ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 175

“พี่ใหญ่ พวกเราไม่อยากเป็นคนพิการ” พวกโจรภูเขาต่างหวาดกลัวจนขี้ขึ้นสมองกันหมด เพราะพวกเขาพบว่าตนเองนอกจากจะได้แค่พูดแล้ว พละกำลังทั้งหมดของพวกเขาล้วนไร้เรี่ยวแรงทั้งสิ้น

หากอีกครึ่งชีวิตที่เหลือต่อจากนี้ต้องอยู่ในสภาพเช่นนี้ งั้นก็คงไม่ต่างอะไรจากอัมพาต ถ้าเป็นเช่นนี้ขอตายซะยังจะดีกว่า

"ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีทางช่วย" ลู่ยุ๋นหลัวเล่นขวดกระเบื้องเคลือบสีเขียวในมือของนางพร้อมกับนั่งยองลงด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของนาง ภายในแววตาที่สะท้อนดวงดาวอันสุกใสของนาง "เงิน 5,000 ตำลึง ยาถอนพิษนี้ข้าก็จะมอบให้พวกเจ้าทันที"

หัวหน้าโจรภูเขามองดูใบหน้าที่ยิ้มแย้มงดงามตรงหน้าเขา ในท้ายที่สุดก็เพิ่งจะตระหนักได้ว่า พวกเขากำลังถูกแม่หนูคนสวยคนนี้ปองร้ายเข้าให้ !

เขาจางต้าตาวท่องยุทธภพมาหลายแรมปี มีเพียงเขาฝ่ายเดียวที่ปล้นคนอื่น ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าวันนี้เขาจะถูกแม่หนูคนสวยปล้นเข้าให้

วางยาพิษใส่พวกเขา จากนั้นก็เอายาถอนพิษนี้มาขายในราคาสูงแก่พวกเขา !

มาไม้นี้ทำให้เขาเสียหายมากพอแล้วจริง ๆ!

ยาถอนพิษจะไม่ซื้อได้หรือไม่ ?

ถ้าไม่ซื้อ เขาก็ต้องพิการแบบนี้

แต่เขาเองก็จะไปหาเอาเงินตำลึงมากมายขนาดนั้นมาได้เยี่ยงไร

หัวหน้าโจรภูเขาใกล้จะร้องไห้ออกมาเต็มทน "แม่หนูคนสวย ถูกกว่านี้หน่อยได้ไหม ?"

"เท่าไหร่ ?" ลู่ยุ๋นหลัวเหลือบมองเขา

“เจ้าคิดว่า 10 ตำลึงพอจะได้รึไม่ ?” หัวหน้าโจรภูเขาถามอย่างน่าสมเพช

นี่คือสมบัติทั้งหมดของพวกเขาในค่ายชิงหลงแล้ว

ลู่ยุ๋นหลัวชำเลืองมองเขาด้วยสีหน้าที่หมดคำพูด เงินแค่ 10 ตำลึง ?

ยังไม่พอค่าเงินวัตถุดิบทำยายาหรวนหรวนซ้านเลย

“แม่หนูคนสวย พวกเรามีเงินติดตัวอยู่เพียงแค่นี้แล้ว” หัวหน้าโจรภูเขารู้สึกน้อยใจเป็นอย่างมาก

ถ้าเขามีเงิน เขาจะไม่ลงจากภูเขาไปปล้นหรอกจริงไหม ?

"งั้นก็ไม่มีทางเลือก" ลู่ยุ๋นหลัวยืนขึ้น