ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 123

เมื่อนึกถึงตรงนี้ หัวใจของลู่ยุ๋นหลัวก็หนักอึ้งขึ้นมา

ภายในวังหลีเซี๋ย

เหยากุ้ยเหรินมองไปที่ฉุ่ยยวู่ชานที่กำลงคุกเข่าอยู่บนพื้นด้วยใบหน้าที่มัวหมอง

นางก็ยังไม่รู้ว่ากระดาษที่ฉุ่ยยวู่ชานเขียนถึงลู่ยุ๋นหลัวตรงด้านล่าง ลงนามไว้ว่าลู่หว่านหลัว!

ลู่หว่านหลัวเป็นแค่อนุภรรยาลำดับที่หนึ่ง !

ซึ่งไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าวังเพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงเช่นนี้ได้ !

ไม่น่าแปลกใจที่ลู่ยุ๋นหลัวจะไม่ถูกหลอก

ข้อบกพร่องใหญ่ขนาดนี้ ใครกันที่จะดูไม่ออก !

ฉุ่ยยวู่ชานคุกเข่าลงบนพื้นจนตัวสั่น

นางตอนนั้นเองถ้าฉุกคิดขึ้นได้ แล้วเขียนชื่อชูหรงเฉิงขึ้นมา บางทีก็อาจเป็นไปได้ที่ลู่ยุ๋นหลัวจะไม่กล้าไปขึ้นมา แล้วจะทำเช่นไร ?

ถ้าเขียนชื่อน้องสาวของนาง ยังไงนางก็ต้องไปพบแน่นอน นั่นจึงเป็นเหตุผลที่นางไม่ได้ฟังคำพูดนายหญิงและเปลี่ยนชื่อลงท้ายของกระดาษโดยไม่ได้รับอนุญาต

สีหน้าของเหยากุ้ยเหรินดูแย่มาก

วันนี้ในงานเลี้ยงไม่เพียงแต่ล้มเหลวในการดึงดูดความสนพระทัยของฝ่าบาทได้แล้ว แต่ยังขายหน้าต่อหน้าสาธารณชนในงานเลี้ยงเพราะจู่ ๆ ก็มีฝนตกหนัก !

นอกจากเสียหน้าแล้วยังไม่พอ แม้แต่ของขวัญวันพระเฉลิมพระชนมพรรษาที่นางคิดว่าจะต้องชนะเหนือผู้อื่นได้ก็ยังถูกลู่ยุ๋นหลัวเปรียบเทียบจนดูด้อยค่า

เมื่อนึกถึงสิ่งที่พระพันปีหลวงตรัสและอริยาบถในงานเลี้ยงวันนี้ แถบจะไม่มีตอนไหนที่ไม่เปิดเผยถึงความตั้งพระทัยที่ให้ลู่ยุ๋นหลัวได้เป็นฮองเฮา

หากนางยังไม่เร่งรีบเพื่อเอาชนะความโปรดปรานของฝ่าบาท เกรงว่าตำแหน่งฮองเฮานี้นางก็คงหมดวาสนาที่จะได้ครอบครองแล้ว

"แม่นมเฉิน ก่อนหน้านี้ชุดที่เสด็จพี่ลู่วาดให้ไม่กี่ชุดนั้นทำเสร็จแล้วรึยัง ?"

ชุดเสื้อผ้านั้นถึงแม้จะดูน่าประหลาดใจ แต่ก็คืออาวุธที่สมบูรณ์แบบในการยั่วยวนผู้ชาย

นางอยากจะลองดูสักหน่อย

แม่นมเฉินที่อยู่ด้านหลังก็กล่าวขึ้นมา "กราบทูลนายหญิง อีกไม่กี่วันชุดนั้นก็เสร็จสมบูรณ์ออกมาแล้วเพคะ"

“อืม” เหยากุ้ยเหรินพยักหน้าและลุกขึ้นเดินไปที่ห้องที่อยู่ด้านข้างโถงใหญ่ นางรู้สึกโล่งใจเมื่อแม่นมเฉินเป็นคนจัดการ

“ช่วงสองวันนี้เจ้าช่วยหานางข้าหลวงที่มีแววเฉลียวฉลาดมาให้ข้าหน่อย”