ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 110

ลู่ยุ๋นหลัวพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ จากนั้นก็พูดต่อ "ของทาแก้มชนิดน้ำพวกนี้ที่เอามาแจกพวกเจ้าได้โดยไม่คิดเงินคือของที่ผลิตจากแผนกเสริมความงามของตำหนักเย็น หลังจากนี้ไม่นาน ผลิตภัณฑ์ใหม่ก็จะเปิดตัว สามารถใช้งานได้ระยะยาวและยังทำให้ผิวของเจ้าเรียบเนียนและชุ่มชื้นขึ้น และข้าหวังว่าพวกเจ้าจะช่วยบอกต่อและแนะนำสินค้านี้ให้ข้าด้วย"

“ไม่ต้องกังวล ถ้าใช้ดีขึ้นมา ข้าคนนี้จะช่วยเอาไปแนะนำให้เป็นคนแรกเลย” คนที่พูดคือคนที่ต่อแถวอยู่ด้านหน้านามหวังไฉ่ซวน

“ข้าก็สนับสนุนด้วย” ด้านหลังของหวังไฉ่ซวนก็คือเจียงจึหรูก็พูดสนับสนุนมาเช่นกัน

การได้มาผูกพันกับเทพธิดาอย่างนาง นางก็มีมีความสุขมากแล้ว

หลายผู้คนยังแสดงออกมาว่าถ้าเป็นผลิตภัณฑ์ที่ผลิตจากตำหนักเย็น ยังไงก็ต้องสนับสนุนและเอาไปแนะนำต่ออย่างแน่นอน

ลู่ยุ๋นหลัวไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระอะไรต่อ หลังจากการประชาสัมพันธ์จบลง นางก็เริ่มแจกจ่ายสิ่งของในทันที

วังไฉ่ซวนที่อยู่ด้านล่าง จู่ ๆ ก็มองไปที่ลู่ยุ๋นหลัวอย่างสงสัย และก็แอบสะกิดเจียงจึหรูที่อยู่ด้านหลังเพื่อถาม "เจ้าคิดว่าขันทีน้อยคนนี้กับนายหญิงแห่งตำหนักเย็นคนนั้น หน้าคล้ายกันไหม ?"

“เมื่อเจ้าพูดแบบนี้ ข้าก็รู้สึกว่ามีความคล้ายคลึงกันอยู่หน่อย แต่อารมณ์บรรยากาศนั้นต่างกันมากเกินไป” เจียงจึหรูเหลือบมองไปที่ขันทีที่อยู่บนเวที

ในสายตาของนาง ขันทีน้อยคนนี้มีคุณสมบัติตรงไหนที่จะไปเทียบพอกับเทพธิดาที่อยู่ในสายตาและจิตใจของนางได้

นอกจากความคล้ายคลึงกันเล็กน้อยตรงคิ้วและดวงตาแล้ว ต่อให้ไปถือรองเท้าเทพธิดาผู้นั้นก็ยังไม่คู่ควรเลย

เมื่อถึงตาของนางที่จะต้องไปข้างหน้าเพื่อรับสิ่งของ เธอก็มองลู่ยุ๋นหลัวด้วยสีหน้าที่ดูถูกเหยียดหยาม

สายตาที่มองลู่ยุ๋นหลัวแปลกประหลาดมาก

แม่นางคนนั้นเพิ่งจะบอกว่าจะสนับสนุนและช่วยนางแนะนำอยู่เลยไม่ใช่เหรอ ?

ทำไมจู่ ๆ ถึงเปลี่ยนทัศนคติกะทันหันขนาดนั้น ?

ลู่ยุ๋นหลัวถึงกับส่ายหัวและถอนหายใจ ดังที่คาดไว้จิตใจของผู้หญิงก็เหมือนกับงมเข็มในมหาสมุทร

เมื่อสิ่งของถูกแจกจ่ายไปครึ่งทาง ฉุ่ยยวู่ชานก็ไม่สนใจคิวที่ยาวเหยียดที่ต่อกันอยู่ นางตรงไปที่รถเข็นของลู่ยุ๋นหลัวและพูดด้วยทัศนิคติอันเย่อหยิ่งว่า "เอาให้นายหญิงของข้าชุดหนึ่ง !"