ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 116

จากนั้น จี้อู๋เจวี๋ยก็ทรงโค้งมุมฝีพระโอษฐ์ให้กับนาง เผยรอยยิ้มที่มีเสน่ห์จนแถบจะคร่าชีวิตผู้คนไปได้ด้วยรอยยิ้มนี้

ในเวลาปกติ ลู่ยุ๋นหลัวจะต้องยอมศิโรราบให้กับความงดงามหล่อเหลาเช่นนี้อย่างแน่นอน

แต่ตอนนี้คืออยู่ในห้องโถงใหญ่น่ะสิ !

ผู้คนกำลังจับจ้องมองดูอยู่ !

จี้อู๋เจวี๋ยทรงยั่วยวนนางแบบนี้คิดจะทำอะไร ?

"สนมคนโปรด วันนี้เจ้าช่างงามยิ่งนัก !" พระพักตร์ที่หล่อเหลาของจี้อู๋เจวี๋ยอันอ่อนโยนในขณะนี้ นางมักไม่ค่อยได้พบเจอบ่อยนัก

ท่าทีอันอ่อนโยนที่มักไม่ค่อยพบได้บ่อยนักกับบรรยากาศอันเย็นชาเย่อหยิ่งและสูงศักดิ์ไม่สอดคล้องกันอย่างสิ้นเชิง แต่ความไม่สอดคล้องกันนี้ กลับทำให้ตื่นตาและหลงเสน่ห์มากเป็นพิเศษ

แต่ลู่ยุ๋นหลัวตอนนี้ไม่ได้สนใจที่จะชื่นชมความงามที่หายากนี้เลยแม้แต่น้อย นางรู้สึกว่าคำพูดเหล่านี้น่ากลัวไม่ต่างกับเรื่องเล่าผีสาง

ชมเชยความงามของนาง ?

เหอะ เหอะ ! ตอนอยู่ที่ตำหนักซู่ซินยังบอกว่านางอัปลักษณ์อยู่เลย !

ผิดปกติมากขนาดนี้ จะต้องก่อเรื่องอะไรสักอย่างแน่ !

นางมองไปที่จี้อู๋เจวี๋ยด้วยสายตาอันน่าสงสาร แววตาของนางดูเหมือนกำลังจะบอกว่า ได้โปรถข้าขอท่านล่ะ ถ้าจะก่อเรื่องก็อย่าสร้างปัญหาให้ข้าเลยจะได้มั๊ย ?

"นี่คือขนมของสนมคนโปรดชื่นชอบมากที่สุด มาเถอะ ชิมสักหน่อย" จี้อู๋เจวี๋ยไม่สนใจสายตาวิงวอนที่ส่งมาคู่นั้น หยิบขนมออกมาจากจานหนึ่งชิ้นแล้วป้อนให้ถึงปากของลู่ยุ๋นหลัวด้วยตัวเอง

ลู่ยุ๋นหลัวมองไปที่ขนมกุ้ยฮวา(ขนมกุ้ยฮวา ทำมาจากแป้งขาวเจ้าลักษณะสีเหลืองรสสัมผัสนุ่มฟูเหมือนเค๊กทั่วไป)ที่ส่งมายังบริเวณปากด้วยสีหน้าลำบากใจ

นางควรกินดี ?

หรือไม่ควรกินดี ?

ตอนที่ยังไม่รู้จะทำอย่างไรอยู่นั้น เขาก็เห็นริมฝีพระโอษฐ์เรียบบางของจี้อู๋เจวี๋ยที่ทรงเผยอพูดออกมาเบา ๆ "เงินหนึ่งหมื่นตำลึง สำหรับการแสดงร่วมกับข้า"

ดวงตาของลู่ยุ๋นหลัวเป็นประกายในทันที ใบหน้าเมื่อสักครู่ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่นั้นก็เต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มทันที

ที่แท้ก็การแสดง !

แล้วก็ไม่รีบบอก !

แถมยังให้เงินอีก !

ข้าก็ต้องรู้สึกเกรงใจมากจริง ๆ น่ะสิ !