ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 58

“ห้ามเอาไปจำนำอีก ?” จี้อู๋เจวี๋ยตรัสเตือนพร้อมกับทอดพระเนตรไปที่นาง

“วางใจได้เลยเพคะ สนมอันไร้ประโยชร์ผู้นี้ไม่ได้โง่ขนาดนั้น !” ลู่ยุ๋นหลัวจับไปที่จี้หยกที่อยู่บนคอนาง

ถ้าตอนนั้นนางรู้ว่าจี้หยกนี้เป็นขององค์จักรพรรดิ นางคงไม่โง่เอาไปจำนำตั้งแต่แรก

จี้หยกขององค์จักรพรรดินั้นจะมีประโยชน์ทันทีเมื่อเผชิญกับสถานการณ์ขับคัน  และการเอาไปจำนำแลกเป็นตำลึงคือวิธีการที่โง่ที่สุดแล้ว

ซึ่งนางก็ไม่รู้เหมือนกันว่าสถานการณ์ขับคันที่ว่าสามารถใช้จี้หยกนี้ออกจากวังได้หรือไม่

ลู่ยุ๋นหลัวก็ได้แต่คิดว่าจะเอาจี้หยกนี้ไปลองใช้วันไหนดี

หลังจากจี้อู๋เจวี๋ยเสด็จกลับไป ลู่ยุ๋นหลัวก็ไปอาบน้ำล้างตัวกลับเข้าห้องของตัวเองและก็เข้าไปยังมิติพิเศษของนาง

ภายในมิติพิเศษทั้งหมดนั้นก็ดำเนินการไปอย่างอัตโนมัติ นางจึงไม่ต้องกังวลเรื่องนี้อีก

เริ่มจากชั้นวางของที่เริ่มจัดแบ่งหมวดหมู่ธัญพืช ผัก ผลไม้จนเต็มชั้นโดยอัตโนมัติ

อีกทั้งในมิติพิเศษนี้ก็ยังมีฟังก์ชั่นการคงความสดของอาหาร จึงไม่ต้องกังวลเรื่องที่อาหารจะเสียหรือบูด

นั่นจึงลดความกังวลและไม่ต้องเปลืองแรงงานไปได้เยอะ

ทุกอย่างดำเนินไปอย่างเป็นระเบียบ

ลู่ยุ๋นหลัวเพียงชำเลืองหางตาก็พบเข้ากำดินประสิวกองอยู่ที่มุมหนึ่ง แววตาประกายขึ้นมาทันควันราวกับนางนึกบางเรื่องขึ้นมาได้ ใช่แล้ว !

ทำไมนางถึงไม่วิจัยทดลองทำดินระเบิดในมิติพิเศษ ?

ภายในมิติพิเศษนี้ เพียงแค่นางคิดขึ้นมา อันตรายทุกอย่างนั้นนางก็สามารถหลีกเลี่ยงได้ทั้งหมด หรือต่อให้เป็นสถานการณ์เมื่อช่วงบ่ายที่ผ่านมา นางก็ไม่น่าจะต้องคับขันลำบากขนาดนั้น

เมื่อนางคิดเสร็จก็ลงมือทำทันที

ลู่ยุ๋นหลัวก็ได้นำวัตถุดิบที่ใช้สำหรับทำดินระเบิดทั้งหมดเอามาไว้ภายในมิติพิเศษ จากนั้นก็เริ่มต้นการทดลอง ระหว่างที่ทำการทดลองนั้นนางพบว่าช่วงเวลาที่กำลังจะระเบิดนั้น นางจะรับรู้ล่วงหน้าได้ทันที และเพียงเมื่อใช้แค่ความคิดเสียงระเบิดก็ดังขึ้น แต่นางนั้นได้ย้ายไปยังตำแหน่งที่ปลอดภัยตั้งนานแล้ว

อีกทั้งนางยังพบว่า ไม่ว่าภายในมิติพิเศษนี้จะเสียงดังสักเท่าไหร่ ภายนอกกลับไร้ซึ่งเสียงและแรงสั่นสะเทือนโดยสิ้นเชิง