ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 142

ลู่ยุ๋นหลัวพูดด้วยรอยยิ้ม "ไม่คาดคิดว่าเถ้าแก่แห่งบ่อนพนันเหวินหาวจะบริการรอบคอบถึงเพียงนี้ พอรู้ว่าคุณชายอย่างข้าชนะไปไม่น้อย ก็อุตส่าห์คลานออกจากรังของหญิงงาม แถมยังจัดการคนมามากมายถึงเพียงนี้เพื่อคุ้มกันข้าให้กลับไปยังจวน ข้ารู้สึกซาบซึ้งจนหาที่สุดมิได้จริง ๆ"

เฉียวเทียนปาหรี่ตาของเขาที่ถูกไขมันบนหน้าบีบจนเป็นรอย จ้องมองที่ลู่ยุ๋หลัวอย่างเย้ยหยัน

ชนะบ่อนพนันเขาไปได้ถึง 100,000 ตำลึงยังคิดให้เขาส่งคนมาคอยคุ้มกันไปส่งอีกรึ ?

ถุย !

สร้างวิมานบนเมฆ !

เขามาเพื่อแย่งเอาเงินกลับคืนไปต่างหาก !

ไม่พูดพร่ำทําเพลง ขณะที่กำลังคิดและส่งสัญญาณให้กับเหล่าพี่น้องที่อยู่ข้างหลังเพื่อลากไอหนุ่มหน้าขาว(หนุ่มหน้าขาว หมายถึง หนุ่มหน้าละอ่อน เป็นประมานว่าดูถูกชายที่อ่อนต่อโลก) ไปยังห้องมืดและสั่งสอนบทเรียนให้ไอหนุ่มหน้าขาวนี่สักหน่อย

ทันใดนั้นมือใหญ่คู่หนึ่งก็รั้งเขาไว้

“ข้าแนะว่าอย่าแตะต้องนาง !”

“พวกเจ้าไม่ควรมาหาเรื่อง !”

คำพูดที่เย็นเชียบถึงกระดูกของนายเหลิ่งสะท้อนก้องมาที่ข้างหู

หลังจากพูดจบ นายเหลิ่งก็เหลือบมองกลับมาที่ลู่ยุ๋นหลัวแล้วเดินจากไป

ร่างอ้วนของเฉียวเทียนปาสั่นหงึกหงัก

เมื่อสักครู่สายตาที่จ้องมองราวกับอาฆาตแค้นอยากฆ่าลู่ยุ๋นหลัวพริบตาก็เปลี่ยนเป็นแววตาประหลาดใจมองไปที่ลู่ยุ๋นหลัว

ไอหนุ่มหน้าขาวคนนี้มีที่มาที่ไปเป็นอย่างไรกันแน่ ?

ขนาดนายเหลิ่งยังพุดออกมาได้ขนาดนั้น ?

อย่างที่รู้ อิทธิพลเบื้องหลังนายเหลิ่งคนนี้จะต้องไม่ธรรมดา

สถานที่ของเขาแห่งนี้ ส่วนสำคัญหลักคือยังคงต้องพึ่งพาอิทธิพลของนายเหลิ่งคนนี้อยู่เป็นเบื้องหลังคอยสนับสนุน มิฉะนั้น เขาคงถูกส่วนบริหารราชการจัดการไปนานแล้ว

นายเหลิ่งพูดว่าเป็นคนที่ไม่ควรไปยุ่งด้วย เกรงว่าที่มาที่ไปจะต้องยิ่งใหญ่เป็นแน่

แต่ไอหนุ่มหน้าขาวคนนี้ชนะเงินของเขาไปได้ถึง 100,000 ตำลึง นี่เป็นถึงกำไรครึ่งปีของเขา

เฉียวเทียนปาคิดไปคิดมาก็รู้สึกไม่สามารถปล่อยเรื่องนี้ไปได้

“พี่ใหญ่ ไม่ต้องกังวล เหล่าพี่น้องจะต้องช่วยเจ้าจัดการมันแน่นอน !” ชายร่างใหญ่ที่อยู่ด้านหลังเฉียวเทียนปาพูด พร้อมกับกิริยาที่พร้อมจะลงมือ เพียงเขาเห็นไอหนุ่มหน้าขาวนี่เมื่อสักครู่ก็ขัดหูขัดตามากแล้ว

ก็แค่ชายหนุ่มคนแค่คนเดียว แต่กลับอ้อนแอ้นอรชรอย่างกับหญิงสาว