ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 27

ริมฝีปากบางเฉียบของเขาก็เริ่มจู่โจมจูบเข้ากับริมฝีปากสีแดงนุ่มตรงหน้า

นึกไม่ถึงเลยว่ารสชาติจะดีขนาดนี้

รสชาติดั่งสายธารน้ำแร่เย็นที่ผุดขึ้นมาแต่กลับมีรสชาติที่หวานไม่รู้จบ ราวกับเขายอมพลีชีพเพื่อมันได้ 

อาการเวียนหัวแต่เดิมของลู่ยุ๋นหลัว ณ เวลานี้ก็ราวกลับคนขาดอ็อกซิเจน หายใจติดขัดและแขนขาอ่อนแรง

ตายแล้ว !

ทั้งสองคนก็ถลาล้มตัวไปยังเตียงด้านหลัง

ลู่ยุ๋นหลัวอดรนทนไม่ได้ใช้มือทั้งสองข้างพยายามถอดเสื้อผ้าของจี้อู๋เจวี๋ย

ฟุบ ฟุบ ฟุบ ...

รูปร่างหุ่นดีเลิศมากเลย !

โอ้วแม่จ้าว ！

จมูกของลู่ยุ๋นหลัวอุ่นร้อนขึ้นมาทันใดและดูเหมือนจมูกของนางมีของของเหลวสีแดงอุ่นไหลออกมา

แต่เดิมที่มีอาการมึนงงหัวอยู่แล้วก็กลับปวดแปร๊บขึ้นมาทันใด ก่อนที่นางจะมีอาการมึนงงขนาดนี้ สมองของนางก็พยายามประมวลผลว่าโลกใบนี้จะมีชายรูปขนาดนี้ได้เยี่ยงไร รูปร่างหน้าตาหล่อเหลาเอาการ ขนาดรูปร่างก็ยังดีเกินกว่าคาด เป็นไปได้ไหมว่านางกำลังฝันไป ?

ภายใต้ภาพอันร้อนแรงตรงหน้า ลู่ยุ๋นหลัวก็เป็นลมล้มพับไปเหลือทิ้งไว้แค่เลือดกำเดาสองสายอาบออกมาจากจมูกของนาง

ภายในห้องบนเตียงนั้น จี้อู๋เจวี๋ยใบหน้าดำทะมึนทั้งโกรธและไม่รู้จะทำอย่างไรต่อมองไปยังลู่ยุ๋นหลัวที่เป็นลมไปแล้ว

ท้ายที่สุด ภายในอ้อมอกของเขาก็มีเสียงหัวเราะอู้อี้ดังขึ้น ซึ่งต่อให้เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่เขาก็ยิ่งยากที่จะละสายตาที่กำลังมองรูปร่างของนางอยู่

ค่ำคืนนี้มันช่างยาวนานนัก

ตำแหน่งฮองเฮาของอาณาจักรตงหลานมันช่างว่างมาเนิ่นนานเท่าไหร่แล้วนะ...

ณ เวลากลางวันของวันต่อมา

ลู่ยุ๋นหลัวตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดหัวราวกับหัวจะแยกออกจากกัน

นางเมื่อคืนเพิ่งดื่มเหล้าองุ่นไปได้แค่กาเดียวทำไมอาการเมาค้างถึงหนักขนาดนี้ ?

เหมือนกับดื่มเหล้าขาวไปหลายแก้ว

หลังจากที่นางตื่นขึ้นมา ก็เห็นใบหน้าหยินซวางยิ้มมองมาที่นาง รอยยิ้มนั้นทำให้นางขนลุกขนผอง

"งั้นก็ดี" ลู่ยุ๋นหลัวถอนหายใจโล่งอก

เนื่องจากนางตื่นสาย กว่าจะอาบน้ำเสร็จเวลาก็เลยเที่ยงไปแล้ว นางเลยเริ่มทานอาหารกลางวันเลยทันที

บนโต๊ะมีอาหารธรรมดาที่หยินซวางทำมาให้ประมานสองอย่าง

ลู่ยุ๋นหลัวฉุกคิดขึ้นมาได้เรื่องหนึ่ง "แล้วองค์จักรพรรดิเสด็จกลับไปตอนไหนรึ ?"

"องค์จักรพรรดิเสด็จกลับไปตอนเช้าก่อนรุ่งสางเพค่ะ" หยินซางตอบกลับอย่างหน้าชื่นตาบาน

ขณะที่องค์จักรพรรดิเสด็จกลับก็ทรงสั่งให้นางดูแลนายหญิงให้ดีที่สุด

"ตอนเช้า ?" ลู่ยุ๋นหลัวขมวดคิ้ว เขาบรรทมค้างคืนที่ตำหนักเย็นรึ ?

นางเหมือนเพิ่งรู้ตัวว่าลืมถามเรื่องสำคัญไปอีกหนึ่งเรื่อง "แล้วเขานอนที่ไหน ?"

หยินซวางรู้สึกแปลกใจว่าทำไมนายหญิงถึงถามคำถามแปลก ๆ นี้ ?

"ก็บรรทมอยู่กับนายหญิงไงเพค่ะ !"

ตะเกียบในมือลู่ยุ๋นหลัวก็สั่นในทันควัน ผักที่นางคีบไว้ก็ล่วงหล่นในทันใด