ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 30

จี้อู๋เจวี๋ยมองไปที่นาง ซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่านางกำลังจะวาดลวดลายอะไรอีก

"องค์จักรพรรดิทรงงานอย่างไม่เว้นวัน และยังประทับทรงงานเป็นเวลานาน จะเป็นการดีกว่ามั๊ยเพค่ะที่จะให้ข้าราชบริพารทรงถวายการกดจุดให้" ลู่ยุ๋นหลัวตัดสินใจเริ่มการจู่โจมองค์จักรพรรดิและพูดด้วยรอยยิ้มสอพลอ ไม่ว่าอย่างไรก่อนที่นางจะเอาตำลึงของนางคืนมาได้ก็ต้องทำขนของเขาให้เรียบก่อน (ทำขนให้เรียบก่อน หมายถึง การทำตามที่ฝ่ายตรงข้ามต้องการไปก่อนเพื่อรอบรรลุจุดประสงค์ตัวเองในภายหลัง)

จี้อู๋เจวี๋ยก็มีความรู้สึกปวดบริเวณคออยู่จริงจึงอนุญาตให้ลู่ยุ๋นหลัวถวายตามที่ได้กล่าวไว้

ลู่ยุ๋นหลัวลุกขึ้นมาถึงด้านหลังของจี้อู๋เจวี๋ย เริ่มการนวดโดยใช้ศาสตร์ที่อยู่ในศตวรรษที่ 21 เพื่อเกลี้ยกล่อมเขาคนนี้ให้สำเร็จ

นายนวดด้วยแรงกดที่ไม่เบาหรือหนักไปและกำลังพอดี และเมื่อถึงจุดเสว่เว้ย (เสว่เว่ย หมายถึง จุดที่สามารถทำการฝังเข็มและรมยาได้ในศาสตร์ของแพทย์แผนจีน) ซึ่งกล้ามเนื้อจุดนี้เดิมทีที่ตึงแน่นก็เริ่มผ่อนคลายลง

เมื่อลู่ยุ๋นหลัวเห็นว่าเวลาเหมาะสมแล้วก็คิดอย่างรอบคอบพร้อมตรัสกับองค์จักรพรรดิ "เมื่อเช้าฝ่าบาทออกมาจากตำหนักเย็นได้ทรงถือกล่องไม้สีแดงออกมาด้วยรึเพค่ะ ?"

จี้อู๋เจวี๋ยเลิกคิ้วขึ้น เขารู้อยู่แล้วว่านางเอาใจใส่ขนาดนี้ต้องมีเรื่องอะไรสักอย่างอยุ่แน่นอน "ถ้าใช่แล้วเจ้าจะทำไม ?"

สารภาพ ? งั้นเรื่องก็ง่ายหละ !

ซึ่งสิ่งที่นางกลัวนั้นมันคือการที่เขาจะไม่รับสารภาพมากกว่า !

ถ้าลองคิดไปคิดมา ตัวเขาที่เป็นถึงผู้ปกครองอาณาจักรแห่งนี้ เขาก็คงไม่น่าจะใส่ใจกับเงินแค่สามพันตำลึง

"บ่าวขอกราบทูลเพค่ะ กล่องใบนั้นภายในเป็นตำลึงที่บ่าวทำงานแลกสะสมมาอย่างยาวนาน ฝ่าบาททรงเมตตาคืนมาให้บ่าวได้มั๊ยเพค่ะ"

"ข้าจำได้ว่าเมื่อคืนเจ้าพูดว่าเงินสามพันตำลึงนั้นสำหรับซื้อตัวข้า" เขาตอบด้วยสายตาเย็นชา ซึ่งเขาก็จำได้อย่างแม่นยำในความหยิ่งผยองของนางที่เขวี้ยงเงินใส่ที่หน้าของเขาเมื่อคืน

ในฐานะองค์จักรพรรดิของอาณาจักรตงหลาน ถูกหญิงใช้เงินสามพันตำลึงในการซื้อเพื่อเขาเพื่อมานอนด้วยนั้นเป็นประสบการณ์ที่หาจากที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว

"ฮิ ๆ ๆ..."ลู่ยุ๋นหลัวหัวเราะเสียงแข็ง ผู้ร้ายระดับอย่างนางไม่ต้องคิดคำพูดใดก็มีตอบกลับไปได้อย่างทันที

นางกัดฟันพูดตอบไป "คือว่า ฝ่าบาท บ่าวคืนนั้นดื่มจนเมา ไม่ค่อยมีสติสัมปชัญญะจนพูดอะไรเลอะเถอะไปบ้าง ฝ่าบาทเป็นถึงบุคคลสำคัญที่มีอำนาจสูงสุด ฝ่าบาทคงไม่มาคิดเล็กคิดน้อยกับบ่าวใช่มั๊ยเพค่ะ เงินสามพันตำลึงได้โปรดฝ่าบาทคืนให้แก่บ่าวเถอะนะเพค่ะ”

"มีที่ไหนขอเงินคืนทั้งที่ใช้จับจ่ายไปแล้ว ?" จี้อู๋เจวี๋ยเหล่มองนาง

อย่าคิดว่าเขาไม่รู้แผนการของนางที่วางไว้ เพราะสิ่งที่นางพูดเมื่อคืนนั้นเขาได้ยินทุกอย่าง