หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 952

เมื่อได้ยินสิ่งที่คนอื่นๆ พูดกัน สวี่ปั้นซย่าก็รู้สึกไม่พอใจนัก เธอตอบกลับไปนิ่งๆ : “เรื่องมันผ่านมาแล้ว จะพูดถึงอีกทำไม”

“เพียวเพียว เราสองคนไม่เหมือนกันหรอกนะ ฉันไม่ได้แสวงหาวัตถุนิยมขนาดนั้น”

“ฉันไม่เคยนึกเสียใจกับเรื่องที่ผ่านมาเลย เพราะสามีของฉันดีที่สุด”

“การที่ฉันได้เจอกับเขา เป็นโชคดีที่สุดในชีวิตของฉัน!”

หลินมั่วจับมือสวี่ปั้นซย่าเบาๆ

เพียวเพียวเหลือบมองหลินมั่ว ก่อนจะแสยะยิ้ม: “เหอะ ยังจะมาปากแข็งอีกนะ!”

“ชีวิตของใคร คนนั้นก็ย่อมรู้ดีว่าที่ผ่านมาตัวเองทุกข์ทรมานขนาดไหน!”

“ปั้นซย่า ฉันว่านะ เธออย่าโอ้อวดไปหน่อยเลย”

สวี่ปั้นซย่ากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ในตอนนั้นเอง ประตูก็ถูกเปิดขึ้น มีชายสองคนเดินเข้ามา

หนึ่งในสองคนนั้น มีรูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาหล่อเหลา เขาคนนั้นคือโจวหลิน หัวหน้าห้องของพวกเธอเอง

ส่วนชายอีกคน รูปร่างอ้วนท้วม อวัยวะบนหน้าของเขาเกือบจะไหลมาอยู่รวมกัน เขาคือหวังเหล่ย สามีของเพียวเพียว

หวังเหล่ยยกมือพาดบ่าของโจวหลิน พวกเขาทั้งคู่พูดคุยหัวเราะกัน ราวกับสนิทสนมกันมานาน

เพียวเพียวรีบลุกขึ้นไปต้อนรับทันที: “คุณสามี~~”

หวังเหล่ยยิ้มก่อนจะกอดเธอ : “นี่ เพียวเพียว ผมถูกชะตากับเพื่อนของคุณคนนี้มากเลย!”

“มา มา วันนี้ผมเลี้ยงเอง!”

“เพื่อนโจว นั่งสิ!”

โจวหลินยิ้ม ก่อนจะมองไปทางสวี่ปั้นซย่า เมื่อเห็นเธอแววตาเขาก็เป็นประกายขึ้นมาทันที

เขารีบเดินไปหาสวี่ปั้นซย่า ก่อนจะยิ้มให้เธอ: “ปั้นซย่า ไม่เจอกันนานเลย สบายดีไหม”

สวี่ปั้นซย่าขมวดคิ้ว ก่อนจะตอบว่า : “ก็ดี”

โจวหลินยิ้ม : “ผ่านมาหลายปี แต่เธอก็ไม่เปลี่ยนไปเลย ยังเหมือนกับเด็กผู้หญิงที่อยู่ในความทรงจำฉันอยู่เลย”

“ปั้นซย่า เธอรู้ไหม หลายปีที่ฉันอยู่ต่างประเทศ ฉันคิดถึงวันละตั้งหลายรอบ”

“ความปราถนาสูงสุดของฉัน คือการที่ได้กลับมาเจอเธออีกครั้ง!”

“วันนี้ความปราถนานั้นเป็นจริงแล้วล่ะ!”

คำพูดเหล่านี้ของโจวหลินเลี่ยนถึงขีดสุด ทำให้สวี่ปั้นซย่าขนลุกไปทั้งตัว

เธอตอบกลับอย่างรำคาญใจ: “หัวหน้าห้อง ทุกคนรอนายอยู่นะ รีบไปนั่งที่สิ”

โจวหลินขมวดคิ้ว ในตอนนั้นเองหวังเหล่ยก็เดินเข้ามากระทบไหล่เขา: “อ่าว โจวหลิน นี่คือสวี่ปั้นซย่าคนที่นายพูดถึงเหรอ?”

“เขาเป็นลูกเขยที่ฝ่ายหญิงแต่งเข้าบ้าน!”

“เขาไม่ได้ขอสวี่ปั้นซย่า แต่เป็นเธอต่างหากที่ขอเขาแต่งงาน”

เมื่อพูดจบ คนทั้งห้องก็เริ่มเม้าท์กันอีกครั้ง

หวังเหล่ยตกใจตาค้าง: “หา! ไม่จริงใช่ไหม”

“นี่ฉันตาถั่วเหรอเนี่ย”

“นึกไม่ถึงว่าคนหน้าตาบ้านๆ อย่างนาย จะสามารถเกาะผู้หญิงกินได้”

“ฮ่าฮ่า โลกนี่มันเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ!”

“เพื่อนโจว นายว่าจริงไหม”

โจวหลินพูดขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชา: “ปั้นซย่า ทำไมเธอถึงเอาคนแบบนี้ล่ะ”

“นี่ไม่ได้ความคิดของเธอแน่ๆ หรือว่าพ่อแม่เธอบังคับใช่ไหม”

“ปั้นซย่า เธอหย่ากับเขาเลยนะ หย่ากับเขาเดี๋ยวนี้เลย!”

“ฉันจะแต่งงานกับเธอเอง!”