ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 154

“เรียนคุณชาย ทุกอย่างล้วนทำตามที่ท่านกำชับให้ทำลายแล้ว”

ซูพิ่นเจ๋อพยักหน้า "เจ้าออกไปได้แล้ว เกิดเรื่องอะไรขึ้นก็ให้รีบมารายงานโดยด่วน !"

"ขอรับ !"

รอยยิ้มชั่วร้ายก็ปรากฏบนใบหน้าของซูพิ่นเจ๋อ ครั้งนี้เขาจะต้องทำให้สำเร็จให้ได้ !

ตำแหน่งบรรดาศักดิ์ของจวนกั๋วกง ใครก็มิสามารถแย่งไปได้ !

ในช่วงกลางดึก ลุงหวังอยู่ดี ๆ ก็รีบมาที่บ้าน นางข้าหลวงที่เฝ้าดูแลในยามดึกก็รีบเข้าไปทูลรายงานให้ลู่ยุ๋นหลัวทราบตามที่นางรับสั่งไว้ 

ลู่ยุ๋นกลัวลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

ในช่วงสองวันที่ผ่านมา นางขอให้ลุงหวังจับตาดูการเคลื่อนไหวของข้ารับใช้ในจวน ตอนนี้แม้ยามวิกาลแล้วก็ยังมาหา เกรงว่าคงจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น

"คุณหนูใหญ่ แม่ครัวในครัวถูกมัดพร้อมที่จะเอาไปขายในตอนกลางดึกแล้ว" ในช่วงกลางดึกสองวันนี้ลุงหวังมักจะเดินตรวจตราไปรอบ ๆ จวนอยู่ตลอด นอกจากคนเก่าคนแก่ที่อยู่มานมนาน ข้ารับใช้ใหม่ ๆ ที่เข้ามาในจวนก็มักไม่ค่อยคุ้นชินนัก

เขาจึงมักไปสอบถามสถานการณ์ล่าสุดกับข้ารับใช้ในจวนอยู่ตลอด

เช่น มีใครอยู่ดี ๆ ก็มีเงินขึ้นมา ใครที่มีชีวิตดีขึ้นผิดปกติขึ้นมาบ้าง เช่น ข้ารับใช้เหล่านี้ไปรายงานอะไรให้ใครในช่วงกลางดึกบ้าง

หลังจากผ่านไปสองวัน เขาก็ค้นพบบางอย่างเข้าจริง ๆ

ป้าจางในครัว เขาจำได้ว่าสามีของนางมักจะชอบไปที่บ่อนพนันจนสูญเสียเงินทั้งหมดในครอบครัว แม้ว่านางจะทำงานในจวนกั๋วกงติ้ง นางก็มักจะมีใบหน้าที่เศร้าหมองอยู่ตลอด

แต่ก็ไม่รู้ว่าเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่ตอนไหน ป้าจางผู้นี้ดูเหมือนจะเริ่มค่อย ๆ แต่งกายดูดีขึ้นเรื่อย ๆ ขนาดเป็นแค่แม่ครัวในครัว แต่กลับสามารถสวมชุดผ้าไหมราคาสูงถึง10 ตำลึงได้

เมื่อคนที่ทำงานร่วมกับนางถามนาง นางก็ได้แต่ยิ้มและบอกว่าสามีของนางดวงดี ชนะเงินบ่อนพนันมาได้มาก ไม่เพียงแต่จ่ายหนี้พนันคืนจนหมด และยังซื้อเสื้อผ้าให้แก่นางไม่น้อย

เมื่อก่อนตอนที่เขาเป็นหัวหน้าผู้ดูแลก็ไม่เคยคิดระแวงมาก่อน จนกระทั่งเมื่อสองวันก่อนที่ลู่ยุ๋นหลัวบอกว่าให้จับตาสนใจคนที่ร่ำรวยขึ้นอย่างกระทันหัน เขาถึงจะนึกออกถึงป้าจางคนนี้

เดิมทีเขาแกล้งทำเป็นว่าพบโดยบังเอิญเพื่อสอบถามเกี่ยวกับสถานการณ์ในคืนนี้ แต่ใครจะไปรู้ เขากลับเห็นป้าจางถูกมัดและพาไปยังประตูหลังบ้านเพื่อพร้อมจะเอาไปขาย เขาจึงรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ชอบมาพากลและรีบมารายงาน

ลู่ยุ๋นหลัวเมื่อได้ฟัง ป้าจางคนนี้อาจเป็นคนที่วางยายาพิษท่านตาของนางมาเป็นเวลานาน หากปล่อยนางไปแล้ว ก็ไม่แน่ว่านางจะมีชีวิตรอดต่อไปได้หรือไม่ พอถึงตอนนั้นการจะหาคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ก็คงจะยากแล้ว

แต่ถ้าหากนางพาคนออกไปตอนนี้ นางเกรงว่าจะดึงดูดความสนใจของคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ บางทีอาจมีคนแอบสังเกตุการณ์อยู่ด้านนอกก็เป็นได้

มันคงจะดีถ้าสามารถจับกุมผู้ต้องหาได้พร้อมของกลาง แต่ถ้าทำไม่ได้ เกรงว่าการทำเช่นนี้ก็คงจะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่น(แหวกหญ้าให้งูตื่น เปรียบเทียบไม่ระมัดระวัง ทำให้อีกฝ่ายรู้ตัว และเตรียมรับมือได้)

"เจ้าไปที่ห้องเอ่อร์ฝาง(ห้องเอ่อร์ฝาง หมายถึง ห้องขนาดเล็กที่สร้างขนาบห้องหลัก)และเอาชุดของเด็กรับใช้มาที" ลู่ยุ๋นหลัวกำชับสั่งแก่นางข้าหลวงคนหนึ่ง

ห้องเอ่อร์ฝางภายในเรือนแต่ก่อนล้วนให้ข้ารับใช้ได้พักอาศัย การจะหาชุดเด็กรับใช้สักชุดก็ไม่น่าจะหายากนัก

“นายหญิง คือว่าท่าน...” แม่นมโจวไม่เข้าใจ

“ด้านนอกอาจมีคนเฝ้าสังเกตการณ์อยู่ ข้าจะปลอมตัวเป็นลุงหวัง อีกสักพักเจ้าแค่ด่าทอข้าตอนออกไปก็พอแล้ว ส่วนลุงหวังคืนนี้ก็อยู่รอแค่ที่นี่”

นางเพียงแค่คนเดียวจะต้องสืบให้ได้ว่าใครกันแน่ที่รอบทำร้ายท่านตาของนางในเงามืด

"นายหญิง กลางค่ำกลางคืนยามสามท่านออกไปคนเดียวเกรงว่าจะอันตรายยิ่งนัก" แม่นมโจวไม่ยอมให้ลู่ยุ๋นหลัวออกไปเผชิญภัยอันตรายแต่เพียงผู้เดียว

“ใช่เพคะ ถ้าเกิดคนเหล่านั้นถูกเปิดโปงขึ้นมาจนพาลโกรธอาละวาดขึ้นมาจะทำเช่นไรเพคะ ?” สีหน้าหยินซวางก็ดูกังวลเช่นเดียวกัน

ลู่ยุ๋นหลัวชำเลืองมองพวกนางอยู่ครู่ ก็รับรู้ได้ทันทีว่าพวกนางล้วนเป็นห่วงลู่ยุ๋นหลัว

แต่คราวนี้ไม่ว่าจะพูดอะไร นางก็จะไม่เปลี่ยนความคิด

หลังจากที่ลู่ยุ๋นหลัวเข้าไปในห้องและเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเด็กรับใช้ นางก็ขอให้แม่นมโจวแผดเสียงด่าทอนางอย่างแข็งกร้าว