ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 49

“บ่าวเป็นเป็นเพียงแค่คนนำมาเรียบเรียงพะยะค่ะ” ลู่ยุ๋นหลัวไม่กล้าที่จะยกความดีความชอบนั่นไว้ “หากองค์จักรพรรดิทรงมีเวลาว่างก็ทรงตำราค่อย ๆ อ่านพะยะค่ะ ส่วนนี่คือต้มถั่วเขียวที่บ่าวทำมาถวาย ไว้ดับกระหายและคลายร้อนในอากาศช่วงนี้ได้พะยะค่ะ”  

นางจัดเตรียมต้มถั่วเขียวเสร็จพร้อมรับประทานไว้ที่โต๊ะ และเริ่มเตรียมถอยจากไป “หากไม่มีเรื่องใดอื่นอีก บ่าวผู้นี้ขอทูลลากลับพะยะค่ะ ?”

“เจ้าไปได้” จี้อู๋เจวี๋ยไม่แม้แต่จะเงยหน้ามองนาง เขาเปิดตำราหน้าแรกที่ลู่ยุ๋นหลัวถวายมาให้ หน้าแรกเขียนไว้ว่า “อาณาจักรที่ดีนั้นควรกำจัดทั้ง 5 สิ่งภัยอันตรายทิ้ง โดยภัยแล้งที่ว่าเป็น 1 ใน 5 ของภัยอันตรายต่ออาณาจักร หากรับมือและจัดการไม่ดีแล้ว สามารถก่อให้เกิดการถดถอยของเศรษฐกิจและความวุ่นวายในสังคม ตลอดจนการล่มสลายของาณาจักร การป้องกันภัยแล้วที่จะกล่าวต่อจากนี้ เป็นกระบวนการที่ต้องอาศัยระยะเวลา...”

“บ่าวกราบบังคมทูลลา”

ลู่ยุ๋นหลัวเดินออกจากตำหนักซู่ซินอย่างมีความสุขเปี่ยมล้น

วันนี้โชคของนางถือว่าไม่เลว

รับเงินสามพันตำลึงและออกมาจากตำหนักซู่ซินได้อย่างราบรื่น คิดไปคิดมาชายคนนั้นก็ไม่ได้ดูน่ารำคาญอะไรสักเท่าไหร่

ลู่ยุ๋นหลัวอารมณ์สุขล้นพลางเดินไปยังกองพระราชฐานชั้นใน เพราะจากนี้ไปจะต้องให้แม่นมหัวหน้าฝ่ายดูแลกิจการภายในที่ดูแลรายชื่อเข้าออกพระราชวังนั้นเพิ่มรายชื่อให้นางสองคนอย่างลับ ๆ ก็เป็นอันสมบูรณ์

ลู่ยุ๋นหลัวออกไปเพียงไม่นานเฉาจงฉวนก็กลับมาพอดี

“กราบบังคมทูลองค์จักรพรรดิ ทุกอย่างจัดการเสร็จเรียบร้อยดีแล้วพะยะค่ะ” เฉาจงฉวนจัดการธุระให้อย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพ

ตัวเฉาจงฉวนเองที่ทรงถูกองค์จักรพรรดิไม่สนใจใยดีใดเป็นเวลากว่าสองวัน จึงไม่ใช่เรื่องง่ายที่เมื่อองค์จักรพรรดิทรงรับสั่งให้เขาจัดการธุระให้ มีหรือที่เขาจะไม่เต็มใจจัดการให้อย่างเรียบร้อยและรวดเร็ว

“อืม”

จี้อู๋เจวี๋ยตอบปัดส่งพลางพลิกกระดาษตำราในมือเขาไปยังหน้าถัดไป

เขาพบว่าเนื้อหาและข้อคิดเห็นส่วนใหญ่เป็นสิ่งที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อน

ตัวอย่างเช่นการเกิดทะเลทรายคำนี้เขาก็เพิ่งได้รู้จักเป็นครั้งแรก

เขายกกาเพื่อที่จะเทต้มถั่วเขียวลงในถ้วยแต่ก็กลับพบว่าภายในกานั้นไม่เหลืออะไรอีกแล้ว เฉาจงฉวนเมื่อเห็นเช่นนั้นก็รีบสั่งนางข้าหลวงโดยทันที “เจ้าไปรีบไปชงชาให้องค์จักรพรรดิกาใหม่โดยด่วน”

“อากาศร้อนอ้าวขนาดนี้จะให้ข้าดื่มชาอะไรอีก ? ให้ห้องห้องปรุงพระกระยาอาหารนำต้มถั่วเขียวทำมาให้ข้าหน่อย” จี้อู๋เจวี๋ยชำเลืองเฉาจงฉวนอย่างคุ่นเคืองใจ

เฉาจงฉวนกลับผงะงงเล็กน้อย ต้มถั่วเขียว ?

ไม่ใช่ว่าองค์จักรพรรดิทรงไม่ชอบเสวยต้มถั่วเขียวหรอกรึ ?

เฉาจงฉวนส่ายศีรษะเพื่อเรียกสติและก็ความสงสัยนั้นเอาไว้แค่ในใจพร้อมกับสั่งให้นางข้าหลวงไปบอกห้องปรุงพระกระยาอาหารตามที่จักรพรรดิทรงมีรับสั่ง

ตัดกลับมาที่ลู่ยุ๋นหลัวหลังจากนางได้รับเงินมาแล้วก็รีบตรงไปยังกองพระราชฐานชั้นในและตามหาแม่นมหัวหน้าฝ่ายดูแลกิจการภายใน

ซึ่งนางก็เคยมาที่นี่แล้วหลายต่อหลายครั้งจึงคุ้นเคยทุกซอกทุกมุมเป็นอย่างดี

เมื่อแม่นมหัวหน้าฝ่ายดูแลกิจการภายในเห็นนางก็ทราบถึงเจตนาที่นางมาถึงนี่ดี

นางยังไม่ทันเอ่ยปากพูดใด แม่นมก็บอกกับนางในทันทีว่านางข้าหลวงปีนี้ที่จะได้ออกจากวังจะต้องถูกเลื่อนไปถึงปีหน้า

เพียงนางจะอ้าปากถามถึงสาเหตุที่เกิดขึ้น แม่นมหัวหน้าฝ่ายดูแลกิจการภายในก็ถูกเรียกไปทำธุระอื่นก่อนแล้ว เพียงนางจะอ้าปากถามถึงสาเหตุที่เกิดขึ้น แม่นมฝ่ายดูแลกิจการภายในก็ถูกเรียกไปทำธุระอื่นแล้ว เดิมทีงานของนางข้าหลวงที่จะได้ออกจากวังเหล่านี้ถูกนางข้าหลวงที่เพิ่งเข้ามาใหม่เข้ามาทำหน้าที่แทนแล้ว แต่ตอนนี้นางข้าหลวงปีนี้ที่จะได้ออกจากวังกลับต้องถูกเลื่อนไปถึงปีหน้า นั่นทําให้ต้องมีการจัดงานหางานใหม่ให้กับพวกนาง และเป็นที่ทราบกันดีว่าคนเหล่านี้ก็ไม่ใช่น้อย ๆ ทำให้กองพระราชฐานชั้นในยุ่งราวกับผู้คนและม้าล้มลงกับพื้น (ผู้คนและม้าล้มลงกับพื้น หมายถึงการพรรณนาของเหล่าคนและม้าที่ถูกเฆี่ยนตีจนล้มลงกับพื้นซึ่งอุปมาได้ถึงความยุ่งเหยิงเหนือการควบคุม)

วันที่ลู่ยุ๋นหลัวเฝ้าคอยที่จะออกจากวังมาอย่างเนิ่นนานก็กลายเป็นฝุ่นควันในพริบตา แผนการแปรผันไม่ทันต่อการเปลี่ยนแปลงจริง ๆ

เมื่อนางคิดว่าต้องอยู่ตำหนักเย็นต่ออีกหนึ่งปีเต็ม นางก็ปวดหัวจนเผลอกุมขมับขึ้นมาทันที

เมื่อดูจากสถานการณ์ปัจจุบันแล้ว นางก็ยังไม่รู้เลยว่าจะอยู่รอดไปจนถึงกำหนดการออกจากวังปีหน้าได้หรือไม่

สิ่งที่ต้องรู้อีกอย่างก็คือ แต่ก่อนนางได้ผิดใจกับเหยากุ้ยเหรินจนนางถูกกักบริเวณซึ่งเมื่อเวลานั้นสิ้นสุดลงก็อาจจะเป็นทีของนางที่ต้องถูกกระทำบ้าง

อีกทั้งนางก็ยังยั่วยุจี้อู๋เจวี๋ยไปอยู่ไม่น้อย

เมื่อคิดภาพวิถีชีวิตที่สงบเรียบง่ายที่จะใช้ต่อไปก็คงจะไม่มีอีกแล้ว

ขณะที่ลู่ยุ๋นหลัวกลับตำหนักเย็นระหว่างทางก็ครุ่นคิดทบทวนและวางแผนการต่อไปของนางใหม่ขึ้นอีกครั้ง