ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 134

"ตอนนี้ น้องชายของท่านตาทั้งสองมีท่าทีเช่นไรรึ ?" ลู่ยุ๋นหลัวไม่ชอบน้องชายท่านตาทั้งสองคนนั้นเท่าไหร่นัก

ลุงหวังยิ้มอย่างเย้ยหยันพร้อมกับสายตาที่เต็มไปด้วยการเสียดสี "นายท่านสองและนายท่านสามไม่ได้ย้ายเข้าไปในจวนเพื่อดูแลท่านผู้อาวุโส พวกเขาทั้งสองตระกูลต่างคอยคิดถึงแต่ตำแหน่งบรรดาศักดิ์ของจวนกั๋วกง ท่านผู้อาวุโสมีไม่บ่อยครั้งนักที่จะมีสติสัมปชัญญะ พวกเขาสองตระกูลก็จะหยิบพู่กันและน้ำหมึกให้ท่านผู้อาวุโสรับเลี้ยงบุตรของตนเอง เพื่อว่าหลังจากท่านผู้อาวุโสจากไปลูกชายของตนเองจะได้รับตำแหน่งบรรดาศักดิ์ต่อจากเขา”

ไม่แปลกใจเลย !

ลู่ยุ๋นหลัวจำได้ว่าตอนที่นางเดินเข้าประตูไป เด็กรับใช้กำลังแบกโลงศพเข้าไปข้างใน เพื่อเตรียมการเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว

“แล้วตอนนี้การตัดสินใจรับเป็นบุตรกำหนดไปแล้วหรือยัง ?” ถ้าตัดสินใจกำหนดไปแล้วก็คงลำบาก

ลุงหวังส่ายหัว "ทั้งสองตระกูลต่างก็ไม่เชื่อในอีกฝ่าย ตอนนี้ เหมือนจะถึงทางตันจนไม่มีความคืบหน้า"

ลู่ยุ๋นหลัวพยักหน้า

ปัจจุบันยังยากที่จะบอกว่าใครเป็นคนวางยาท่านตา

“แล้วใครเป็นผู้ดูแลในจวนตอนนี้ ?”

คนทั้งสองตระกูลที่อาศัยอยู่ในจวนกั๋วกง ไม่ต้องคิดเลยแม้แต่น้อยว่าพวกเขาจะต้องใช้จ่ายด้วยเงินของจวนกั๋วกง

ซึ่งก็ไม่รู้ว่าคลังเก็บสมบัติในจวนหลังนี้ถูกสองตระกูลนี้ปอกลอกเหลือสักเท่าไหร่

“คือหลิวชื่อลูกสะใภ้คนโตของนายท่านสามซึ่งเป็นผู้ดูแลส่วนกุญแจคลังเก็บสมบัติในจวนก็ถูกพวกเขาเอาไปแล้ว” ลุงหวังกล่าว

ลู่ยุ๋นหลัวขมวดคิ้วสงสัย หลิวชื่อ ?

ในความทรงจำของนาง นางเป็นสะใภ้ของลูกพี่ลูกน้องของน้าที่มักจะทำเรื่องอะไรก็ประมาทเลินเล่อ ถ้านางเป็นผู้ดูแลจวนกั๋วกง แล้วท่านตาคนรองจะยอมได้อย่างไร ?

ถ้าทั้งสองตระกูลมาดูแลท่านจริง ๆ ก็คงแล้ว ๆ ไป

แต่ดูจากปัจจุบันแล้ว ทั้งสองตระกูลแถบจะไม่สนใจความปลอดภัยของท่านปู่ของพวกเขา และอย่างเห็นได้ชัดว่าอยากจะให้ท่านปู่ของพวกเขาจากไปโดยเร็วด้วยซ้ำ เพื่อให้ลูกชายของพวกเขาได้รับตำแหน่งบรรดาศักดิ์ของจวนกั๋วกงต่อ

ถ้านางรู้ว่าคนที่วางยาพิษอยู่เบื้องหลังมีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกเขา พอถึงตอนนั้นก็อย่ามาโทษนางว่าไร้ความปรานี