ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 175

“พี่ใหญ่ พวกเราไม่อยากเป็นคนพิการ” พวกโจรภูเขาต่างหวาดกลัวจนขี้ขึ้นสมองกันหมด เพราะพวกเขาพบว่าตนเองนอกจากจะได้แค่พูดแล้ว พละกำลังทั้งหมดของพวกเขาล้วนไร้เรี่ยวแรงทั้งสิ้น

หากอีกครึ่งชีวิตที่เหลือต่อจากนี้ต้องอยู่ในสภาพเช่นนี้ งั้นก็คงไม่ต่างอะไรจากอัมพาต ถ้าเป็นเช่นนี้ขอตายซะยังจะดีกว่า

"ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีทางช่วย" ลู่ยุ๋นหลัวเล่นขวดกระเบื้องเคลือบสีเขียวในมือของนางพร้อมกับนั่งยองลงด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของนาง ภายในแววตาที่สะท้อนดวงดาวอันสุกใสของนาง "เงิน 5,000 ตำลึง ยาถอนพิษนี้ข้าก็จะมอบให้พวกเจ้าทันที"

หัวหน้าโจรภูเขามองดูใบหน้าที่ยิ้มแย้มงดงามตรงหน้าเขา ในท้ายที่สุดก็เพิ่งจะตระหนักได้ว่า พวกเขากำลังถูกแม่หนูคนสวยคนนี้ปองร้ายเข้าให้ !

เขาจางต้าตาวท่องยุทธภพมาหลายแรมปี มีเพียงเขาฝ่ายเดียวที่ปล้นคนอื่น ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าวันนี้เขาจะถูกแม่หนูคนสวยปล้นเข้าให้

วางยาพิษใส่พวกเขา จากนั้นก็เอายาถอนพิษนี้มาขายในราคาสูงแก่พวกเขา !

มาไม้นี้ทำให้เขาเสียหายมากพอแล้วจริง ๆ!

ยาถอนพิษจะไม่ซื้อได้หรือไม่ ?

ถ้าไม่ซื้อ เขาก็ต้องพิการแบบนี้

แต่เขาเองก็จะไปหาเอาเงินตำลึงมากมายขนาดนั้นมาได้เยี่ยงไร

หัวหน้าโจรภูเขาใกล้จะร้องไห้ออกมาเต็มทน "แม่หนูคนสวย ถูกกว่านี้หน่อยได้ไหม ?"

"เท่าไหร่ ?" ลู่ยุ๋นหลัวเหลือบมองเขา

“เจ้าคิดว่า 10 ตำลึงพอจะได้รึไม่ ?” หัวหน้าโจรภูเขาถามอย่างน่าสมเพช

นี่คือสมบัติทั้งหมดของพวกเขาในค่ายชิงหลงแล้ว

ลู่ยุ๋นหลัวชำเลืองมองเขาด้วยสีหน้าที่หมดคำพูด เงินแค่ 10 ตำลึง ?

ยังไม่พอค่าเงินวัตถุดิบทำยายาหรวนหรวนซ้านเลย

“แม่หนูคนสวย พวกเรามีเงินติดตัวอยู่เพียงแค่นี้แล้ว” หัวหน้าโจรภูเขารู้สึกน้อยใจเป็นอย่างมาก

ถ้าเขามีเงิน เขาจะไม่ลงจากภูเขาไปปล้นหรอกจริงไหม ?

"งั้นก็ไม่มีทางเลือก" ลู่ยุ๋นหลัวยืนขึ้น

ไม่มีเงิน ก็มีอะไรจะคุยกันอีก

"อย่าเพิ่ง แม่หนูคนสวย เจ้าลองดูว่าแบบนี้จะได้รึไม่ ? ข้ามอบค่ายชิงหลงให้กับเจ้า เจ้าว่าอย่างไร ?" จางต้าตาวเมื่อเห็นลู่ยุ๋นหลัวที่กำลังจะลุกจากไปก็ตื่นตระหนกทันที

"ค่ายชิงหลง ?" ลู่ยุ๋นหลัวไม่คิดมาก่อนว่าหัวหน้าโจรภูเขาจะยื่นข้อเสนอเช่นนี้ออกมาได้ ทันใดนั้นสีหน้านางก็ครุ่นคิดในทันที

จางต้าตาวเมื่อเห็นลู่ยุ๋นหลัวเริ่มลังเล ก็พูดต่อในทันที "ค่ายชิงหลงของพวกเราเป็นค่ายที่ร่ำรวยที่สุดที่ระยะไม่กี่ร้อยลี้นี้ แม้แต่กระดาษเช็ดก้นก็ล้วนทำมาจากวัสดุที่มีค่า การได้เป็นพี่ใหญ่ของค่ายชิงหลงของพวกเรา รับประกันได้จะช่วยให้เจ้าทำเงินได้ถึง 5,000 ตำลึงภายในหนึ่งเดือนได้แน่นอน"

คำพูดของหัวหน้ากลุ่มโจรภูเขาทำให้พวกลูกน้องกลุ่มโจรรู้สึกละอายใจ

พี่ใหญ่ก็โม้เกินไปมาก

แต่ตอนนี้เพื่อให้ได้ยาแก้พิษจึงไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว

"นอกจากนี้ ค่ายชิงหลงของเรายังล้อมรอบด้วยภูเขาและแม่น้ำ ทิวทัศน์ก็สวยงามเป็นพิเศษ เจ้าดูสิ ทำไมเจ้าไม่ไปกับข้า ข้าจะพาเจ้าไปดู"

หลังจากที่จางต้าตาวพูดมากขนาดนี้ เขาคิดเพียงแค่ต้องการจะล่อลู่ยุ๋นหลัวให้กลับไปที่ค่าย ขอเพียงนางไปที่ค่ายเมื่อไหร่ พี่น้องภายในค่ายตั้งมากมายขนาดนั้น แม่หนูคนสวยคนนี้จะยังมีทางเลือกอะไรได้อีก ?

รับรองว่านางจะได้ไปแบบไม่มีทางได้กลับมาอีก

"ได้ เจ้านำทางเถอะ" ลู่ยุ๋นหลัวตอบตกลงอย่างสบายใจ

โจรภูเขาพวกนี้ไม่มีเงิน ยังไงค่ายในภูเขาก็ต้องมีเงินบ้างแหละ ？

สีหน้าหัวหน้าโจรภูเขาดีใจสุดขีด ไม่นึกว่าแม่หนูคนสวยจะถูกหลอกเร็วขนาดนี้ "เจ้าดูสิ พวกเราตอนนี้ขยับไม่ได้แล้ว เจ้าเอายาถอนพิษถอนให้สักคนหนึ่งก่อนได้รึไม่ มิฉะนั้นก็จะไม่มีใครพาเจ้าไปดูค่ายได้"

ลู่ยุ๋นหลัวยิ้มเล็กน้อย "ไม่มีปัญหา"

ในใจของจางต้าตาวมีความสุขมากยิ่งขึ้นไปอีก

ไม่คาดคิดว่าแม่หนูคนสวยจะหลอกได้ง่ายถึงเพียงนี้

ทันใดนั้นเขาก็รออย่างมีความสุขเพื่อให้ลู่ยุ๋นหลัวถอนพิษให้

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเห็นลู่ยุ๋นหลัวหยิบเข็มเงินออกมาหนึ่งกำมือและค่อยๆ ก้าวเดินเข้ามาหาเขา ความไม่สบายใจอย่างรุนแรงก็เกิดขึ้นในใจของเขา

“แม่หนูคนสวย เจ้า เจ้าจะทำอะไร ?”

ลู่ยุ๋นหลัวเผยรอยยิ้มที่ไร้พิษภัยใดขึ้นมา "แน่นอนว่ากำลังจะถอนพิษให้เจ้า"