ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 64

“ของสิ่งนี้สามารถช่วยปรับทรวดทรงของรูปร่างทรวงอก....”

ขณะที่พูดไป นางก็กวาดสายตามองไปที่เหยากุ้ยเหริน  เหยากุ้ยเหรินทรวดทรงองค์เอวถือว่าไม่เลว

“หุบปาก !” เหยากุ้ยเหรินแถบอยากจะบ้าตาย

นางไม่คิดมาก่อน ลู่ยุ๋นหลัวจะดีจะเลวอย่างไรก็เป็นถึงนายหญิง แต่กลับมาพูดเรื่องส่วนตัวของหญิงสาวในที่สาธารณะแบบนี้ได้เยี่ยงไร

โดยเฉพาะแววตาของนางรวมไปถึงนางข้าหลวงที่แอบเหลือบมองมา ทำให้นางโกรธจนตัวสั่นจนใบหน้านั้นแสดงออกถึงความอับอายและโกรธแค้น

สายตาจับจ้องเหล่าข้าราชบริพารเหล่านั้นอย่างแข็งกร้าว

ลู่ยุ๋นหลัวไม่คิดมาก่อนว่าเหยากุ้ยเหรินจะตอบสนองรุนแรงถึงเพียงนี้ จริง ๆ แล้วนางก็อยากแค่จะอวดสรรพคุณยกทรงแค่นั้น

แต่ว่าดูจากท่าทางของนางแล้วต่อให้ลู่ยุ๋นหลัววาดออกมาให้ดูจริง ๆ นางก็คงไม่ซื้ออยู่แล้ว

ช่างมันเถอะ วันนี้ก็ถือว่าได้เงินมาไม่น้อยแล้ว

หลังจากนี้ถ้าคิดอยากจะทำธุรกิจกับนางในระยะยาว การทำให้นางอารมณ์ไม่ดีคงไม่เป็นการดีนัก

นางกลับหลังเดินหอบเงิน 9,000 ตำลึงออกไปด้านนอกด้วยอารมณ์สดชื่น เมื่อถึงประตูนางก็หยุดลง

ลู่ยุ๋นหลัวก็กลับคิดขึ้นได้ว่าหากเดินจากไปแบบนี้ก็คงจะไม่สุภาพนัก จะดีจะเลวเยี่ยงไรก็ต้องกล่าวลาเหยากุ้ยเหรินสักคำ

เพียงนางหยุดได้เพียงครู่ยังไม่ทันหันหลังกลับไป ประตูสีแดงฉาดด้านหลังก็ได้ปิดไล่ตามหลังมาเสียงดัง “ปัง”

เสียงที่ดังก้องชัดของบานประตูนั้น เกรงว่าคงจะปิดช้าเกินไปจนทำให้ลู่ยุ๋นหลัวได้กลับเข้ามาได้อีกครั้ง

ลู่ยุ๋นหลัวกระพริบตาอย่างงุนงง ว่านางไม่เป็นที่ต้อนรับขนาดนั้นเลยรึ ?

สายตาพลันไปจับจ้องบานประตูสีแดงฉาดบานนั้น นางก็ได้ทำมือขึ้นมาอย่างสุภาพพร้อมกับตะโดนด้วยเสียงอันก้องกังวาน “เสด็จน้อง ไว้คราวหน้าเสด็จพี่จะมาหาใหม่ ลาก่อน !”

พูดจบก็ลูบไปยังตั๋วเงินตำลึงที่เก็บตรงบริเวณอกและเดินจากไปอย่างอารมณ์ชื่นมื่น