ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 118

เมื่อนึกถึงลู่ยุ๋นหลัวที่ถูกคุมขังในตำหนักเย็นเป็นเวลานาน ไม่มีทั้งเงิน ไม่มีทั้งคนรับใช้ จะเอาของขวัญวันเฉลิมพระชนมพรรษาที่ไหนมาเทียบกับนางได้

แต่เมื่อสบเข้ากับดวงตาของนางคู่นั้นที่ยิ้มแย้มเบิกบานอยู่บนพระแท่น นางก็ไม่มั่นใจขึ้นมาเล็กน้อยอีกครั้ง

ไม่รู้ว่าด้วยเหตุอะไร นางมักจะมีความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้ต่อลู่ยุ๋นหลัวตลอด

อยู่ดีดีนางก็โพล่งถามขึ้นมา "ข้าไม่ทราบว่าเสด็จพี่จะถวายของขวัญวันเฉลิมพระชนมพรรษาอะไรแด่พระพันปีหลวงเพคะ ?"

ลู่ยุ๋นหลัวยิ้มและพูดว่า "แน่นอนว่าคงมิอาจเทียบได้กับทองคำหมื่นตำลึงของเสด็จน้อง สิ่งที่ข้าจะถวายมอบให้ก็คงเป็นแค่พระกระยาหารเท่านั้น"

พระกระยาหาร ?

ทุกคนต่างคิดว่าหูของพวกเขาคงได้ยินผิดไป

มีที่ไหนบ้างที่เอาพระกระยาหารมาถวายเป็นของขวัญวันเฉลิมพระชนมพรรษา ?

ขนาดปุถุชนคนธรรมดาก็ยังไม่เอาพระกระยาหารมาเป็นของขวัญวันเกิดเพื่อฉลองวันเกิดเลย ไม่ต้องพูดถึงว่านี่คือของขวัญวันเฉลิมพระชนมพรรษาของพระพันปีหลวง

แม่นางท่านนี้ช่างสุกเอาเผากินเกินไปรึเปล่า ?

แม้จะพูดได้ว่าพระพันปีหลวงทรงไม่ได้สนใจของขวัญวันเฉลิมพระชนมพรรษามากนัก แต่เมื่อพูดถึงของขวัญ ความหมายสื่อใจเมื่อสื่อถึงกับผู้รับมันก็ได้แล้วใช่เหรอ แต่ตอนนี้เมื่อได้ยินว่าของขวัญวันเฉลิมพระชนมพรรษาของลู่ยุ๋นหลัวก็คือพระกระยาหารรอยยิ้มบนพระพักตร์ของพระพันปีหลวงก็ทรงแข็งทื่อขึ้นเล็กน้อยทันที

จะพูดอย่างไรดี ว่าอย่างน้อยลู่ยุ๋นหลัวก็ถือว่าเป็นตัวแทนพระพักตร์ของราชวงศ์เช่นกัน หากสถานการณ์เช่นนี้ยังนำพระกระยาหารมาถวายที่เป็นของไม่ค่อยงามหน้าเท่าไหร่ จนแพร่กระจายข่าวออกไป พระพักตร์ของราชวงศ์ก็คงแตกไม่เหลือชิ้นดี

ไม่นานนัก ขันทีเฉิงและเสี่ยวลี่จึรวมถึงขันทีอีกสองคนก็เข็นรถเข็นเข้ามา

บนรถเข็นเล็ก ๆ นั้น ไม่รู้ว่าเอาของอะไรวางไว้ สูงประมาณสามฉื่อ(1 ฉื่อ มีความยาวประมาณ 1 ฟุต)เท่านั้น อีกทั้งด้านบนก็ถูกคลุมด้วยผ้าสีแดง แถบจะมองไม่ออกว่ามีอะไรอยู่ข้างในผ้านั้น

ทุกคนต่างงงงวย

นี่คือพระกระยาหาร ?

พระกระยาหารอะไรที่จะสูงได้ถึงขนาดนั้น ?

พระกระยาหารคาว ?

พระกระยาหารหวาน ?

นอกจากของพวกนี้แล้ว พวกเขาก็คิดไม่ออกอีกแล้วว่าจะมีพระกระยาหารอะไรได้อีก

ลู่ยุ๋นหลัวเมื่อมาถึงที่ใจกลางของพระแท่น ก็ถวายคำนับแด่พระพันปีหลวงและทูลกล่าว "พระพันปีหลวง ฝ่าบาท อย่างที่ทุกท่านรู้ดี และทุกคนทราบกันดี ปีนี้ที่ตำหนักเย็นมีการค้นพบธัญพืชชนิดใหม่ที่ให้กำลังปลูกผลิต 10 ชึต่อหมู่ ธัญพืชชนิดนี้เรียกว่าข้าวสาลี"

“ข้าวสาลีไม่เพียงให้ผลผลิตสูงเท่านั้น แต่ยังสามารถประกอบอาหารที่แตกต่างเปลี่ยนแปลงไปได้ร้อยแปดพันเก้า ในภายภาคหน้าจะเป็นธัญพืชการเกษตรที่สำคัญที่สุดของอาณาจักรตงหลานของเรา”

“และวันนี้เอง หม่อมฉันจึงได้ลงมือใช้ข้าวสาลีมาทำเป็นฮวาหมัว(ฮวาหมัว คือ หมั่นโถวแฟนซีที่ใช้แป้งสาลีทำออกมาเป็นสีสันรูปร่างต่าง ๆ)เพื่อถวายเป็นของขวัญวันเฉลิมพระชนมพรรษาเพคะ”

หลังจากพูดจบ ขันทีเฉิงก็ยกผ้าสีแดงออก ปรากฎเป็นฮวาหมัวเก้าชั้นถ่ายทอดสู่สายตาของทุกคน

ได้เห็นฮวาหมัวที่มีความสูงสามฟุตและแบ่งเป็นเก้าชั้น ด้านนอกของแต่ละชั้นตกแต่งเต็มไปด้วยท้ออายุยืนที่เหมือนจริงโดยรอบเป็นวงกลมอย่างประณีต ด้านบนปรากฏเป็นวุ้นเส้นสีอ่อน ด้านล่างมีสีสันเป็นเขียวมรกตสีสดใสรวมไปถึงดอกไม้สีเหลืองและแดงตกแต่งจนละลานตา

ภายในก็ยังกองเต็มไปด้วยทองหยวนเป่า(ทองหยวนเป่า คือ เงินสมัยโบราณประเภทหนึ่ง)และน้ำเต้า

มีทั้งหมดเก้าชั้น ชั้นที่อยู่ด้านล่างจะเป็นชั้นที่ใหญ่ที่สุด ชั้นถัดขึ้นมาเรื่อย ๆ ก็จะค่อย ๆ เล็กลง

ที่ชั้นบนสุดมีเพียงลูกท้อผันเถาขนาดใหญ่วางไว้ ด้านบนท้อนั้นมีการประทับอักษรสีแดงที่เห็นได้ชัดไว้ว่า "ยืนยาว" ด้านข้างก็ตกแต่งรายล้อมไปด้วยทองหยวนเป่าที่ประณีต ทองหยวนเป่าแต่ละอันด้านบนมีสีแดงวาดเป็นตัวอักษรที่สามารถอ่านต่อเนื่องกันได้ว่าเป็น "สุขดั่งทะเลตะวันออก อายุยืนดั่งภูเขาหนานซาน" แปดคำตัวอักษรใหญ่

สูงขึ้นไปอีก ด้านลูกท้อผันเถาที่ใหญ่นั้นยังมีมังกรทองห้ากรงเล็บที่ราวกับมีชีวิตขดตัวอยู่และพญาหงส์ที่ล่องถลาบินสูงจนเหมือนจริง

ทุกคนต่างตะลึง !

นี่คือพระกระยาหารประเภทไหนกัน ?

นี่มันงานศิลป์ที่วิจิตรละเอียดลออตั้งใจทำขึ้นมาชัด ๆ !

การนำอาหารมาทำเช่นนี้ได้ ไม่เคยได้ยินมาก่อนในประวัติศาสตร์ของอาณาจักรตงหลาน !

ต้องมีฝีมือดีขนาดไหนถึงสามารถทำออกมาได้ขนาดนี้ ?

หลังจากทุกคนประหลาดใจก็เริ่มสงสัยขึ้นมา ว่าของพวกนี้ทานได้จริงหรือ ?

“ลูกท้ออายุยืนเหล่านี้ล้วนทำมาจากแป้งสาลี ลูกท้ออายุยืนทั้งเก้าสิบเก้าลูกเป็นสัญลักษณ์ของพระพันปีหลวงให้ทรงมีพลานามัยพระชนมพรรษายืนยาว ทองหยวนเป่าด้านในเป็นสัญลักษณ์ของความเจริญรุ่งเรืองและความมั่งคั่ง น้ำเต้าสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของสิริมงคลด้วยเงินทองและอำนาจวาสนา ลูกท้ออายุยืนด้านบนสุดด้านในยังมีลูกท้อขนาดเล็กอีกเก้าลูก มังกรและพญาหงส์นั้นแสดงถึงความผาสุกปลอดภัย ฟ้าฝนตกต้องตามฤดูกาล และมีความเจริญรุ่งเรืองในภายภาคหน้าแด่อาณาจักรตงหลาน !”ลู่ยุ๋นหลัวก้มถวายบังคมแด่พระพันปีหลวง——อธิบายความหมายเบื้องหลังแต่ละอย่างทีละรายการ