ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 131

“ที่แท้โกดังนี้ก็มีความจุงั้นเหรอ ?” นางเห็นว่าระบบอัตโนมัติเต็มรูปแบบของมิติพิเศษนั้นยอดเยี่ยมมาก ก็เลยคิดว่าโกดังนั้นจุได้ไม่จำกัด

ตอนนี้ดูเหมือนว่า ถ้านางยังไม่แก้ปัญหาของโกดัง ธัญพืชในมิติพิเศษนี้เกรงว่าอาจไม่สามารถดำเนินการต่อไปได้

วิธีจัดการที่เร็วที่สุด แน่นอนคือการขนย้ายธัญพืชในโกดังหรือกำจัดทิ้งไป

แต่ปัญหาก็คือ นางอยู่ในตำหนักเย็น ธัญพืชในโกดังตั้งมากมาย นางไม่มีที่จะเก็บธัญพืชเหล่านั้นอยู่แล้ว

มันน่าเศร้าจริง ๆ

พสกนิกรจำนวนมากที่อยู่ข้างนอกแทบไม่มีอาหารจะกิน แต่ที่นางกลับมีอาหารมากมายจนไม่รู้จะจัดการเยี่ยงไร

ข้าวสารยังถือว่าดี ถ้านางออกจากวังไปก็ยังสามารถขายให้คนอื่นได้

แต่ถึงอย่างไรนอกจากข้าวสาลีและข้าวโพดรวมถึงมันฝรั่งเหล่านี้ที่ยังไม่เคยนำออกมาสู่สายตาเลย ก็มิสามารถสุ่มสี่สุ่มห้าเอาออกมาได้

ในตอนนั้นเองลู่ยุ๋นหลัวก็เดินกระสับกระส่ายไปมาอยู่ในมิติพิเศษ

ทันใดนั้นก็นึกถึงผลไม้สำหรับวิวัฒนาการคราวก่อน

หลังจากที่นางทานโดยไม่ได้ตั้งใจในครั้งที่แล้ว มิติพิเศษก็ถูกวิวัฒนาการขึ้นมาก

ถึงได้มีโกดังที่ดำเนินการอัตโนมัติเต็มรูปแบบเช่นนี้

เมื่อคิดถึงตรงนี้ นางก็รีบไปยังที่ชั้นผลไม้สำหรับวิวัฒนาการ

ผลไม้สำหรับวิวัฒนาการที่เหมือนองุ่นสีม่วงก่อนหน้านี้กลายเป็นสีชมพูอ่อน แผ่นไม่ที่มีชื่อกำกับไว้ก็เปลี่ยนเช่นกัน

[ผลไม้สำหรับวิวัฒนาการระดับสาม มิติพิเศษจะได้รับการวิวัฒนาการอีกครั้ง ไม่เพียงแต่จะมีโกดังอัตโนมัติเต็มรูปแบบสิบแห่ง พื้นที่เพาะปลูกทั้งหมดจะเพิ่มเป็นสองเท่า และจะมีสวนสมุนไพรหายาก และวัตถุดิบยาที่ไร้เทียมทานหลายชนิด...]

[ผลข้างเคียง: ยังไม่ชัดเจน โปรดบริโภคด้วยความระมัดระวัง]

ยังไม่ชัดเจนอีก !

ลู่ยุ๋นหลัวมองไปที่ผลไม้สีชมพูจาง ๆ ที่อยู่ข้างหน้า แค่เห็นก็ปวดหัวมาก

ครั้งล่าสุดที่กินผลไม้วิวัฒนาการไป อาการก็เหมือนกับเมาสุรา จากนั้นก็สูญเสียความทรงจำและสติสติสัมปชัญญะไปทั้งหมด

อีกนิดเดียวก็เกือบจะได้หลับนอนกับจี้อู๋เจวี๋ยไปแล้ว

คราวนี้เป็นผลไม้สำหรับวิวัฒนาการระดับสาม!