ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 45

บรรดาเหล่าองคมนตรีไป ๆ มา ๆ ก็กลายเป็นการโต้เถียงกันเสียงอึกทึกยกใหญ่ ซึ่งเมื่อถึงเวลาแยกย้ายหมดวาระประชุมก็ยังคงหาข้อสรุปใด ๆ ไม่ได้

เมื่อหยาดฝนพรำจากไป ไอร้อนระอุหน้าแล้งก็กลับมาทวงตำแหน่งเดิมของมัน

หยินซวางที่ได้รับการถ่ายทอดวิธีการทำอาหารมาจากลู่ยุ๋นหลัวก็ได้ทำต้มถั่วเขียวเย็นมาถวาย

พอดีกับลู่ยุ๋นหลัวที่แต่งกายเป็นขันทีเดินออกมาจากด้านใน

“นายหญิง ท่านกำลังจะออกไปข้างนอกเหรอเพคะ ?”

“ใช่ ยังมีหนี้ชำระสามพันตำลึงทีข้ายังไม่ได้ไปเก็บ กลางวันเจ้าไม่ต้องรอข้ากลับมาทานอาหารหละ” ลู่ยุ๋นหลัวหยิบต้มถั่วเขียวที่อยู่ในชามไม้ทานขณะพลางกล่าว

ยังมีเวลาอีกสี่วันกว่าจะถึงวันที่ต้องหนีออกจากวัง ช่วงสองวันนี้นางจะต้อจัดการธุระเก็บเงินให้เรียบร้อย และรีบไปเจรจาเรื่องแผนการกับแม่นมที่ดูแลเรื่องเข้าออกวัง

แม้ว่าในมือนางจะมีเอกสารที่ลงพระปรมาภิไธยของจี้อู๋เจวี๋ยอยู่ไว้ แต่นั่นเป็นถึงองค์จักรพรรดิหากทรงไม่พอพระทัยอะไรขึ้นมาแล้วไม่ให้เงินนางตามที่สัญญาไว้นางก็คงทำอะไรไม่ได้

ดังนั้นเวลาจะตีเหล็กก็ต้องตีตอนที่ยังร้อนอยู่ เอาเงินคืนมาให้เร็วที่สุดก่อนน่าจะเป็นเรื่องที่ดีที่สุดแล้ว

เอาต้มถั่วเขียวไปด้วยเผื่อเขากลับใจอะไรขึ้นมาอย่างน้อยก็เอาต้มถัวเขียวเย็น ๆ ไปดับร้อนก็ยังดี

“สามพันตำลึง ?”

หยินซวางใบหน้าเต็มไปด้วยความนับถือลู่ยุ๋นหลัว

นายหญิงของนางช่างเก่งกาจสามารถ !

เมื่อวานนางเพิ่งไปรับเงินจากขันทีเฉิงซึ่งเป็นค่าเหล้าดอกบัวเป็นเงินกว่า 2,500 ตำลึง พอมาวันนี้ก็มีเงินอีกกว่า 3,000 ตำลึงที่ต้องไปเก็บอีก

ความเร็วในการทำเงินนี้มันช่างไวเสียเหลือเกิน !

นายหญิงของนางนับวันก็มีแต่ข้อดีขึ้นมาเรื่อย ๆ

นายหญิงของนางไม่เพียงมีรูปลักษณ์ที่งามสง่า แต่ไม่ว่าจะการหาเงิน ปลูกผัก พยากรณ์อากาศ การผลิตน้ำแข็ง และการทำอาหารที่นางไม่เคยทานที่ไหนมาก่อนและเรื่องอื่น ๆ อีกมาก

ต่อให้นางนับก็คงนับไม่หมด

นางควรทำเช่นไรดี ?

ยิ่งนานวันเข้านางก็ยิ่งชอบนายหญิงของนางมากขึ้นเรื่อย ๆ

ลู่ยุ๋นหลัวรับต้มถัวเขียวที่ทำเสร็จก็ออกเดินทางทันที ซึ่งนางกลับไม่ได้ไปหาจี้อู๋เจวี๋ยแต่กลับไปยังห้องห้องปรุงพระกระยาอาหารก่อนเป็นที่แรก