ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 28

แกล้งอำตลกระดับชาติอะไรเนี่ย !

นางและจี้อู๋เจวี๋ยนอนหลับอยู่ในห้องเดียวกัน ?

"แล้วยังจะ..."

 "แล้วยังจะมีอะไรอีก ?" หัวใจก็เต้นไม่เป็นจังหวะขึ้นฉับพลันโดยรู้สึกราวกับเป็นลาง แต่นางก็ยังคงหยิบแก้วน้ำขึ้นอย่างใจเย็นดื่มเพื่อสงบสติอารมณ์

"นอกจากนี้ นายหญิงไม่ใช่พูดหรอกเหรอว่ากว่าจะพบชายรูปงานคนหนึ่งนั้นเป็นเรื่องยากมาก นายหญิงยังพูดต่ออีกว่า นายหญิงต้องอาศัยจังหวะนี้จะ...จะ...จะ...เล่นชู้กับองค์จักรพรรดิ" เมื่อพูดถึงประโยคหลังเสียงของหยินซวางก็เล็กลงเรื่อย ๆ ในขณะที่แก้มทั้งสองข้างแดงเป็นพวงใหญ่

นายหญิงเคยบอกนางไว้ว่า เล่นชู้หมายความว่านอนหลับ

"พรูด..."

ลู่ยุ๋นหลัวสำลักพ่นน้ำที่นางเพิ่งจะดื่มเข้าไปออกมา

เมื่อคืนนางเมาจนทำบ้าอะไรเนี่ย !

ทำไมถึงอุบาทวิกลจริตขนาดนี้ ?

ไม่ต้องคิดก็รู้ได้ทันทีว่าคำพูดพวกนี้ต้องออกมาจากปากของนางอย่างแน่นอน

เมื่อคืนนางไม่ได้เล่นชู้กับองค์จักรพรรดิจริง ๆ ใช่มั๊ย ?

เมื่อนางคิดถึงใบหน้ารูปหล่อกับรูปร่างที่ทำให้คนเห็นเป็นต้องตกตะลึง นางก็ขนลุกชันอย่างไม่รู้ตัว

เดี๋ยวก่อน....

เล่นชู้ ?

เมื่อนางกวาดสายตามองไปที่ตู้ใบหนึ่งไม่ไกลนัก หัวใจนางก็หล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม เพราะกล่องไม้แดงที่แต่ก่อนมีตำลึงอยู่เต็มซึ่งนางเก็บสะสมมาเป็นเวลากว่าครึ่งปี

แต่บัดนี้กลับอันตรธานหายไปแล้ว

เสียงของลู่ยุ๋นหลัวสั่นเครือถาม "หยินซวาง กล่องที่ใส่ตำลึงไปไหนแล้ว ?"

"ไม่ใช่ว่านายหญิงถือเอาทั้งกล่องไปแล้วรึ ?" หยินซวางแปลกใจ ทำไมนายหญิงเมื่อตื่นขึ้นมากลับจำเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไม่ได้สักเรื่อง ?

"งั้นเจ้ารู้มั๊ยว่าข้าเอาไปทำอะไร ?"

"นายหญิงบอกว่าเอาไปปรนเปรอชายรูปงาม"  หยินซวางตอบกลับหลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง

แต่นางรู้อยู่แก่ใจว่าหนุ่มรูปงามที่ว่าก็ต้องเป็นองค์จักรพรรดิแน่นอน

แม้ว่าสิ่งที่นางพูดนางจะไม่เข้าใจในความหมายว่าตำลึงจะนำไปปรนเปรอได้อย่างไร ?

"แล้วกล่องใบนั้นไปไหนแล้วหละ ?"

"ตอนเช้าบ่าวเห็นว่าองค์จักรพรรดิทรงเอากลับไปด้วย"

ลู่ยุ๋นหลัวตกตะลึงกับสิ่งที่นางบอก

เมื่อคืนนางทำเรื่องแย่ ๆ ไปมากเท่าไหร่กัน ?

มันจบสิ้นแล้ว !

ตำลึงก็ไม่มีแล้วจะเอาที่ไหนไปติดสินบนให้กับขันทีและแม่นมที่รับผิดชอบ ?

จะออกจากวังแห่งนี้ไปได้อย่างไร ?

ไม่ได้ !

ต่อให้นางถูกกล่าวหาว่าหน้าหนาสักเพียงใดก้ต้องไปหาจี้อู๋เจวี๋ยเพื่อเอาตำลึงกลับมาให้ได้ !

ภายในห้องทรงตำรา

กลุ่มองคมนตรีกำลังร่วมมือถกเถียงว่าควรจะแก้ไขปัญหาภัยแล้งนี้อย่างไร

ขนาดถกเถียงกันตั้งแต่เช้าจนถึงเวลานี้

จนช่วงเช้าผ่านพ้นไป ก็ยังคงไม่สามารถหาข้อสรุปแผนการรับมือออกมาได้

เดิมทีทุกคนต่างคิดว่าจะต้องถูกองค์จักรพรรดิพิโรธกร่นด่า แต่ใครจะรู้ว่าองค์จักรพรรดิกลับดูท่าทางทรงอารมณ์ดีอย่างไม่น่าเชื่อ