ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 189

เขายื่นตั๋วเงินปึกนั้นกลับไป "แม่นาง การซื้อขายครั้งนี้ข้าไม่สามารถทำต่อไปได้แล้ว"

ขณะที่เขาพูดอยู่ก็ขอให้เสี่ยวเอ้อเอาของเหล่านี้ขนกลับเข้าไป

ลู่ยุ๋นหลัวไม่เป็นสุขทันที

นางรีบหยิบกล่องเครื่องประดับสองกล่องกอดไว้ในอ้อมอกของนาง "ไม่ได้ ยังไงข้าก็ต้องซื้อมันวันนี้"

เถ้าแก่ร้อนรนทันที "เจ้าทำไมถึงเป็นแม่นางแบบนี้ ? ข้าไม่ขายแล้ว เจ้ายังดื้อรั้นจะซื้อให้ได้อีกรึ ?"

"พ่อชุดเขียว ลุยเลย ! ใช้ทักษะฝ่ามือกรอกแกรกชั้นยอดของเจ้าเลย !" ลู่ยุ๋นหลัวไม่ได้สนใจอะไรมากนัก พร้อมกับส่งสายตาไปให้จี้อู๋เจวี๋ยที่อยู่ด้านหลังนาง

จี้อู๋เจวี๋ยก็ทรงให้ความร่วมมือพร้อมกับทรงก้าวไปข้างหน้าทันที สายพระเนตรของเขาทรงมองไปรอบ ๆ จนในที่สุดก็ทรงหยิบกล่องเหล็กบนโต๊ะคิดเงินขึ้นมา

เขาทรงขยำกล่องเหล็กนั้นจนเสียงดังกรอกแกรกจนกลายเป็นก้อนกลม

เขาทรงทำให้เถ้าแก่และเสี่ยวเอ้อประหลาดใจได้สำเร็จ

ลู่ยุ๋นหลัวแผดเสียงอย่างมีชัย "เป็นไงล่ะ ? จะขายไม่ขายให้ข้า ?"

เถ้าแก่สีหน้าสิ้นหวังขึ้นมา

ไอเรื่องแปลกมีทุกปี ปีนี้เยอะเป็นพิเศษจริง ๆ

เขาก็เคยเห็นคนโง่ที่ถูกหลอกเสียเงินมาบ้าง

แต่ก็ยังไม่เคยเห็นใครที่ดึงดันจะถูกหลอกเสียเงินอยู่อีก

ดูจากท่าทีตอนนี้แล้ว การค้าขายครั้งนี้ จะให้ทำก็ไม่ได้ จะไม่ทำก็ไม่ได้

ตั้งแต่ข้าขายมานมนานหลายปี นี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกลูกค้าบังคับให้ขูดรีดลูกค้า

ในที่สุดข้อตกลงก็เสร็จสิ้น

จี้อู๋เจวี๋ยทรงยกกล่องไม้สองกล่องพร้อมกับทรงเดินติดตามอยู่ข้างกายลู่ยุ๋นหลัว

ลู่ยุ๋นหลัวสองมือกอดอกพร้อมกับเดินออกไปอย่างสบายอารมณ์

ในที่สุดก็ซื้อหยกทั้งหมดมาได้

ส่วนตั๋วเงินที่นางตอนนี้น่ะเหรอ ก็ใช้ไปจนหมดเพื่อทำตามความหวังของนางหมดไปแล้วล่ะ

ความรู้สึกในการเสียเงินซื้อในครั้งนี้โคตรคุ้ม !

บนตัวนางเองเหลือเงินแค่ไม่กี่เหรียญทองแดง ลู่ยุ๋นหลัวจึงซื้อขนมปิงถางหูลู่(ปิงถางหูลู่ คือ ผลไม้เคลือบน้ำตาล)มาสองไม้ อีกไม้หนึ่งก็แบ่งให้จี้อู๋เจวี๋ย