ท่านผู้อาวุโสตะลึงไปชั่วขณะ ถึงแม้ว่าการที่ถูกพิษร้ายครั้งนี้ หลานหลัวก็มักจะฝังเข็มช่วยให้เขาพักฟื้นร่างกาย แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าลู่ยุ๋นหลัวมีความเชี่ยวชาญในทักษะทางการแพทย์จนขนาดเป็นถึงเซียนแพทย์ที่จะรักษาขาโม่หลานให้หายได้
แต่เขาก็ไม่อยากพูดโจมตีลดทอนความกระตือรือร้นของหลานสาว ดังนั้นเขาจึงตีไปที่หัวซูโม่หลานหนึ่งฉาด "เจ้าไม่เชื่อในทักษะทางการแพทย์ของหลานหลัวของเราด้วยซ้ำ นางบอกว่าสามารถรักษาให้หายได้แน่ก็ต้องรักษาให้หายได้สิ ใช่ไหมหลานหลัว ?”
ลู่ยุ๋นหลัวปวดหัวเล็กน้อย ดูเหมือนว่าพ่อลูกสองคนจะไม่ได้เอาคำพูดของนางเก็บไปใส่ใจเลย
ช่างเถอะ รอนางรักษาขาของท่านน้าได้เมื่อไหร่ พวกเขาก็จะรู้เอง
“ใช่แล้ว ท่านน้า ท่านตาคราวนี้ไม่ได้ป่วย แต่แค่ถูกพิษประเภทเรื้อรัง”
เรื่องนี้ นางยังไม่เคยคุยกับท่านตาเลย
“เจ้าจะบอกว่าท่านพ่อข้าถูกคนวางยา ?” น้ำเสียงของซูโม่หลานเปลี่ยนไปทันที
แม้แต่ใบหน้าของท่านผู้อาวุโสก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย
เขาในช่วงไม่กี่วันนี้ได้ดูแลร่างกายและเข้าใจมาตลอดว่าตนเองนั้นป่วย อีกทั้งไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะถูกวางยาพิษ
ลู่ยุ๋นหลัวพยักหน้า "เดิมทีข้าจับสังเกตุได้ว่าแม่ค้ามนุษย์คนหนึ่งและป้าจางที่กำลังจะถูกเอาไปขายกลางดึก แต่น่าเสียดายที่พวกนางทั้งหมดฆ่าตัวตายด้วยการกัดพิษที่ซ่อนไว้ในปาก"
จากนั้นนางก็ไปตรวจสอบเด็กรับใช้สองคนที่เอาป้าจางไปขายในคืนนั้น แต่พวกเขาก็หายตัวไปอย่างลึกลับ
เป็นไปได้ว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์นี้จะระมัดระวังตัวอย่างมาก
ซูโม่หลานสีหน้าครุ่นคิด
ด้วยเหตุผลบางอย่าง จู่ ๆ เขาก็นึกถึงซูหยุนเจ๋อ
ปีที่แล้ว เขาเดินทางจากที่อื่นกลับมาที่เมืองหลวงเพื่อแอบเยี่ยมดูพ่อของเขาอย่างลับ ๆ ในเวลานั้น เขาบังเอิญเห็นว่าซูหยุนเจ๋อแอบไปมาหาสู่กับองค์ชายสาม ตอนนั้นเขาไม่ได้คิดอะไรมาก แต่มาตอนนี้ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะไม่ง่ายดายอย่างนั้น
ไม่แน่อาจจะมีคดีของอัครมหาเสนาบดีเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย
ตอนนี้ยุ๋นหลัวเป็นถึงนายหญิงของตำหนักใน ดังนั้นนางจึงไม่ควรยุ่งเกี่ยวอีกต่อไป
"ยุ๋นหลัว เรื่องนี้เจ้าไม่ต้องยื่นมาเข้ามายุ่งอีกแล้วล่ะ" อามณ์สีหน้าของซูโม่หลานเปลี่ยนเป็นจริงจัง
ด้วยสายตาที่จ้องมองราวกับห้ามขัดคำสั่งของซูโม่หลาน ลู่ยุ๋นหลัวจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพยักหน้ารับ
นางคงอยู่นอกวังได้ไม่นานเท่าไหร่นัก เรื่องนี้ก็ได้แต่ต้องมอบให้ท่านน้าของนางไปตรวจสอบเท่านั้น
ตกกลางคืน เมื่อลู่ยุ๋นหลัวกลับไปที่ห้องของนางเพื่อพักผ่อน นางก็เข้าไปในมิติพิเศษเพื่อตรวจดูโกดังสักหน่อย เพราะกลัวว่าขณะหลับกลางดึกโกดังจะเต็มขึ้นมาอีกและส่งเสียงเตือนที่รุนแรงบาดหู
เมื่อเดินไปถึงยังที่วางของผลไม้วิวัฒนาการ ลู่ยุ๋นหลัวก็พบว่าป้ายประกาศบนนั้นก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง
[ที่รัก หลังจากวิวัฒนาการพื้นที่สวนโอสถจะครอบคลุมพื้นที่ถึง 500 ตารางเมตร อีกทั้งยังมีวัตถุดิบและสมบัติจากธรรมชาติทุกชนิด สามารถปลดล็อคภูมิประเทศหิมะภูเขาน้ำแข็งได้ พยากรณ์อากาศจะสามารถอัพเกรดและพยากรณ์ได้ถึง 180 เมือง ห้าอาณาจักร รวมไปถึงผักพืชต่าง ๆ ที่ไม่มีในสมัยราชวงศ์นี้ เอาแต่คิดคงไม่สู้เท่ากับลงมือทำ จะมัวรออะไรอยู่อีกล่ะ มาวิวัฒนาการกันเถอะ !]
หลังจากที่นางอ่านป้ายประกาศนี้ก็ไม่รู้ว่าทำไม นางรู้สึกเสมอว่ามิติพิเศษนี้ช่างรู้งาน
ดูเหมือนจะรู้ว่านางไม่เต็มใจที่จะวิวัฒนาการมิติพิเศษ จึงจงใจเขียนรายละเอียดเพื่อเกลี้ยกล่อมนาง
เจ้าดูสิ แต่ก่อนตอนที่แนะนำผลไม้วิวัฒนาการระดับสาม กลับอธิบายแค่ว่ามีผลข้างเคียง ยังไม่ชัดเจน โปรดใช้ด้วยความระมัดระวัง
ตอนนี้บรรทัดที่เขียนผลข้างเคียงได้หายไปแล้ว
ยิ่งเป็นแบบนี้ ลู่ยุ๋นหลัวก็ยิ่งไม่กล้าวิวัฒนาการมิติพิเศษเข้าไปใหญ่
แต่ก่อนเดิมทีก็ตัดสินใจไปแล้ว
ใครจะรู้พอมาวันนี้เมื่อเห็นภาพฉากที่แปลกประหลาดของป้ายประกาศ
นางก็รู้สึกว่านี่มันเป็นกลอุบาย
ไม่มีทางโดนหลอกแน่นอน
ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร ทุกวันนางจะเข้าไปในมิติพิเศษและตรวจดูโกดังบ่อย ๆ ถ้าโกดังใกล้เต็ม นางจะทุบสัญญาณเตือนภัยทิ้ง ถึงอย่างไรพอทุบเสร็จก็ยังพอยืดเวลาออกไปได้ช่วงหนึ่ง
เมื่อคิดเช่นนี้ นางก็ออกจากมิติพิเศษไปอย่างไม่ลังเลและเข้านอน
ในเช้าตรู่ของวันที่สอง ข่าวที่ว่าลูกชายของจวนกั๋วกงติ้งกลับมาที่จวนก็ได้แพร่กระจายไปทั่วเมืองหลวง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น
รออัพค่าาาา...
รออัพเดทตอนใหม่อยู่นะคะ มาส่องทุกวัน รอทุกวันค่ะ...
อยากให้ท่านอ๋องเฉินเป็นพระเอกจัง ส่วนฮ่องเต้นั่น ก็คู่สนมเหยาเถอะ โปรดปราณกันจนาดนั้น...
ฝ่าบาทผีอะไรเข้าสิงมาอี้กกกก...
555555...
รวยๆๆๆๆๆ...
เอาแล้วววว 55555...
555555...
มาต่อหน่อยค่า...
รบกวนอัพต่อให้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ...