หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 962

โจวหลินนั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้ เขาพูดอย่างไม่เต็มใจ "หลินมั่วกับประธานซ่งน่าจะไปมาหาสู่กันเพราะธุรกิจใช่ไหม"

ผู้จัดการเซวียโบกมือ "ไม่ใช่"

"ธุรกิจของคุณหลินไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับอวิ๋นช่วงกรุ๊ปของเราแม้แต่น้อย"

"ผมจะบอกความจริงกับพวกคุณนะว่า คุณหลินเป็นเพื่อนของประธานซ่ง เพื่อนที่สนิทกันมาก"

หวังเหล่ยเบิกตากว้าง "ไม่น่าใช่มั้ง"

"ประธานซ่งจะมีเพื่อนผู้ชายได้ยังไง"

คนในเมืองก่วงหยางต่างก็รู้ว่า ซ่งจื่อหลานเป็นคนสวยที่ค่อนข้างหยิ่งและไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับผู้ชายคนไหนเลย

ผู้จัดการเซวียยักไหล่ "เรื่องนี้ฉันก็ไม่รู้นะ"

"พอได้แล้ว เลิกพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว"

"ประธานซ่งมอบหมายให้ผมไปหยิบไวน์แดงLa Romanee Conti งั้นพวกคุณก็เลิกถ่วงเวลาของผมได้แล้ว"

หลังจากที่ผู้จัดการเซวียเดินผ่านไปแล้ว ทุกคนในห้องต่างมองหน้ากัน และพวกเขาทั้งหมดก็นิ่งเงียบเหมือนคนตาย

ก่อนหน้านี้พวกเขายังโชคดีอยู่ เพราะรู้สึกว่าหลินมั่วแค่มาแสวงหาผลประโยชน์จากตระกูลสวี่เท่านั้น

ตอนนี้ในที่สุดพวกเขาก็รู้แล้วว่าหลินมั่วนั้นจัดการไม่ได้ง่ายๆ

โทรศัพท์ของหวังเหล่ยดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ

พอเขากดรับสายก็ได้มีเสียงกระวนกระวายใจดังขึ้นมาทันที"พี่ใหญ่ เกิดเรื่องแล้ว พวกเรา...เราถูกคนตี..."

หวังเหล่ยเบิกตากว้างแล้วพูดด้วยความโกรธว่า "เกิดอะไรขึ้น"

"ใครกันที่มันกล้าทำขนาดนี้ ถึงขั้นกล้าตีคนของหวังเหล่ย"

เขาพูดยังไม่ทันได้จบ ปลายโทรศัพท์ก็มีเสียงที่เย็นยะเยือกดังเข้ามา"ฉันเองแหละ"

"ทำไม ไม่พอใจเหรอ"

หวังเหล่ยนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง เขารู้สึกว่าเสียงนี้ดูคุ้นๆ

"แก...แกเป็นใคร"

ปลายสายหัวเราะเยาะ "ท่านหู่แห่งตอนใต้"

หวังเหล่ยตัวสั่น จากนั้นโทรศัพท์ก้ตกลงบนโต๊ะทันที เขาตกใจกลัวจนฉี่จะราดแล้ว

ผ่านไปสักพัก เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างตื่นตระหนก "ท่าน...ท่านหู ท่านมาได้ยังไง"

"ไอ้หยา เพื่อนพ้องของผมทำผิดอะไรกับท่านอีกแล้วหรือเปล่า"