ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 178

ในฐานะโจรภูเขา นึกไม่ถึงเลยว่าเจตนารมณ์ที่วันหนึ่งได้ทานข้าวสามมือก็เพียงพอแล้วนั้น ก็ไม่รู้จริง ๆ ว่าควรจะเรียกพวกเขาว่าไร้ค่าดีหรือว่าไร้ค่าดี ?

หากต้องเผชิญหน้ากับกลุ่มโจรภูเขาไร้ค่าเช่นนี้ พระราชสำนักเองอาจขี้เกียจที่จะต้องยื่นมือเข้ามาจัดการการก็ได้

ลู่ยุ๋นหลัวก็เดินวนในค่ายชิงหลงนี้อีกครั้ง พบว่าแม้ว่าค่ายชิงหลงนี้จะอยู่บนภูเขา แต่พื้นที่ลาดเอียงนั้นไม่สูงชันมากนัก อีกทั้งดินก็อุดมสมบูรณ์มาก

เมื่อเดินไปด้านหน้าก็เป็นผืนป่า

สายตาของลู่ยุ๋นหลัวมองไปที่ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง นางเด็ดใบไม้มาใบหนึ่งพร้อมกับเอามาดมกลิ่นที่ปลายจมูกของนาง สีหน้านางชะงักไปชั่วคราว "นี่คือ..."

"ต้นชา ?"

อีกทั้งหัวหน้าโจรภูเขาจางต้าตาวที่อยู่ด้านหลังลู่ยุ๋นหลัวก็เอาแต่กังวลวุ่นวายใจกับเข็มเงินที่ฝังอยู่บนหัวเขา

ทุกครั้งที่สายลมพัดผ่าน ใจของเขาก็ไหลลงไปที่ตาตุ่มทันที

เพราะเขาเกรงว่าเมื่อลมพัดแรงขึ้นมาจะพัดเข็มเงินบนหัวของเขาให้เบี้ยวเอนจนฝังลึกเข้าไปจนเขาเป็นอัมพาต

เขาเดินตามแม่นางท่านนี้อย่างระมัดระวังที่สุดไปตลอดทาง กลับเห็นเพียงแค่นางเดี๋ยวก็ดูผืนดิน เดี๋ยวก็ดูใบไม้ จนเขาก็ไม่รู้ว่าสรุปนางสนใจค่ายชิงหลงของพวกเขาหรือไม่

"เมื่อกี้ตอนอยู่ที่ตีนเขาเจ้าได้บอกว่าจะเอาค่ายชิงหลงให้ข้าใช่รึไม่ ?" ลู่ยุ๋นหลัวคิดย้อนกลับไปเมื่อสักครู่ ดูเหมือนว่าหัวหน้าโจรภูเขาคนนั้นจะพูดไว้แบบนี้

อันที่จริงเดิมทีนางแค่ต้องการจะมาปล้นเงินเท่านั้น แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า นางอาจจะต้องช่วยคนยากจนพวกนี้แล้ว

จางต้าตาวพยักหน้าอย่างมีความสุข ฟังจากสิ่งที่แม่นางคนนี้พูดแล้ว น่าจะหมายถึงนางคงสนใจกับค่ายชิงหลงของพวกเขา

ขอเพียงแค่นางสนใจค่ายชิงหลงแห่งนี้ ก็จะสามารถแลกกับยาถอนพิษได้

และยังมีเข็มเงินที่ปักอยู่เต็มหัวของเขาก็จะได้ถูกถอนออกมาด้วย

จางต้าตาวรู้สึกตื่นเต้น

ลู่ยุ๋นหลัวเมื่อเห็นว่าหัวหน้าโจรภูเขาไม่ได้มีท่าทีเสียใจก็พูดต่อไป "ไปเขียนสัญญาไว้สักฉบับก่อน แล้วให้ทุกคนพิมพ์ลายนิ้วมือให้ข้า"

จางต้าตาวทำงานอย่างมีประสิทธิภาพสูง พริบตาก็สามารถเอาลายนิ้วมือของทุกคนในค่ายชิงหลงจัดการจนเสร็จและมาส่งมอบให้

ลู่ยุ๋นหลัวหลังจากตรวจสอบความถูกต้อง ก็โยนยาถอนพิษหรวนหรวนซ้านให้เขา จางต้าตาวเหลือบมองขวดในมือด้วยความไม่ไว้วางใจ แม่นางคนนี้จะเหลือบมองขวดยาสักหน่อยก็ไม่มี ไม่น่าจะหยิบผิดอีกแล้วใช่ไหม ?

“วางใจเถอะ ยาถอนพิษในขวดนี้ข้าตรวจดีแล้ว ไม่มีปัญหาแน่นอน” เพราะยาถอนพิษของหัวหน้าโจรภูเขาเมื่อสักครู่ก็ถูกหยิบออกมาจากขวดนี้เช่นกัน

จากนั้นจางต้าตาวก็ส่งให้ลูกน้องคนหนึ่งเพื่อเอาไปให้เหล่าลูกน้องที่อยู่ตรงตีนเขาด้านล่างเพื่อถอนพิษ

จากนั้น เข็มเงินบนหัวของเขา ลู่ยุ๋นหลัวก็ถอนออกมาให้ทีละเล่ม ๆ 

ในที่สุดจางต้าตาวก็เบาใจลงได้สักที

หลังจากเหล่าโจรภูเขาที่อยู่ตรงตีนเขากลับมายังค่ายชิงหลง ต่างก็พิมพ์ลายนิ้วมือของตนเองลงบนสัญญาลู่ยุ๋นหลัวทีละคน ๆ 

ณ จุดนี้ ค่ายชิงหลงก็ถูกเปลี่ยนมืออย่างเป็นทางการ

ลู่ยุ๋นหลัวจึงกลายเป็นพี่ใหญ่ของค่ายชิงหลงนี้

แม้ว่าจะมีบางคนไม่เห็นด้วยก็ตาม

แต่หลังจากที่เห็นศีรษะพี่ใหญ่ของจนเองเต็มไปด้วยเข็มเงิน ต่อให้ไม่ยินยอมมากแค่ไหนก็ได้แต่กลืนลงท้องไป

ถึงอย่างไรพี่ใหญ่ก็คือคนที่มีความชำนาญยอดเยี่ยมที่สุดในหมู่พวกเขาแล้ว

แม้แต่พี่ใหญ่ก็ยังถูกแม่นางคนนี้กำราบ พวกเขาเองก็ไม่มีความกล้าที่จะขึ้นไปเผชิญหน้าเหมือนกัน

ในทางตรงกันข้าม กลุ่มลูกน้องที่พึ่งจะลงเขาไปต่างก็หวาดกลัวลู่ยุ๋นหลัวอยู่มาก

หลังจากที่ได้มีประสบการณ์กับวิธีกำราบของแม่นางคนนี้ ตอนนี้เมื่อได้เห็นนางอีกครั้งใจก็ยงคงเจ็บปวดใจอยู่เช่นเคย

หลังจากนั้นไม่นาน ทุกคนก็รวมตัวกัน

ลู่ยุ๋นหลัวนั่งอยู่บนเก้าอี้หัก ๆ ในพื้นที่ลานเปิดโล่ง พร้อมกับมองไปรอบ ๆ ที่ผู้คนด้านล่างด้วยใบหน้าที่จริงจัง

“พวกเจ้าเป็นโจรภูเขามาห้าปีแล้ว ยังจนติดดินอยู่แบบนี้ ช่างน่าอายจริง ๆ!”

พูดตามตรง นางไม่เคยเห็นโจรภูเขาที่ยากจนแบบนี้มาก่อน

คนอื่นเป็นโจรภูเขา ออกปล้นอยู่ไม่กี่รอบ ไหนจะมีทั้งกล่องสมบัติทองคำและเพชรพลอย ไม่ว่าอย่างไรก็ล้วนใช้ชีวิตมีเงินทองร่ำรวยสุขสบาย 

แล้วดูพวกเขาสิ ปล้นมากว่าห้าปียังจนติดดิน มันจะไปมีแบบนี้ได้ที่ไหนกัน