ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 199

“แม่นมโจว ส่งคนไปเอานางข้าหลวงที่ทำชานมก่อนหน้านี้ไม่กี่นางกลับมา และเอาไปแทนที่คนของนางสนมเหยา !”

แม้ว่าเรื่องข้าวสาลีนางจะไม่สามารถตัดสินใจได้

แต่ร้านขายของชำนี้สร้างขึ้นมาด้วยเงินและน้ำพักน้ำแรงของนาง

แม้ว่าการค้าขายในช่วงนี้จะไม่ค่อยดีนัก แต่นั่นก็เป็นทรัพย์สินของนาง

และยังมีสูตรชานม !

สูตรทำน้ำแข็ง !

บางทีอาจจะตกไปที่เงื้อมมือของนางสนมเหยาทั้งหมดแล้วก็ได้ !

สิ่งของทรัพย์สินของลู่ยุ๋นหลัวไม่ได้มีอะไรน่าเอา !

ไม่ว่าจะยังไง นางสนมเหยาผู้นี้จะต้องเลือดตกยางออกสักหน่อย !

การกลับมาในวังวันนี้มีแต่เรื่องแย่ ๆ ทั้งนั้น

หลังจากจัดการเรื่องต่าง ๆ ในตำหนักเย็นแล้ว นางก็กลับไปที่ห้องคนเดียว

เพื่อมาดูก่อนว่าการวิวัฒนาการมิติพิเศษเป็นอย่างไรบ้าง

เมื่อเข้ามาในมิติพิเศษ

นางก็เห็นภูเขาน้ำแข็งที่มีเมฆหมอกล้อมรอบอยู่ที่ฝั่งตรงข้าม

พื้นที่เพาะปลูกก็ขยายออกไปเป็น 40 หมู่

โกดังดำเนินการอัตโนมัติเต็มรูปแบบ 10 หลัง

รวมไปถึงสวนโอสถในตำนานอยู่บนพื้นที่ 500 ตารางเมตร

นางมายังด้านหน้าของภูเขาหิมะก่อน พบว่าภูเขาถูกปกคลุมด้วยหิมะจริง ๆ

แต่ที่แปลกคืออากาศในมิติพิเศษนั้นไม่ได้เย็น หิมะนี้ดูเหมือนจะไม่มีทางละลายเลยด้วยซ้ำ

เมื่อแหงนมองขึ้นไป จะเห็นภูเขาหิมะลูกนี้ตั้งตระหง่านสูงเสียดฟ้า

นางเตรียมที่จะปีนขึ้นไปเพื่อดูว่ามีสมบัติอะไรอยู่บนนั้น

แต่หลังจากก้าวไปได้สองก้าว ก็พบว่าไม่สามารถขึ้นไปได้เลย !

ไม่ว่านางจะปีนขึ้นไปจากทิศทางไหนก็ล้วนเหมือนกัน !

ดูเหมือนมีทางหวงห้ามที่มองไม่เห็นอยู่ข้างหน้าเพื่อป้องกันให้นางอยู่แต่ด้านนอก

สุดท้ายลู่ยุ๋นหลัวก็ได้แต่ต้องยอมแพ้

พลันหันสายตาไปยังสวนโอสถที่อยู่ไกล ๆ

นางจำได้อย่างชัดเจน ว่าในป้ายไม้ในตอนนั้นได้กล่าวถึงจุดสำคัญของสวนโอสถนี้ โดยกล่าวว่าภายในมีสมบัติทางธรรมชาติอยู่นานาชนิด รวมไปถึงวัตถุดิบยาหายากต่าง ๆ ในโลก

เมื่อผลักเปิดรั้วของสวนโอสถ

ลู่ยุ๋นหลัวก็มองไปทางซ้ายและขวา

นี่คือสวนโอสถขนาด 500 ตารางเมตรที่กล่าวบนป้ายไม้นั้น ที่มีสมบัติวัตถุดิบธรรมชาตินานาชนิดบนโลกงั้นเหรอ ?

เมื่อมองไปที่ผืนดินเปล่าใต้ฝ่าเท้าของนาง ลู่ยุ๋นหลัวก็จมดิ่งตกอยู่ในความสงสัยของตนเอง

ตรงนี้แม้แต่วัชพืชสักต้นก็หาไม่เจอ

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงวัตถุดิบยาหายากในโลกเลย !

ลู่ยุ๋นหลัวสงสัยว่านางถูกมิติพิเศษหลอกลวงเข้าให้

ส่วนแผ่นหินพยากรณ์อากาศกลับตรงตามข้อมูลที่ป้ายไม้นั้นได้กล่าวไว้

ไม่เพียงแต่จะแสดงสภาพอากาศในอีก 6 เดือนข้างหน้าได้เท่านั้น แต่ยังวิวัฒนาการพยากรณ์ได้ถึงห้าอาณาจักรสิบแปดเมือง

ขอเพียงแค่นางนึกเท่านั้น ก็สามารถข้ามไปพยากรณ์ยังอาณาจักรใด เมืองใดก็ได้

อย่างไรก็ตาม สำหรับนางแล้วไม่ได้มีประโยชน์ยิ่งใหญ่ขนาดนั้น

ก็แค่ปกติเอามาใช้สร้างปาฏิหาริย์ราวกับเทพเซียนก็เท่านั้น

ในพื้นที่เพาะปลูก ยังมีพืชผักอีกมากมายที่ไม่มีในสมัยราชวงศ์นี้เพิ่มขึ้นมา

แต่ตอนนี้นางไม่สามารถเอามันออกมาได้เลย

จึงทำได้แต่โยนไว้ในมิติพิเศษก่อน

เมื่อนางมาถึงยังชั้นผลไม้วิวัฒนาการ นางอยากจะดูว่าผลข้างเคียงของผลไม้วิวัฒนาการขั้นที่ 3 คืออะไร

ตามที่คาดไว้ตัวอักษรบนป้ายไม้ก็ได้เปลี่ยนไป

[ผลข้างเคียงของผลไม้วิวัฒนาการขั้นที่ 3: สูญเสียความทรง ความฉลาดลดลง]

ลู่ยุ๋นหลัวเมื่อเห็นคำแปดคำนี้ อีกนิดเดียวนางก็แทบจะกระอักเลือดออกมาแล้ว

"ห่วยแตกมาก !"

ไม่มีอะไรที่แย่ที่สุด มีแต่แย่ยิ่งกว่า !

ไม่น่าแปลกใจที่เงิน 30,000 ตำลึงของนางถูกใช้ไปเพียงชั่วข้ามคืน

ลู่ยุ๋นหลัวกุมไปที่ใจอันบอบช้ำของนางและออกจากมิติพิเศษไป

ช่างเจ็บใจนัก

ช่วงกลางคืน

จี้อู๋เจวี๋ยส่งคนนำกล่องเครื่องประดับสองกล่องมาส่งให้ โดยตรัสไว้ว่าเมื่อคืนก่อนนางใช้เงินกว่า 10,000 กว่าตำลึงเพื่อบังคับเถ้าแก่ให้ขายแก่นาง

ลู่ยุ๋นหลัวรีบเปิดดู

เมื่อมองไปที่หยกปลอมสองกล่องนี้ที่มองดูก็รู้ว่าของปลอมจนไม่รู้จะปลอมยังไงอีกแล้ว หัวใจของลู่ยุ๋นหลัวก็เหมือนถูกเจาะเป็นร้อยเป็นพันรูจนเลือดไหลรินดั่งสายน้ำ

เงินมากกว่า 10,000 ตำลึงของนางน่ะสิ !

นึกไม่ถึงเลยว่านางจะซื้อเศษเหล็กกองขยะหยกปลอมพวกนี้กลับมาเป็นกอง

เพียงแค่ถอนหายใจอีกนิดเดียวนางก็แทบจะขาดใจแล้ว

อีกทั้งในคืนนี้

ข่าวที่ว่านายหญิงแห่งตำหนักเย็นได้ไปที่หอชุนเฟิงโหลวเพื่ออุปถัมภ์โสเภณีชายหนุ่มทั้งห้าก็แพร่กระจายอย่างรวดเร็ว

เพียงชั่วข้ามคืนก็แพร่กระจายจนรู้กันทั่วเมือง

“พวกเจ้าได้ยินรึยัง นายหญิงแห่งตำหนักเย็นคนนั้นไปที่หอชุนเฟิงโหลวเมื่อสองวันก่อนแถมยังอุปถัมภ์เลี้ยงดูพ่อหนุ่มเบอร์ต้นของหอชุนเฟิงโหลวด้วย แถมยังถูกฝ่าบาทจับได้คาหนังคาเขาอีกด้วย”

“ได้มาว่าตอนที่ฝ่าบาทเสด็จพระราชดำเนินไป นายหญิงท่านนั้นกับเหล่าชายโสเภณีทั้งห้าก็ล้วนไม่ได้ใส่เสื้อผ้าด้วย”