ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 168

ท่านผู้อาวุโสก็เริ่มมึนขึ้นหัวแล้ว ใครจะสนใจว่าเหล้าเอามาจากที่ไหน เขารู้แค่ว่าเหล้านี้นั้นแรงก็พอแล้ว เขาชอบ !

"มา ๆ ๆ วันนี้พวกเราไม่เมาไม่เลิก !"

ด้วยเหตุนี้สหายเก่าทั้งสามคนที่ไม่ได้เจอกันนานก็เริ่มดื่มเหล้ากันและพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องในอดีต

เมื่อลู่ยุ๋นหลัวกลับมา ก็ได้ยินข้ารับใช้บอกว่าท่านผู้อาวุโสและแขกสองคนที่เขาเชิญมาเมาอยู่ในเรือนของท่านผู้อาวุโสดื่มกันเจาสำมะเลเทเมา นางจึงรีบไปหาทันที ภายในใจก็รู้สึกแปลก ๆ ว่าเหล้าองุ่นนี้จะไปดื่มให้เมาได้เยี่ยงไร ?

ทันทีที่เขาเข้าไปก็ได้กลิ่นเหล้าอันรุนแรงปะทะเข้ามาที่จมูก

ดวงตาเหลือบไปยังไหเหล้านั้นที่อยู่บนพื้น ขณะนั้นก็ไม่รู้ว่าจะด่าหรือหัวเราะดี

นี่มันเหล้าองุ่นอะไรกัน เห็นชัดว่าเป็นเหล้าขาวที่เข้มข้นสูง

น่าจะเป็นเพราะตนเองรีบออกไปในตอนเช้าเลยหยิบมาผิด

เมื่อดูจากสถานการณ์ตรงหน้าแล้ว ดูเหมือนทั้งสามคนคงดื่มเหล้าในไหเล็กนี้จนหมด

เหล้าขาวบริสุทธิ์ชนิดนี้ ถ้าไม่ใช่คนที่เป็นคอเหล้าจริง ๆ บางทีแค่จอกเดียวก็ล้มพับไปแล้ว

ไม่แปลกใจเลยที่พวกเขาจะเมาจนอยู่ในสภาพนี้

นางจึงเอาเหล้าขาวอีกสองไหที่ยังไม่ได้เปิดทั้งหมดเก็บกลับมา

อาการป่วยของท่านตาเพิ่งหายได้ไม่นาน การดื่มเหล้าองุ่นช่วยบำรุงสุขภาพได้ก็จริง แต่ถ้าเหล้าขาวคงจะไม่ได้

นางขอให้ข้ารับใช้ช่วยพยุงคนเหล่านี้ให้ไปพักผ่อนในห้อง ดูเหมือนหากไม่ถึงพรุ่งนี้ คนเหล่านี้ก็น่าจะยังคงไม่ตื่นขึ้นมา

เมื่อนางกลับมาที่เรือนของตน นางก็เห็นท่านน้านั่งอยู่คนเดียวในสวนเหม่อลอยจ้องมองไปยังผืนน้ำที่นิ่งสงบ รูปร่างที่ผอมบาง ใบหน้าที่หล่อเหลา แต่หว่างคิ้วกลับมีความเศร้าจาง ๆ ที่ราวกับไม่สามารถลบออกไปได้

หลังจากทหารอารักขาประจำตัวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เห็นลู่ยุ๋นหลัวก็รีบเข้ามาพูด "นายหญิง ท่านเกลี้ยกล่อมท่านชายน้อยสักหน่อยเถอะ หากเขายังคงทำแบบนี้ต่อไปคงจะไม่ได้การ"

ท่านชายน้อยวันนี้เพิ่งจะได้ออกไปข้างนอก ก็มีคนนับไม่ถ้วนชี้นิ้วนินทาอยู่ด้านหลังเขา