ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 199

“แม่นมโจว ส่งคนไปเอานางข้าหลวงที่ทำชานมก่อนหน้านี้ไม่กี่นางกลับมา และเอาไปแทนที่คนของนางสนมเหยา !”

แม้ว่าเรื่องข้าวสาลีนางจะไม่สามารถตัดสินใจได้

แต่ร้านขายของชำนี้สร้างขึ้นมาด้วยเงินและน้ำพักน้ำแรงของนาง

แม้ว่าการค้าขายในช่วงนี้จะไม่ค่อยดีนัก แต่นั่นก็เป็นทรัพย์สินของนาง

และยังมีสูตรชานม !

สูตรทำน้ำแข็ง !

บางทีอาจจะตกไปที่เงื้อมมือของนางสนมเหยาทั้งหมดแล้วก็ได้ !

สิ่งของทรัพย์สินของลู่ยุ๋นหลัวไม่ได้มีอะไรน่าเอา !

ไม่ว่าจะยังไง นางสนมเหยาผู้นี้จะต้องเลือดตกยางออกสักหน่อย !

การกลับมาในวังวันนี้มีแต่เรื่องแย่ ๆ ทั้งนั้น

หลังจากจัดการเรื่องต่าง ๆ ในตำหนักเย็นแล้ว นางก็กลับไปที่ห้องคนเดียว

เพื่อมาดูก่อนว่าการวิวัฒนาการมิติพิเศษเป็นอย่างไรบ้าง

เมื่อเข้ามาในมิติพิเศษ

นางก็เห็นภูเขาน้ำแข็งที่มีเมฆหมอกล้อมรอบอยู่ที่ฝั่งตรงข้าม

พื้นที่เพาะปลูกก็ขยายออกไปเป็น 40 หมู่

โกดังดำเนินการอัตโนมัติเต็มรูปแบบ 10 หลัง

รวมไปถึงสวนโอสถในตำนานอยู่บนพื้นที่ 500 ตารางเมตร

นางมายังด้านหน้าของภูเขาหิมะก่อน พบว่าภูเขาถูกปกคลุมด้วยหิมะจริง ๆ

แต่ที่แปลกคืออากาศในมิติพิเศษนั้นไม่ได้เย็น หิมะนี้ดูเหมือนจะไม่มีทางละลายเลยด้วยซ้ำ

เมื่อแหงนมองขึ้นไป จะเห็นภูเขาหิมะลูกนี้ตั้งตระหง่านสูงเสียดฟ้า

นางเตรียมที่จะปีนขึ้นไปเพื่อดูว่ามีสมบัติอะไรอยู่บนนั้น

แต่หลังจากก้าวไปได้สองก้าว ก็พบว่าไม่สามารถขึ้นไปได้เลย !

ไม่ว่านางจะปีนขึ้นไปจากทิศทางไหนก็ล้วนเหมือนกัน !

ดูเหมือนมีทางหวงห้ามที่มองไม่เห็นอยู่ข้างหน้าเพื่อป้องกันให้นางอยู่แต่ด้านนอก

สุดท้ายลู่ยุ๋นหลัวก็ได้แต่ต้องยอมแพ้

พลันหันสายตาไปยังสวนโอสถที่อยู่ไกล ๆ

นางจำได้อย่างชัดเจน ว่าในป้ายไม้ในตอนนั้นได้กล่าวถึงจุดสำคัญของสวนโอสถนี้ โดยกล่าวว่าภายในมีสมบัติทางธรรมชาติอยู่นานาชนิด รวมไปถึงวัตถุดิบยาหายากต่าง ๆ ในโลก

เมื่อผลักเปิดรั้วของสวนโอสถ

ลู่ยุ๋นหลัวก็มองไปทางซ้ายและขวา

นี่คือสวนโอสถขนาด 500 ตารางเมตรที่กล่าวบนป้ายไม้นั้น ที่มีสมบัติวัตถุดิบธรรมชาตินานาชนิดบนโลกงั้นเหรอ ?

เมื่อมองไปที่ผืนดินเปล่าใต้ฝ่าเท้าของนาง ลู่ยุ๋นหลัวก็จมดิ่งตกอยู่ในความสงสัยของตนเอง