ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 149

ควักตั๋วเงินออกมาอีก 100,000 ตำลึง จนในที่สุดก็รวบรวมเงินครบเพื่อซื้อวัตถุดิบยาได้

ใครก็ตามที่ซื้อยาที่หอเซียนแพทย์ล้วนต้องให้ลูกค้าเซ็นเอกสารการขาย

ลู่ยุ๋นหลัวเซ็นชื่ออย่างตรงไปตรงมา ในที่สุดก็ซื้อตัวยาทั้งสองนี้ได้แล้ว

ใจที่ต้องแบกรับภาระเอาไว้ตลอดก็ปลดปล่อยลงมาได้

เมื่อลู่ยุ๋นหลัวกำลังจะเดินจากไปก็หันไปมองที่เป่ยถังหลิงเฟิง เมื่อเห็นว่าเขายังคงนั่งขัดสมาธิเพื่อขับพิษออกอยู่ นางก็โยนขวดยาแก้พิษให้กับเขา "ยาขวดนี้ถือว่าเจ้าใช้เงิน 50,000 ตำลึงซื้อไปก็แล้วกัน"

หลังจากพูดจบ นางก็หันหลังจากไปโดยไม่ลังเล

เป่ยถังหลิงเฟิงถูกทิ้งให้นั่งขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอยู่บนพื้นคนเดียว

ข้าฝากเจ้าไว้ก่อนเถอะ

อย่าให้ข้าจอมยุทธผู้นี้เจอเจ้าอีก !

ไม่อย่างนั้นข้าจะจับเจ้ามาเป็นสาวรับใช้ให้ได้แน่ ๆ !

เชี้ย !

นี่คือยาพิษอะไรเนี่ย นี่ก็ครึ่งวันแล้วทำไมยังขับไม่ออกอีก ?

ชายชราเมื่อสักครู่ที่เพิ่งเจรจาค้าขายเป็นเงินจำนวนมากก็ได้ส่งมอบเอกสารการขายที่ลู่ยุ๋นหลัวเพิ่งเซ็นให้กับเสี่ยวเอ้อที่ดูแลบัญชีโดยเฉพาะที่อยู่ข้าง ๆ เอาไปบันทึกบัญชี

เมื่อเสี่ยวเอ้อได้รับเอกสารการขายมาก็มักเอามาเปรียบเทียบกับเอกสารที่ติดอยู่บนโต๊ะก่อนทุกครั้งจนเป็นนิสัย

เอ๋ ?

ดูเหมือนลายมือสองคนนี้ค่อนข้างคล้ายกัน ?

"ผู้เฒ่าถัง ท่านรีบมาดู ลายมือสองคนนี้คล้ายกันใช่หรือไม่ ?" เสี่ยวเอ้อรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

หนึ่งปีที่แล้ว หัวหน้าเอาแต่หาคนคนหนึ่งอยู่ตลอด คน ๆ นี้ไม่มีแม้แต่รูปเหมือนหรือข้อมูลอื่นใด มีเพียงแผ่นกระดาษที่มีบทกวีเขียนไว้อยู่ นอกจากลายมือแล้ว ก็ไม่มีข้อมูลอื่นใดที่สามารถระบุตัวตนได้

กว่าหนึ่งปีที่ผ่านมานี่เป็นครั้งแรกที่พบว่าลายมือทั้งสองแทบคล้ายกันราวกับเป็นลายมือเดียวกัน

ผู้เฒ่าถัง หรือก็คือชายชราที่ดูแลเจรจากับลู่ยุ๋นหลัวไปเมื่อสักครู่ เมื่อเข้าไปดูใกล้ ๆ ก็พบว่าเหมือนกันจริง ๆ แต่ทำไมชื่อถึงเขียนว่า "ลู่ลู่"