ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 51

เมื่อนางจินตนาการภาพแผนการทุกอย่างในหัวเสร็จ นางก็เริ่มจากการบอกกล่าวหยินซวางว่าผักผลไม้ที่นางปลูกทั้งหมดภายในตำหนักเย็นนั้นางพบที่บริเวณหลังเขาของตำหนักและย้ายมาปลูก

หลังจากที่ตำหนักเย็นถูกยกเลิกการถวายเครื่องอุปโภคบริโภคมา พวกนางจึงต้องอาศัยเก็บผักเก็บหญ้าที่ขึ้นภายในตำหนักเย็นเพื่อประทังชีวิต

หลังจากกล่าวจบ หยินซวางกลับท่าทีสงสัย “นายหญิง พวกนี้มันไม่น่างอกขึ้นมาที่ตำหนักเย็นได้เองเพคะ เป็นไปได้ไหมว่าอยู่ดี ๆ มันโผล่งอกออกมาจากอากาศเอง ?”

ลู่ยุ๋นหลัวนางคงกังวลคิดมากไปเอง

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เรื่องเกษตรกรรมภายในตำหนักเย็นของนางไม่ช้าก็เร็วจะต้องไปถึงหูของจี้อู๋เจวี๋ยเข้าสักวัน

ยิ่งกว่านั้นหากนางต้องการที่จะเป็นสมาคมการเกษตรในใต้หล้าได้นั้น ก็ต้องได้รับการสนับสนุนจากเขาไม่น้อย เรื่องนี้ยังไงก็คงต้องค่อยเป็นค่อยไปทีละขั้นตอน

เพื่อเป็นการป้องกันปัญหาภัยแล้ง การกักตุนธัญพืชก็ถือว่าเป็นเรื่องพื้นฐานอีกเรื่องหนึ่ง

หากเป็นจริงตามที่หยินซวางบอกไว้ ในยุคสมัยราชวงศ์นี้ก็คงมีเพียงแค่ข้าวสาร ข้าวฟ่างและถั่วเหลือง ซึ่งกำลังผลิตในแต่ละปีก็พอจะคาดได้ไม่ยากนัก

และด้วยกำลังผลิตที่จะทราบได้คร่าว ๆ คลังเสบียงธัญพืชของอาณาจักรก็คงจะกักตุนไว้ไม่ได้มากมายนัก

บางทีนางควรเริ่มต้นจากตรงนี้ก่อน

หลังจากช่วงพระกายาหารเย็นผ่านพ้นไป ขันทีหลู่จากห้องสำเร็จราชการก็ได้นำกระดานไม้มาถวายมอบอีกครั้ง

ทั้งที่สองวันก่อนได้รับใช้องค์จักรพรรดิมาโดยตลอด แค่เพียงสองวันให้หลังก็ถูกสั่งให้กลับไปปฏิบัติหน้าที่ตามเดิม เพียงแต่ถ้าหากเขาประพฤติตัวดีทุกครั้งต่อหน้าองค์จักรพรรดิ ไม่ช้าในเร็ววันเขาต้องขึ้นมาแทนทีขันทีเฉาได้อย่างแน่นอน

จี้อู๋เจวี๋ยบัดนี้ทรงประทับอยู่ที่โต๊ะทรงงานแก้ไขพระราชฎีกาต่าง ๆ

เขาได้ทราบข่าวดีจากมณฑลซ่างหยวน

ราคาธัญพืชไม่กี่วันก่อนได้กลับสู่สภาวะปกติ ซึ่งหลังจากฝนตกห่าใหญ่ครั้งนั้นยิ่งทำให้ราคายิ่งต่ำกว่าเดิมอีก

กลับกลายเป็นว่าปัญหาภัยแล้งในพื้นที่อื่นภายในของอาณาจักรตงหลาน เพียงชั่วข้ามคืนราคาก็กลับพุ่งสูงขึ้นไป บางพื้นที่นั้นก็แถบจะไม่สามารถควบคุมราคาไว้ได้อีกต่อไป ยิ่งไปว่านั้นหลังจากฝนตก นอกจากราคาธัญพืชที่ไม่มีวี่แววว่าจะลงแล้วกลับยิ่งพุ่งสูงขึ้นไปอีก