่

“ทุกคนเพิ่งจะรู้จักเขาได้ไม่นาน รู้เรื่องราวของเขามากแค่ไหนกัน ถึงได้โอนเงิน300ล้านไปให้เขา?”

“พ่อเป็นบ้าไปแล้วหรือไง?”

ฟังฮุ่ยโกรธขึ้นมาทันที “แกพูดแบบนี้กับพ่อได้ยังไง!”

“ที่พ่อแกทำแบบนี้ก็เพื่อใครกัน ถ้าไม่ใช่เพื่อแก?”

“แกรู้ไหมว่าผลกำไรที่จะได้จากการลงทุนโครงการนี้เท่าไหร่?”

“สิบเท่า! ตั้งสิบเท่า!”

“ลงทุนไป300ล้าน ได้กลับมาคืนมาอย่างน้อยก็30กว่าล้าน!”

“เงินจำนวนมากมายขนาดนี้ ทำให้ตระกูลของเรากลายเป็นตระกูลที่ใหญ่ที่สุดในเมืองกว่างหยาง นี่คือโอกาสที่จะทำให้ตระกูลของเรามีหน้ามีตาขึ้นมา แกรู้บ้างไหม?”

“พ่อกับแม่ก็มีลูกสาวอยู่แค่สองคนคือแกกับเสวี่ยเอ๋อร์ สิ่งที่พ่อแม่ทำไปทั้งหมดนั้นก็เพื่อพวกแกสองคนไม่ใช่หรือยังไง แก...แกทำลายความหวังดีของพ่อลงได้ยังไงกัน?”

ใบหน้าของสวี่ปั้นซย่าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด พ่อแม่มักแสร้งว่าทำเพื่อเธอ แต่พวกเขาไม่เคยนึกถึงความรู้สึกของเธอเลย

หลินมั่วพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “พ่อ แม่ ผมเอาชีวิตเป็นเดิมพันเลย เถ้าแก่โจวคนนี้มันเป็นพวกต้มตุ๋น!”

“ทุกคนรีบบอกที่อยู่เขามาเถอะครับ ถ้าผมรีบไปตอนนี้ก็อาจจะยังพอเอาเงินกลับมาคืนมาได้นะครับ”

“ช้ากว่านี้ จะไม่ทันการเอานะครับ!”

ฟังฮุ่ยจบโต๊ะด้วยความโมโห “หุบปาก!ฉันไม่อนุญาตให้แกพูดถึงเถ้าแก่โจวแบบนี้!”

ในขณะที่ทุกคนในห้องกำลังมีปากเสียงกัน ตอนนั้นเองก็มีพนักงานคนหนึ่งเดินผ่านหน้าห้อง

ได้ยินเรื่องราวที่ทะเลาะกันในห้อง พนักงานคนนั้นดวงตาก็เป็นประกายทันที

เขารีบเดินไปที่ห้องน้ำทางด้านหลัง หยิบโทรศัพท์ออกมาส่งข้อความ