ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 31

จบแล้วชีวิตนาง แผนการที่จะเอาเงินคืนก็ไม่ได้คืน แล้วยังต้องมาโดนจี้อู๋เจวี๋ยเรียกเก็บเงินราคาสูงเทียมฟ้าอีก

ยิ่งไปกว่านั้นนางเงินก็จ่ายไปแล้วแต่เมื่อคืนนางตอนหลับกลับไม่รู้สึกว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้นเลยสักอย่าง

แค่นอนหลับอย่างเดียวช่างเสียเปรียบจริง ๆ!

"สนมคนโปรดมองข้าด้วยสายตาแบบนั้น มีอะไรไม่พอใจต่อข้างั้นรึ ?" จี้อู๋เจวี๋ยกวาดสายตามองลู่ยุ๋นหลัวอย่างคลุมเครือ 

"ฮึ ฮึ ฮึ ... องค์จักรพรรดิพูดหยอกล้อขนาดนั้น บ่าวจะกล้าไม่พอใจได้เช่นไรเพค่ะ ?" ลู่ยุ๋นหลัวยิ้มพูดโดยกัดฟันเน้นไม่กี่คำที่ประโยคสุดท้าย

เจ้าคนนี้ !

มันจงใจชัด ๆ !

สายตาก็กวาดไปยังพระราชฎีกาตรงหน้า พบตัวอักษรพิเศษสองคำที่เด่นชัดสะดุดตา “ภัยแล้ง”

"ช่วงนี้องค์จักรพรรดิทรงกัลวลต่อเรื่องภัยแล้งเหรอเพค่ะ ?"

จี้อู๋เจวี๋ยชำเลืองไปที่นางและไม่ได้กล่าวอะไรเพื่อรอให้นางพูดต่อ

"บ่าวผู้นี้บางทีอาจจะช่วงองค์จักรพรรดิได้ไม่มากก็น้อย" ใบหน้าของลู่ยุ๋นหลัวพลันเปลี่ยนไปเป็นมีรอยยิ้มบาง ๆ

เหนือสิ่งอื่นใด อย่างน้อยนางก็รู้ถึงสถานการณ์สภาพอากาศในอีกสามสิบวันข้างหน้า

ยกตัวอย่างเช่น อีกสองวันข้างหน้าจะมีฝนที่ทุกคนรอคอยห่าใหญ่ตกลงมา

ตามสถานการณ์สภาพอากาศภายในสามสิบวันข้างหน้าที่แผ่นหินนั้นพยากรณ์ไว้ ปีนี้หน้าแล้งจะไม่แล้งเท่าไหร่

แม้ว่าสถานการณ์ปีนี้จะไม่ค่อยน่ากังวล แต่ก็ควรต้องป้องกันไว้สำหรับปีหน้า

เพียงหยิบยกมาตรการการป้องกันภัยแล้งของศตวรรษที่ 21 มาไม่มีกี่อย่าง ก็เพียงพอต่อการป้องกันภัยแล้งแล้ว

"บ่าวจะทูลกล่าวให้ฝ่าบาททรงฟัง" จี้อู๋เจวี๋ยยังคงมีความรู้สึกไม่เชื่อในตัวของลู่ยุ๋นหลัวว่าจะมีวิธีรับมือแก้ปัญหา แต่เมื่อได้เห็นรอยยิ้วที่มั่นใจปรากฏบนหน้าของนาง นั่นทำให้เขาอยากฟังในทันที

"องค์จักรพรรดิหากทอดพระเนตรแล้วทรงไม่มีปัญหาใดขอโปรดให้ลงปรมาภิไธยด้วย !"

"เจ้าไม่เชื่อใจข้า ?" จี้อู๋เจวี๋ยขมวดคิ้ว

ตัวตนของเขาเป็นถึงองค์จักรพรรดิของอาณาจักรตงหลาน คำพูดหนักแน่นมีค่าราวกับทองคำ สิ่งที่พูดออกไปล้วนเป็นพระราชโองการทั้งสิน แต่นึกไม่ถึงเลยว่าหญิงผู้นี้จะไม่เชื่อใจเขา

เมื่อมองไปที่ใบหน้าของจี้อู๋เจวี๋ยที่บัดนี้สีหน้าเริ่มดำทะมึนขึ้นเรื่อย ๆ ลู่ยุ๋นหลัวใจเต้นขึ้นมาทันทีกลัวว่าเขาจะเปลี่ยนใจ นางจึงพูดเสริมต่อไป "มันเป็นเช่นนี้เพค่ะ บ่าวได้ยินมานานแล้วว่าองค์จักรพรรดิทรงพระอักษรด้วยลายพระหัตถ์ที่แข็งแกร่งราวกับมังกรล่องทะเลมีพลังราวกับตะขาวทองคำและสวยงามพริ้วไหวราวกับสายน้ำไหล ..."

ลู่ยุ๋นหลัวขุดค้นสมองค้นหาคำศัพท์ดี ๆ ทั้งหมดที่ใช้สำหรับอธิบายลายมือที่นางเรียนรู้มาตลอดชีวิตใช้ออกมาจนหมดสมอง

"… ปลายตวัดผู้กันดั่งมังกรล่องทะเล บรรยากาศช่างดงงาม ดั่งเช่นอักษร “เจวี๋ยเจีย”คำนี้ที่เป็นคำที่ดีที่หนึ่งในใต้หล้า หาสิ่งใดในโลกนี้มาเทียบ หายากยิ่งที่จะเทียมต้าน บ่าวเพียงแค่อาศัยโอกาสตรงนี้เพื่อขอรับลายพระหัตถ์ขององค์จักรพรรดิ"

หลังการตบบั้นท้ายม้าสะเทือนฟ้า (ตบบั้นท้ายม้าสะเทือนฟ้า หมายถึง การประจบสอพลอเกินกว่าเหตุ)ครั้งนี้ ใบหน้าของจี้อู๋เจวี๋ยก็เริ่มผ่อนคลายลงในทันทีจนทำให้นางแอบถอนหายใจคลายกังวล

นี่ช่างสวมพันสวมหมื่น แต่ก้นม้าไม่ต้องสวมอะไรจริง ๆ (สวมพันสวมหมื่นแต่ก้นม้าไม่ต้องสวมอะไร หมายถึง การประจบสอพลอที่โดดเด่น)