ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 23

สายลมยามค่ำคืนพัดผ่าน กลิ่นเหล้าพัดโชยผ่านจมูก

สายตายจี้อู๋เจวี๋ยเริ่มมีระลอกของความโกรธ

หญิงนางนี้ ช่างกล้านัก !

นึกไม่ถึงเลยว่าจะดื่มเมาจนถึงสภาพนี้

แย่ไปกว่านั้นทำไมนางถึงนุ่งน้อยห่มน้อยขนาดนั้น ?

นางไม่รู้จริงรึว่ามันวาบหวิวเปิดเผยเกินงาม ?

ตำหนักเย็นที่ไกลกันดาร ขนาดทหารยามสักคนยังไม่มี หากมีคนบุกรุกเข้ามาความบริสุทธิ์ของนางต้องถูกป่นปี้เป็นแน่

ยิ่งเขาได้ยินนางถึงเรื่องการหนีออกจากวัง เขาก็ยิ่งโกรธเข้าไปอีก

มือที่ใหญ่กว่าปกติแฝงไปด้วยความโกรธมหึมาของเขาบีบไปส่วนที่เปิดเผยบนไหล่ของลู่ยุ๋นหลัว

"ซี๊ด..." ลู่ยุ๋นหลัวเจ็บจนหน้านิ่วคิ้วขมวด

หยินซวางทำไมวางมือไม่รู้จักหนักเบา ?

"ไม่ใช่สิ !"

นี่ไม่ใช่หยินซวาง !

ตาที่พริ้มอยู่ลืมขึ้นทันควัน พร้อมกับปะทะเข้ากับใบหน้าที่หล่อเข้มและเย็นชา

"สนมคนโปรด เจ้าช่างวางแผนได้ดีจริง" จี้อู๋เจวี๋ยยิ้มเลศนัยให้กับนาง

ถ้าไม่ใช่ว่าวันนี้เขามายังตำหนักเย็นแห่งนี้และได้ยินเข้ากับสิ่งที่นางเพิ่งกล่าว เขาก็คงไม่มีทางรู้ได้เลยว่านางมีแผนที่หนีออกจากวัง ช่างเหนือความคาดหมายมากนัก

นี่คือการหลบหนีออกจากพระราชวังรึ ?

ลู่ยุ๋นหลัวกระพริบตาครั้งแล้วครั้งเล่ามองใบหน้าของชายรูปงามใบหน้าเย็นชาตรงหน้า

จี้อู๋เจวี๋ย ? องค์จักรพรรดิ ?