ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 117

เหล่าผู้คนที่ดูภาพฉากนี้จากด้านล่างต่างก็อิจฉาริษยากันทั้งนั้น

รวมไปถึงหัวใจของเหล่าหญิงสาวผู้สูงศักดิ์ที่แอบสารภาพกับองค์จักรพรรดิลับ ๆ ในใจก็แหลกสลายลงไปกองเป็นเศษที่พื้นในทันที

นี่คือองค์จักรพรรดิผู้สูงส่งและเย็นชาสูงศักดิ์ผู้นั้นจริงหรือ ?

เขาทรงแสดงอารมณ์ออกมาเช่นนี้กับผู้หญิงคนอื่นได้เยี่ยงไร ?

แต่จะว่าไปฝ่าบาทท่าทีเช่นนี้ ช่างมีเสน่ห์ที่สุดแสนยากจะพรรณนาจริง ๆ !

แต่ก่อนใครพูดกันว่าลู่ยุ๋นหลัวไม่ได้รับความโปรดปราณ ?

ดูสิ แหกตาดู !

มีตรงไหนสักนิดที่บ่งบอกว่าไม่ได้รับความโปรดปราณแล้ว ?

ถ้าการกระทำเช่นนี้บ่งบอกว่าไม่ได้รับความโปรดปราณ งั้นหลันกุ้ยเหรินและเหยากุ้ยเหรินไม่อกแตกตายไปแล้วเรอะ 

ทั้งสองคนนี้ อีกคนตอนนี้ก็ถลึงตาจนแถบจะหลุดอกจากเบ้าอยู่แล้ว ส่วนอีกคนซึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็นกังวลถึงขีดสุดแต่ก็ยังคงพยายามรักษารอยยิ้มไว้บนใบหน้า

อุ๊ย แหม แหม แหม....

คาดไม่ถึงเลยละสิ

แค่สนมคนหนึ่งที่ถูกขับส่งไปให้อยู่ตำหนักเย็นแต่นึกไม่ถึงว่าจะกลับมาได้รับเป็นที่โปรดปราณอีกครั้ง

นี่ช่างเป็นแบบอย่างให้กับตำหนักในได้เลยจริง ๆ

ผู้คนด้านล่างต่างส่งเสียงซุบซิบคุยกันออกรสออกชาติ

เจ้าชายเฉินมองด้วยสายตาที่เย็นชา จากนั้นก็ลุกขึ้นอย่างไร้เสียงและออกจากตำหนักซินหยางไป

ภายในห้องโถงใหญ่ ผ่านไปอย่างรวดเร็วก็มาถึงขั้นตอนพิธีเฉลิมพระชนมพรรษาแล้ว

ของขวัญเฉลิมพระชนมพรรษาที่หลันกุ้ยเหรินถวายนั้นเรียบง่ายและเอิกเกริกเป็นอย่างมาก คือการถวายทองคำหลายหมื่นตำลึงอย่างโจ่งแจ้ง กล่องหีบที่ส่องแสงสีทองแพรวพราวทำให้ผู้คนที่นั่งอยู่ตกตะลึงในทันที

เป็นที่ร่ำลือกันมานานแล้วว่าอาณาจักรหลิวอุดมและผลิตทองคำมากมาย ร่ำรวยมหาศาล ไม่คิดมาก่อนว่าหลันกุ้ยเหรินจะใจกว้างมากมายได้ถึงเช่นนี้ ถึงขนาดถวายของขวัญในวันเฉลิมพระชนมพรรษาเป็นทองคำหมื่นตำลึงตรง ๆ เช่นนี้ ช่างมีเงินมากมายมหาศาลจริง ๆ

เมื่อหลันกุ้ยเหรินกลับมานั่งประจำที่ ก็มองลู่ยุ๋นหลัวและเหยากุ้ยเหรินด้วยท่าทางยั่วยุ

นางไม่เชื่อ ว่าของขวัญวันเฉลิมพระชนมพรรษาที่ทั้งสองจะถวายจะเทียบได้กับทองคำของนาง ?

ต่อจากนั้นไม่นานก็ถึงคราของเหยากุ้ยเหรินถวายของขวัญวันเฉลิมพระชนมพรรษา ซึ่งเป็นสิ่งของขนาดใหญ่โดยถึงกับต้องให้ขันทีสี่คนถือมา

เมื่อผ้าสีแดงถูกยกขึ้น เป็นภาพลายปักของภาพแปดเซียนอวยพรวันเฉลิมพระชนมพรรษาที่ส่องแสงสีทองจาง ๆ ภายใต้แสงไฟ

“ที่แท้ก็ทำมาจากเส้นไหมฟ้าทองคำ !”

ผู้คนด้านล่างอุทานกันขึ้นมาเสียงดัง !

อย่างที่รู้กันว่าเส้นไหมฟ้าทองคำนี้หายากยิ่งกว่าอะไร

ราคาของมันไปถึงจุดทองคำพันชั่งก็ยากที่เจรจาไปแล้ว

อีกทั้งเส้นด้ายทุกเส้นในภาพนี้ล้วนทำมาจากเส้นไหมฟ้าทองคำ !

ราคาของเส้นไหมฟ้าทองคำเพียงอย่างเดียวก็ทะลุสูงเสียดฟ้าไปแล้ว 

ไม่ต้องพูดถึงการนำเส้นไหมฟ้าทองคำนี้มาถักร้อยเป็นงานภาพ

เบื้องหลังของการทำงานหนักที่ใช้ทั้งแรงใจ ความพยายามและเวลาที่ใช้ไป เกรงว่าสามถึงห้าปีก็คงไม่มีทางสำเร็จได้

ไม่ต้องพูดถึงมูลค่าเบื้องหลังของงานภาพผืนนี้

"ภาพแปดเซียนอวยพรวันเฉลิมพระชนมพรรษา ?" ลู่ยุ๋นหลัวมองไปที่รูปภาพตรงเหตุการณ์นั้น จู่ ๆ ก็รู้สึกราวกับว่านางเคยเห็นที่ไหนมาก่อน แต่ไม่ว่าจะคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก

"พระพันปีหลวง ภาพผืนนี้หม่อมฉันได้มาโดยบังเอิญ หวังว่าพระพันปีหลวงจะทรงพอพระทัย ขอให้พระพันปีหลวงทรงมีพระหฤทัยที่เป็นสุขเปี่ยมล้นดั่งทะเลตะวันออก พระชนมพรรษายืนยาวกว่าภูเขาหนานซาน สุขสว่างส่องแสงเรืองรองยาวนานดั่งพระอาทิตย์และพระจันทร์เพคะ !"

“ขอบใจ !” พระพันปีหลวงทรงพอพระทัยกับงานปักมาโดยตลอด จึงทรงรู้คุณค่าเบื้องหลังของงานชิ้นนี้เป็นธรรมดา เวลานั้นพระพันปีหลวงก็ทรงสรวลยิ้มขึ้นมาในทันที

จนพระพันปีหลวงทรงมอบทองคำและเพชรนิลจินดาหนึ่งกองให้กับเหยากุ้ยเหรินตรงนั้นทันที

สายตาของผู้คนก็ย้ายมาจบลงที่ลู่ยุ๋นหลัว

แม้ว่าทุกคนจะไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไร แต่ทุกคนก็รู้ดีในใจ

เฉกเช่นในเหตุการณ์เช่นนี้ โดยมักจะนำของขวัญวันเฉลิมพระชนมพรรษามาเปรียบเทียบกัน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตำหนักในที่มีนางสนมเพียงสามคนเท่านั้น และยังเป็นสถานการณ์ที่ยังไม่มีใครได้แต่งตั้งเป็นฮ่องเฮา ใครที่สามารถครองพระทัยพระพันปีหลวงได้ การจะได้เป็นฮ่องเฮาของคนผู้นั้นก็จะได้กำลังเสริมเป็นอย่างมาก

แต่ดูจากรูปการณ์ในปัจจุบันแล้ว ดูเหมือนว่าภาพแปดเซียนอวยพรในวันเฉลิมพระชนมพรรษาของเหยากุ้ยเหรินจะได้กลายเป็นของขวัญวันเฉลิมพระชนมพรรษาที่ดีที่สุดในวันนี้

ผู้คนต่างแทบจะไม่เชื่อ ว่านางสนมในตำหนักเย็นจะสามารถถวายของขวัญวันเฉลิมพระชนมพรรษาที่ดีไปได้ยิ่งกว่าภาพแปดเซียนอวยพรในวันเฉลิมพระชนมพรรษา

หลันกุ้ยเหรินก็คิดเช่นนั้นเช่นกัน

ขนาดทองคำหมื่นตำลึงของนางยังถูกเหยากุ้ยเหรินข่มไว้จนนำไปอยู่ก้าวแล้ว ถ้าลู่ยุ๋นหลัวยังกดนางลงไปได้อีกครั้ง นางก็คงจะอยู่ที่จุดต่ำสุดแล้ว

แม้จะพูดได้ว่า นางก็ไม่ได้จงเกลียดจงชังเสด็จพี่คนนี้มากมายขนาดนั้น

แต่สำหรับของขวัญวันเฉลิมพระชนมพรรษา และสถานการณ์เช่นนี้ นางเองก็ไม่ชอบให้ใครมากดขี่โดยธรรมชาติอยู่แล้ว

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น