ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 214

นางกลับที่ห้องตัวเองอีกครั้งอย่างช้า ๆ

ทันทีที่นางเข้าประตูไป ก็เห็นจี้อู๋เจวี๋ยที่กำลังทรงปลดฉลองพระองค์ออกอยู่

ภายใต้แสงไฟ

ด้านข้างของพระพักตร์ที่งดงามนั้น รวมไปถึงกล้ามพระอุระที่เผยออกมาให้เห็นนั้น หัวใจของลู่ยุ๋นหลัวก็เต้นโครมครามทันทีเมื่อได้เห็น

นี่มันหมายความว่าอย่างไรกันแน่ ?

ลู่ยุ๋นหลัวไม่กล้าที่จะเดินเข้าไป

“ฝ่าบาท สนมเหยาส่งคนมาทูลบอกว่านางได้ทำพระกระยาหารค่ำที่ฝ่าบาททรงโปรดไว้ให้พะยะค่ะ” เสียงของขันทีเฉาดังขึ้นจากด้านนอก

"ให้กลับไปก่อนเลย" จี้อู๋เจวี๋ยทรงตรัสอย่างราบเรียบ

"พะยะค่ะ"

"ฝ่าบาท ฝ่าบาทไม่ไปหานางก่อนเหรอเพคะ ?" ลู่ยุ๋นหลัวคิดว่าจี้อู๋เจวี๋ยจะออกไปหาก่อนสะอีก

ถึงอย่างไร ช่วงเวลาที่สนมเหยาเจ็บป่วยนั้น เขาก็ทรงขยันเสด็จไปเยี่ยมหาอยู่บ่อยครั้งแล้วมิใช่เหรอ ?

"เจ้าต้องการให้ข้าออกไปหานาง ?" จี้อู๋เจวี๋ยเมื่อถามคำถามนี้จบ สายพระเนตรของเขาก็จ้องไปที่ลู่ยุ๋นหลัว ราวกับกำลังทรงรอคำตอบที่เขาต้องการจะทรงได้ยิน

"แน่นอนอยู่แล้วว่า..." ขณะที่ลู่ยุ๋นหลัวกำลังพูดสิ่งที่นางปรารถนา นางก็สังเกตเห็นสายพระเนตรที่มีความสนใจเป็นพิเศษของจี้อู๋เจวี๋ย

ทันใดนั้นนางก็เอาคำพูดที่มาถึงปากของนางกลืนลงไปทันที

คำถามนี้คงไม่เหมือนกับคำถามเมื่อคราวก่อนหรอกนะที่เป็นหลุมพราง ?

นางตัดสินใจที่จะคิดให้ดีก่อนที่จะตอบออกไป

แต่ไม่ว่านางจะคิดอย่างไร นางก็ไม่สามารถมั่นใจได้เลยว่าคำตอบไหนกันแน่ที่จี้อู๋เจวี๋ยทรงปรารถนาจะได้ยิน

ด้วยเหตุนี้นางจึงทูลถามออกไปอย่างระมัดระวัง "ฝ่าบาท ฝ่าบาททรงปรารถนาให้หม่อมฉันหวังว่าให้ท่านไปหรือฝ่าบาททรงปรารถนาให้หม่อมฉันหวังว่าท่านไม่ควรไปกันล่ะเพคะ ?"

เขาอยากทรงฟังคำตอบแบบไหน นางก็จะพูดคำตอบนั้น แบบนี้ก็ไม่มีทางผิดแน่นอนอยู่แล้วใช่ไหม ?

พระพักตร์ของจี้อู๋เจวี๋ยเปลี่ยนเป็นเย็นชา

การที่แม่หญิงคนนี้สามารถถามคำถามแบบนี้ออกมาได้ ก็แสดงให้เห็นคำตอบที่แท้จริงในใจนางแล้วว่าคืออะไร ไม่ต้องเดาเขาก็รู้

“มานอนได้แล้ว” เดิมทีวันนี้เขาก็อารมณ์ไม่ดีเท่าไหร่

ยิ่งตอนนี้ทรงได้ยินคำพูดนี้ของนางก็ยิ่งทำให้แย่ลงไปอีก

ลู่ยุ๋นหลัวค่อย ๆ เดินไปอย่างช้า ๆ

ส่วนในใจก็ได้แตกเป็นเสี่ยง ๆ เรียบร้อยแล้ว

นางไม่อยากนอนกับเขาน่ะสิ

แต่ก่อนนางก็เคยหลงใหลอยากได้ร่างกายของเขา

แต่ตอนนี้ผู้ชายคนนี้มีผู้หญิงถึงสองคนแล้ว