ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 140

“แย่แล้วพี่ใหญ่ ! คุณชายผู้นั้นชนะไปแล้วถึง 50,000 ตำลึง !” ไม่นานนัก ชายร่างใหญ่ผู้นั้นก็ดันทุรังเดินขึ้นไปชั้นบนอีกครั้ง

เฉียวเทียนปาเพิ่งจะอุ้มหญิงงามมาไว้บนตัว ขณะที่กำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มก็ถูกขัดจังหวะอีกครั้งโดยคนข้างนอก ทันใดนั้นเขาก็โกรธจนดุเดือดเลือดพล่าน

“ไอ้พวกไม่เอาถ่าน เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ก็ทำให้ดีไม่ได้ ไปเชิญนายเหลิ่งมา ! ไสหัวไป !”

นายเหลิ่งคนนี้แตกต่างจากคนเขย่าลูกเต๋าที่ต้องมีปรอทในบ่อนเพื่อคุมหน้าแต้ม ฝีมือพนันของเขาดั่งกับเซียนจริง ๆ

ประสาทสัมผัสหูไวมาก ขนาดหลับตาก็ยังสามารถเดาถึงหน้าแต้มในถ้วยเต๋าได้ และยังสามารถเขย่าให้ออกหน้าแต้มได้อย่างใจนึกอีกด้วย

ถ้าบ่อนพนันมีนักพนันฝีมือสูงมา ก็ล้วนให้นายเหลิ่งคนนี้เข้าไปจัดการ

ภายในบ่อนพนัน

หลังจากลู่ยุ๋นหลัวแลกเบี้ยพนันเป็นตั๋วเงิน 50,000 ตำลึงเรียบร้อยแล้วก็พร้อมที่จะตบก้นเดินออกจากไป

ยังไม่ทันจะเดินออกจากประตูไป ชายร่างใหญ่ของบ่อนพนันหลายคนก็มาล้อมเอาไว้

สายตาแฝงไปด้วยความคุกคามมุ่งร้าย "ไอน้องชายคนนี้ ดูเหมือนจะไม่เข้าใจกฎของบ่อนพนันของเรา พอชนะได้เงินและคิดว่าจะออกไปได้เหรอ ?"

"งั้นพวกเจ้าหมายความว่าอย่างไร ?" ลู่ยุ๋นหลัวเลิกคิ้วและมองไปที่คนเหล่านั้น คาดไว้ตั้งแต่แรกอยู่แล้วว่าคนพวกนี้คงไม่ปล่อยนางออกไปได้ง่าย ๆ

ชายร่างใหญ่ยิ้มอย่างเย้ยหยัน "แน่นอนว่าเล่นอีกสักไม่กี่ตาค่อยไปก็ยังไม่สาย"

ดีที่สุดคือเสียเงินทั้งหมดก่อนค่อยจากไป

ลู่ยุ๋นหลัวยิ้มเล็กน้อยพร้อมกับนัยน์ตาแห่งความเจ้าเล่ห์ที่ประกายออกมา "เจ้าแน่ใจรึว่าจะให้ข้าเล่นต่ออีกไม่กี่ตา ?"

ไม่ใช่ว่านางไม่อยากเล่น แค่เกรงว่าถ้านางชนะเงินทั้งหมดจากบ่อนพนันแล้วค่อยจากไปนางจะต้องถูกไล่ล่าตามฆ่าแน่

ที่จริงแล้วนางนางแค่มีเครื่องมือที่ใช้โกงอันน่าทึ่ง

ก่อนหน้านี้นางค้นพบว่าตราบใดที่นางอยู่ในระยะที่กำหนด ของที่มีน้ำหนักค่อนข้างเบา นางแถบไม่ต้องสัมผัสสิ่งนั้นก็สามารถเอาเข้ามาในมิติพิเศษได้

เพียงแต่ว่าเมื่อย้ายออกมา ของสิ่งนั้นก็จะยังปรากฏอยู่ ณ ที่เดิมก่อนที่จะเข้าไปในมิติพิเศษ

ซึ่งใช่ว่านางจะเอาสิ่งของนั้นออกไปได้เพียงแค่นางเดินห่างออกมาซะที่ไหน