ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 19

“เสด็จแม่ บุตรคนแรกของข้าจะต้องเป็นบุตรที่ราชสมภพจากฮองเฮาเท่านั้น ข้าหวังว่าเสด็จแม่จะมิทรงบังคับข้าอีก !” จี้อู๋เจวี๋ยเอ่ยทูลด้วยแววตาอันเย็นชา

"บังอาจนัก !" พระพันปีพิโรธจนเขวี้ยงถ้วยชาลงจนเศษถ้วยแตกกระจัดกระจายไปทั่ว น้ำชาหกเลอะเถอะทั่วพื้น

นางข้าหลวงภายในตำหนักตกใจจนก้มคุกเข่าหมอบลงที่พื้นทันที

“เจ้าอยากไร้ลูกหลานในวันข้างหน้างั้นรึ เช่นนั้นเจ้าพร้อมที่จะเพิกเฉยต่อตำหนักในแห่งนี้รึ ？เลือดองค์จักรพรรดิในตัวเจ้าจะต้องสืบทอดต่อไป !”

"ภายในค่ำนี้หากเจ้ายังเพิกเฉยต่อพวกนาง หลังจากนี้ก็อย่ามาเรียกข้าว่าเสด็จแม่อีก !" พระพันปีหลวงกล่าวอย่างหนักแน่น ทุกคำที่กล่าวมานั้นแฝงไปด้วยการให้จำยอม

กระบังลมของจี้อู๋เจวี๋ยยังคงกระเพื่อมหายใจอย่างต่อเนื่อง เหมือนกลับพยายามอดกลั้น “ข้ามิบังอาจ !”

"ในเมื่อเจ้ามิบังอาจต่อข้า นางกุ้ยเหรินสองนางนั้นเจ้าต้องเลือกมาหนึ่งคนภายในวันนี้" สีหน้าของพระพันปีหลวงเริ่มผ่อนคลายลง อีกทั้งพระพันปีหลวงก็ทรงรับน้ำชาที่นางข้าหลวงมาถวายให้ใหม่อีกครั้ง

"ข้าจะไป !" จี้อู๋เจวี๋ยดูเหมือนกำลังจะถูกบีบบังคับจากพระพันปีหลวง เขาสะบัดแขนเสื้อและเดินจากไป

พระพันปีหลวงทรงจิบชาร้อน นางทอดสายตาไปยังนางข้าหลวงที่กำลังก้มศรีษะอยู่ที่มุมมืด "เจ้าไปได้แล้ว"

"พะยะค่ะ พระพันปีหลวง"

หลังจากจี้อู๋เจวี๋ยกลับมาจากวังหนิงซิน ขันถีเฉาจงฉวนที่ตามติดพระวรกายอยู่ตลอดซึ่งรออยู่ด้านนอกมาโดยตลอด

"องค์จักพรรดิ เจ้าเสี่ยวลี่จึหลบหนีไปได้ตามที่พระองค์คาดไว้ บ่าวได้ส่งคนติดตามไปอย่างลับ ๆ แล้วพะยะค่ะ"

"อืม" จี้อู๋เจวี๋ยพยักหน้า ข้ารู้อยู่แล้วว่านางจะไม่มีทางที่นิ่งนอนใจยอมจับอยู่ในตำหนักซู่ซินได้ แต่ว่านางหนีไปได้ก็ดี เพราะเขาคืนนี้ก็มีบางสิ่งที่จะต้องทำ

"ทางหลันกุ้ยเหรินทางนั้นเตรียมพร้อมเรียบร้อยแล้วรึ ?"

"องค์จักรรพรรดิ ทุกอย่างทางนั้นเตรียมพร้อมอย่างดีเยี่ยมพะยะค่ะ ขนาดเรือนหอและผ้าเครื่องบรรทมก็เตรียมพร้อมไว้เป็นอย่างดีเช่นเดียวกันพะยะค่ะ รับรองว่าไร้ข้อตำหนิแน่นอนพะยะค่ะ" หน้าของขันทีเฉาจงฉวนเต็มไปด้วยความเคารพ แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยคำถามนานา เหยากุ้ยเหรินจะดีชั่วเช่นไรก็เป็นพระราชธิดาของอาณาจักรหลิว แม้ว่าบุคลิกของนางจะหยิ่งยโสและจ้าวบงการไปบ้าง แต่รูปลักษณ์ของนางกลับถือว่างามที่หนึ่งในบรรดาที่หนึ่งของที่หนึ่งทั้งหมดสะอีก ซึ่งองค์จักรพรรดิคืนนี้เหมือนต้องการเสด็จไปประทับวังหลิวหยุน แต่องค์จักรพรรดิกลับดูเหมือนไม่เต็มใจ เขาก็ยังคงไม่เข้าใจองค์จักรพรรดิว่ากำลังคิดอะไรอยู่

จี้อู๋เจวี๋ยพยักหน้าหนึ่งครั้ง มุมปากกระตุกยิ้มอย่างมีนัยยะ "เคลื่อนขบวนเสด็จไปที่วังหลิวหยุนได้"