ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 185

“พวกเจ้าก็อยากกินด้วยเหรอ ?”

ลู่ยุ๋นหลัวมองไปในจานที่มีขนมเหลืออยู่เพียงชิ้นเดียวด้วยความลำบากใจ "แต่ข้ามีแค่ชิ้นเดียวแล้ว ทำไมไม่ไปเรียกให้คนเอามาให้พวกเจ้าคนละจานกันล่ะ"

“แม่นาง !” พ่อชุดชมพูซึ่งอยู่ห่างออกไปทางขวาไม่กี่เมตรกล่าวด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ

สิ่งที่พวกเขาหมายถึงคือการให้แม่นางป้อนถึงปากของพวกเขาเอง

แต่ดูจากสีหน้าของแม่นางแล้ว ก็ไม่รู้ว่าไม่เข้าใจจริง ๆ หรือว่าแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจกันแน่

ลู่ยุ๋นหลัวยิ้มอ่อน ๆ ให้กับพวกเขา "ดูการแสดงเถอะ"

พ่อหนุ่มน้อยพวกนี้ กล้าท้านางหลายต่อหลายครั้งแต่อย่างไรนางก็ไม่กล้าอยู่ดี

แต่ว่าพ่อชุดเขียวที่อยู่ข้าง ๆ นางก็แตกต่างจากพวกเขาอยู่แล้ว

ตรงไหนที่ไม่เหมือนคนอื่นงั้นเหรอ นางก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรดีเช่นกัน

บางที อาจจะ ประมาณว่าเป็นเพราะเหตุผลที่นางนอนหลับกับพ่อชุดเขียวคนนี้ในคราวก่อนรึเปล่านะ ?

ลู่ยุ๋นหลัวนึกถึงฉากเหตุการณ์ที่ถูกเขาโยนในคราวก่อน

ภาพสุดท้ายที่ตรึงอยู่ในหัวของนางคือฉากเหตุการณ์หลังจากที่ได้ถอดเสื้อผ้าของเขาออก

จนเวลานี้เองนางอดก็ไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายลงคอทันที

นางใช้สายตาแอบชำเลืองมองจี้อู๋เจวี๋ยที่อยู่ข้าง ๆ

จนเผอิญไปสบเข้ากับสายพระเนตรอันเย็นเชียบของเขาที่ยากจะหยั่งลึกถึงก้นบึ้งคู่นั้น

หัวใจนางเต้นแรงโครมครามในทันที

นางรีบหลบสายตามองไปทางอื่นพร้อมกับหยิบหาเหล้าบนโต๊ะรินใส่จอกตนเองแล้วดื่มลงไปรวดเดียวจนหมด

แปลกประหลาด

นางจะประหม่าอะไรกัน !

ไม่ใช่ว่าแค่หล่อกว่านิดหน่อยเองไม่ใช่เหรอ?

ใจเย็น ๆ

ลู่ยุ๋นหลัวพยายามอย่างเต็มที่ที่จะสงบสติอารมณ์ จนเมื่อจู่ ๆ ก็มีดาบยาวแวววาวพุ่งเข้ามาหาตรงพระพักตร์จี้อู๋เจวี๋ย

ตั้งแต่ต้นจนจบพ่อชุดดำซึ่งมีใบหน้าเย็นชาราวกับน้ำแข็งเอาแต่จ้องมองไปที่จี้อู๋เจวี๋ยตลอด "ข้าอยากประลองกับเจ้า"

เขาพบว่า

ตั้งแต่หลังจากมีผู้มาเยือนใหม่คนนี้เข้ามา

แม่นางก็ไม่แม้แต่จะเหลียวมองมาที่เขาอีกเลย

ผู้มาเยือนใหม่คนนี้

เป็นภัยคุกคามที่ใหญ่เกินไป

จี้อู๋เจวี๋ยหัวเราะอย่างเย็นชา