ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 141

นายเหลิ่งไม่ตอบคำถามของนางและหันหลังกลับไปยังที่โต๊ะพนัน "ฉันไม่ชอบอืดอาดยืดยาด มาจัดการกันให้จบโดยเร็วเถอะ"

ลู่ยุ๋นหลัวเพียงยิ้มและพูดว่า "ก็ดี ข้าก็คิดเหมือนกัน"

"หยินซวาง วางเดิมพัน !"

“คุณ...คุณชาย งั้น...พวกเราควรเดิมพันเท่าไหร่ ?” หยินซวางถามอย่างระมัดระวัง

ที่จริงแล้วในอ้อมอกของนางมีเบี้ยพนันอยู่ถึง 50,000 ตำลึงน่ะสิ

ความหมายของนายหญิงคงไม่ใช่เดิมพันลงไปทั้งหมดเป็นแน่

ลู่ยุ๋นหลัวชำเลืองมองนางอยู่ครั้งหนึ่ง รู้สึกราวกับว่าสิ่งที่หยินซวาง ถามไปเมื่อสักครู่เป็นเรื่องไร้สาระ "แน่นอนว่าต้องหมดหน้าตัก"

"ได้ ได้เลยคะ" แม้ว่าหยินซางจะรู้สึกว่าการเดิมพันครั้งละ 50,000 ตำลึงเป็นการเดิมพันที่มากเกินไป แต่พอนางคิดว่านายหญิงหากไม่มีความสามารถพอจะไม่ทำเช่นนี้อย่างเด็ดขาด ดังนั้นนางจึงไม่ลังเลเพื่อเตรียมวางเบี้ยพนัน ขณะที่นางกำลังจะวางเดิมพันบนโต๊ะที่มีฝั่ง "สูง" และ "ต่ำ" นางถึงเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ถามว่าจะวางเดิมพันฝั่งไหน

“คุณชาย พวกเราจะเดิมพันฝั่งสูงหรือว่าฝั่งต่ำ ?”

ลู่ยุ๋นหลัวยิ้มเล็กน้อย "เจ้าชอบฝั่งไหนก็แทงฝั่งนั้น"

เพราะยังไงผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม

“หะ ?” ให้นางเลือก ?

หยินซวางสะดุ้งทันที ให้นางเลือกแล้วจะแพ้หรือไม่ ?

เมื่อหันไปมองที่ลู่ยุ๋นหลัว กลับเห็นใบหน้าของลู่ยุ๋นหลัวที่เรียบเฉยมองกลับมาที่นาง

นายหญิงพูดถึงขนาดนี้จะต้องมั่นใจในฝีมือระดับหนึ่งอยู่แล้ว

ด้วยเหตุนี้ภายใต้การจับตามองของผู้คน นางจึงเดิมพันเบี้ยพนันทั้งหมด 50,000 ตำลึงกับที่ฝั่งสูง

นางนับมาตลอดทั้งคืน ว่านางหญิงแทงฝั่งสูงชนะมากที่สุด

การเดิมพันเสร็จสิ้น

นายเหลิ่งหยิบลูกเต๋าที่เตรียมไว้ด้านข้างอยู่นานแล้ว เขาไม่ไม่พูดพร่ำทำเพลงเขย่าเต๋าในทันที

ภายในถ้วยเต๋า เสียงที่ดังออกมานั้นไม่เหมือนกับคนเขย่าลูกเต๋าสองคนก่อนหน้าที่ก้องกังวานขนาดนั้นจนดัง “กรอกแกรก” แต่กลับเป็นเสียงที่ค่อนข้างเรียบง่ายและนุ่มนวล

ราวกับว่าภายในถ้วยเต๋านั้นมีลูกเต๋าเพียงลูกเดียว

ลู่ยุ๋นหลัวรู้ทันทีว่าคนนี้จะต้องเป็นผู้มีฝีมือขั้นสูง