ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 194

พ่อหนุ่มทั้งห้าคนนี้ดูเหมือนจะตัดสินใจที่จะติดตามนางแล้ว !

ถ้าจัดการรับมือได้ไม่ดี จนเป็นเรื่องใหญ่โตก็คงจะไม่ดีสำหรับนางนัก

เมื่อนึกถึงพญามัจจุราชที่ประทับอยู่ที่ห้องโถงด้านหน้าในขณะนี้ ลู่ยุ๋นหลัวก็ยิ่งปวดหัวมากขึ้นไปอีก

หลังจากเดินอยู่บริเวณเรือนไปมาอยู่หลายรอบ นางก็ยังตัดสินใจที่จะเอาเรื่องนี้ทูลให้กับจี้อู๋เจวี๋ยเป็นคนจัดการ

เมื่อคิดถึงตรงนี้ นางก็มั่นหน้าเดินเข้าไปในโถงด้านหน้าที่มีบรรยากาศหนาวเหน็บเย็นยะเยือก

หลังจากเข้ามาแล้ว ลู่ยุ๋นหลัวก็คุกเข่าลงตรงหน้าร่างเงานั้นพร้อมกับเสียงเข่ากระทบที่ดัง "ตุบ"

“ฝ่าบาท หม่อมฉันทำผิดมหันต์ไปแล้วเพคะ โปรดฝ่าบาททรงลงโทษหม่อมฉันด้วยเพคะ”

ไม่มีข้อแก้ตัว ไม่มีการเล่นลิ้น

ไม่ว่าจะเป็นยังไง การยอมรับผิดก่อนก็ถือว่าไม่เลว

เป็นอย่างที่คาดไว้

จี้อู๋เจวี๋ยแหงนพระพัตร์ขึ้นมาและกวาดพระเนตรมองไปที่นาง

เขาก็ทรงนึกไปเองว่านางจะเหมือนดั่งเช่นเมื่อวานที่เสแสร้งทำเป็นไม่รู้อะไร

“งั้นเจ้าก็บอกมาว่าเจ้าผิดตรงไหน ?”

“ทูลฝ่าบาท หม่อมฉันไม่ควรไปที่หอชุนเฟิงโหลวเพคะ”

ลู่ยุ๋นหลัวกล่าวอย่างว่านอนสอนง่าย

ในความเป็นจริงนางก็ยังสงสัยในตัวเองอยู่

หอชุนเฟิงโหลวก็เป็นชื่อที่ปกติพบได้ทั่วไป แล้วนางไปสรรหาเจอได้เยี่ยงไร ?

ดูแค่ชื่อจะไปรู้ได้เยี่ยงไรว่าเป็นหอนางโลมให้หญิงสาวในสมัยโบราณได้เสพสำราญ ?

"มีอะไรอีกไหม ?"

"มีอะไรอีก ?" ลู่ยุ๋นหลัวพยายามนึกย้อนกลับไป ไม่ใช่ว่าตอนที่จี้อู๋เจวี๋ยจับนางได้เมื่อวาน นางคงไม่ใช่ว่ากำลังเล่นจ้ำจี้กับชายหนุ่มพวกนั้นอยู่หรอกนะ ?

ลู่ยุ๋นหลัวเริ่มควบคุมจิตใจไม่ได้ขึ้นมา

ในการวิวัฒนาการมิติพิเศษคราวก่อน นางลงมือกระทำอันบ้าคลั่งเช่นนั้นไป

พอมาคราวนี้ นางเองก็ไม่รู้เช่นกันว่าตนเองทำอะไรเลยเถิดไปไกลแค่ไหน

"ฝ่าบาท หรือว่าท่านจะลองเตือนสติหม่อมฉันสักหน่อยมั๊ยเพคะ ?" ลู่ยุ๋นหลัวคิดไม่ออกจริง ๆ