ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 120

ลูกท้อเซียนเก้าสิบเก้าชิ้นเก้าชั้นฉลองวันเฉลิมพระชนมพรรษาเหล่านี้ นอกจากการเฉลิมฉลองแล้ว แต่ยังเป็นหน้าเป็นตาให้กับพระพันปีหลวงอีกด้วย

งานเลี้ยงวันนี้ แม้ว่าช่วงแรกจะมีฝนตกโปรยปราย แต่ช่วงหลังกลับเปิดโลกทัศน์อันกว้างใหญ่ได้ดีจริง ๆ !

ที่แท้อาหารพวกนี้ก็สามารถทำออกมาให้งดงามตระการตา

ทุกคนเริ่มมีความรู้จักพื้นฐานเกี่ยวกับอาหารใหม่นี้ขึ้นมาบ้างแล้ว

อีกทั้งลู่ยุ๋นหลัวผู้ทำฮวาหมัวนี้ก็ถูกคนพูดถึงกันอีกครั้ง

ก่อนหน้านี้ หลายคนคิดว่าลู่ยุ๋นหลัวบางทีอาจไม่คู่ควรกับตำแหน่งฮองเฮา แต่จากที่ดูตอนนี้ นายหญิงผู้นี้จะต้องเป็นดาวนำโชคแก่พสกนิกรแก่อาณาจักรตงหลานแน่นอน !

โดยเฉพาะพระดำริของพระพันปีหลวงในวันนี้ ขนาดปิ่นมงกุฏหงส์ที่ทรงประดับมานานหลายแรมปีก็ยังพระราชทานให้แก่ลู่ยุ๋นหลัว ซึ่งความหมายก็ชัดเจนในตัวเองอยู่แล้ว

เมื่อพูดจนถึงท้ายสุดนายหญิงของตำหนักเย็นท่านนี้ก็แค่ไม่ได้จัดพิธีแต่งตั้งฮ่องเฮาเท่านั้น อ้างอิงตามกฎมณเฑียรบาลแล้ว สถานะปัจจุบันของนางก็เป็นถึงฮองเฮาที่ยังไม่ได้จัดพิธีมอบตำแหน่งฮองเฮาก็เท่านั้น พูดง่าย ๆ ขาดเพียงพิธีเท่านั้นที่ยังไม่ได้จัด

เพียงแต่ฝ่าบาทไม่เคยตรัสถึงเรื่องนี้หรือก็คือยังไม่เคยทรงประกาศเลื่อนชั้นยศ ซึ่งทำให้สถานะของนายหญิงคนนี้ไม่ชัดเจนจนถึงปัจจุบัน

ดูจากตอนนี้แล้ว พิธีแต่งตั้งฮองเฮานี้ก็น่าจะอีกไม่นานแล้ว

หลังจากงานเลี้ยงสิ้นสุดลง ผู้สูงศักดิ์ฝ่ายหญิงหลายคนยังคงคำนึงถึงการแต่งหน้าของลู่ยุ๋นหลัว ถึงขนาดไปล้อมรอบลู่ยุ๋นหลัวอย่างกระตือรือร้น

“นายหญิง ท่านคิดเช่นไรถึงได้วาดประดับบนหน้าผาก มันช่างงามยิ่งนัก !”

“ใช่เลยเพคะ นายหญิง ท่านยังมีการแต่งหน้าแบบอื่นอีกรึไม่เพคะ ได้โปรดสอนพวกเราด้วยเถอะเพคะ !”

ถ้าไม่ใช่เพราะลู่ยุ๋นหลัวที่ต้องรีบไปหาท่านอ๋องเฉิน ตอนนี้นางก็คงสนทนากับผู้สูงศักดิ์ฝ่ายหญิงเหล่านี้และยังได้เป็นการประชาสัมพันธ์แผนกเสริมความงามของตำหนักเย็นที่กำลังจะเปิดไปในตัวได้อีกด้วย 

แต่นางเกรงว่าหากถูกเหนี่ยวรั้งไว้ตรงนี้นานเกินไปก็คงจะตามท่านอ๋องเฉินไม่ทัน ดังนั้นนางจึงได้แต่ยิ้มขอโทษพวกนาง

"ตำหนักเย็นในไม่ช้าจะเปิดตัวแผ่นปิดหน้าที่ช่วยบำรุงความชุ่มชื้นและความขาวกระจ่างใส รวมถึงวิธีการแต่งหน้าต่าง ๆ หากพวกเจ้าสนใจ อย่าลืมติดตามข่าวสารของตำหนักเย็นด้วย"

“ข้ามีเรื่องต้องจัดการต่อในตอนนี้ ข้าเกรงว่าคงจะคุยกับพวกเจ้าไม่ได้แล้ว”