ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 184

พวกเขาทำอะไรผิดไปหรือเปล่าที่ทำให้แม่นางคนนี้ไม่พอใจ ?

ถึงไม่ให้พวกเขาคอยบริการอย่างใกล้ชิด ?

ทั้งสามมองไปที่หน้าของลู่ยุ๋นหลัวด้วยความคับข้องใจ

เมื่อลู่ยุ๋นหลัวรู้สึกถึงการจ้องมองของพวกเขา นางก็คิดว่าเป็นเพราะนางให้เงินไม่เพียงพอ

ดังนั้นนางจึงใจกว้างควักตั๋วเงินอีกสองสามใบให้แก่พวกเขาแต่ละคน

พ่อหนุ่มทั้งห้ารู้สึกว่าพวกเขาไม่ได้ทำอะไรเลย แค่นี้พวกเขาแต่ละคนก็รับเงินรางวัลไปแล้วถึง 3,000 ตำลึง สายตาของพวกเขาดูที่จ้องมองลู่ยุ๋นหลัวก็ไม่สบายใจมากยิ่งขึ้นไปอีก

คนที่แสดงบนเวาทีก็ดีหน่อย เพราะได้แสดงทักษะเฉพาะตัวให้ลู่ยุ๋นหลัวได้เพลิดเพลินสุนทรีได้

เนื่องจากลู่ยุ๋นหลัวได้ตั้งข้อกำหนดขึ้นมา ทำให้พ่อหนุ่มที่อยู่ด้านล่างเวทีทั้งสามได้แต่เหลือบมองด้วยสายตารักใคร่ส่งไปให้ลู่ยุ๋นหลัว

ตราบใดที่ลู่ยุ๋นหลัวเหลือบมองดูพวกเขา พวกเขาก็จะตื่นเต้นขึ้นทันที

เมื่อจี้อู๋เจวี๋ยเข้ามาด้วยพระพักตร์ที่หมองหม่น ลู่ยุ๋นหลัวก็กำลังเพลิดเพลินกับการแสดงบนเวทีอย่างสบาย ๆ ในขณะที่รับประทานของว่างไปด้วย

สายพระเนตรกวาดไปทั่วห้อง

เมื่อเห็นว่าหญิงสาวคนนี้ยังคงสงวนเนื้อสงวนตัวรักษาระยะห่างจากโสเภณีชายเหล่านี้ภายในหอ ดวงพระเนตรที่แต่เดิมเป็นไฟลุกโชนด้วยความโกรธก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย

แต่ความโกรธยังคงแผดเผาอย่างรุนแรงในแววพระเนตร

หลังจากตระหนักว่ามีคนเข้ามา ลู่ยุ๋นหลัวก็หันศีรษะของนางไปมองและเห็นชายคนหนึ่งที่มีรูปลักษณ์ที่ราวกับปีศาจชั่วร้าย

สวมฉลองพระองค์เป็นผ้าไหมสีเขียวอ่อน

เพียงแสงที่ลอดผ่านไปยังบุคคลที่เพิ่งเข้ามาและยืนอยู่ตรงนั้น บรรยากาศอาฆาตนั้นก็แทบจะคร่าชีวิตเหล่าพ่อหนุ่มที่อยู่ในห้องก่อนหน้านี้ไปได้ทั้งหมด

นี่คือชายหนุ่มชั้นยอด !

ดวงตาของลู่ยุ๋นหลัวทั้งสองข้างเป็นประกาย

นางคาดไม่ถึงว่าจะมีชายหนุ่มรูปงามที่ไม่มีใครเทียบได้เช่นนี้ในหอชุนเฟิง!

เดี๋ยวก่อน

ทำไมชายรูปงามคนนี้นางดูเหมือนจะเคยเห็นที่ไหนมาก่อน !

อ้อ——

นางจำได้แล้ว

นางจำได้ว่าครั้งล่าสุด ดูเหมือนว่านางเคยใช้เงินจำนวนมากเพื่อนอนกับชายหนุ่มรูปงามคนนี้ !

ที่แท้เขาก็เป็นคนของหอชุนเฟิงนี่เอง !

เมื่อคิดถึงตรงนี้ นางก็รีบโบกมือให้จี้อู๋เจวี๋ยเข้ามา

"พ่อชุดเขียว ! ที่แท้เจ้าก็เป็นคนของหอชุนเฟิง ! มาดื่มกับข้าสักจอกสิ"

นางจำอะไรไม่ได้เลยตอนนี้