ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 66

กฏยังไงก็คือกฏ

นางเข้ามาในวังก็เพื่อที่จะมาช่วยนายหญิง จะให้นางมาทำลายฝ่าฝืนกฎก่อนได้เยี่ยงไร ?

คำพูดนี้ทำให้หยินซวางมีสีหน้ารู้สึกผิดมาทันที

ตั้งแต่อยู่กับนายหญิงที่ตำหนักเย็นนี้มาครึ่งค่อนปี นางก็ไม่รู้เหมือนกันว่าได้กินอาหารนางที่นายหญิงของนางทำมาแล้วกี่ครั้ง นางจึงชักเท้าถอยหลังไปไม่กี่ก้าวด้วยสีหน้าที่ไม่เป็นธรรมชาติ

สายตาอันแหลมคมของแม่นมโจว เมื่อเห็นท่าทีการแสดงออกของหยินซวางก็รู้ได้ทันทีว่าครึ่งค่อนปีที่ผ่านมานายหญิงคงทำอาหารให้นางกินไม่ใช่น้อยครั้ง

แต่เมื่อคิดไปคิดมา ณ ช่วงเวลานั้นที่มีแต่พวกเขาสองคนต่างพึ่งพากันและกันในตำหนักเย็น จึงไม่ได้ที่จะเอาเก็บมาคิด เพียงแต่อยากจะเน้นย้ำว่าหลังจากวันนี้ไปนั้นควรมีกฎเกณฑ์ และเมื่อมีกฎเกณฑ์ก็ไม่ควรที่จะทำลายฝ่าฝืนมัน

ด้วยเหตุนี้ลู่ยุ๋นหลัวจึงไม่มีทางเลือกอื่นนาอจากลับไปที่ห้องของตนเอง

หลังจากที่แม่นมโจวจัดแจงธุระของตนเองเสร็จ แม่นมโจวก็มาที่ห้องของลู่ยุ๋นหลัว

ทั้งสองคนที่ไม่ได้เจอ 2 ปีหลังจากเหตุการณ์การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่นั้นที่จวนอัครมหาเสนาบดี แม่นมโจวก็มีเรื่องที่อยากจะถามอยู่มากมาย

นางจึงเริ่มถามจากสถานการณ์กว่าครึ่งค่อนปีภายในตำหนักเย็น

เมื่อนางได้ฟังและทราบว่าหลังจากเข้ามาพำนักตำหนักเย็นได้ไม่นาน ก็ถูกตัดการส่งเสบียงพวกน้ำ อาหาร และเครื่องนุ่งห่มต่าง ๆ แม่นมโจวเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็อดไม่ได้ที่น้ำตาจะไหลรินจนดวงตาแดงระเรื่อทั้งสองข้าง

นางนั้นเป็นผู้หญิงตัวคนเดียวและรู้สึกกับลู่ยุ๋นหลัวมาตั้งแต่แรกแล้วว่านางนั้นคือลูกแท้ ๆ

“แม่นม เรื่องที่พ่อข้านั้นทรยศบ้านเมือง เจ้าพอจะรู้เรื่องนี้มากน้อยเพียงใด ?” นางนั้นสงสัยเรื่องนี้มาโดยตลอด

แม้ว่าตัวนางจะอยู่ใพระมหาราชวัง แต่องค์จักรพรรดิองค์ก่อนที่เสด็จสวรรคตคืนนั้น นางข้าหลวงและขันทีที่รูเรื่องราวเหล่านี้นั้นก็ถูกจัดการไปหมดแล้ว

และเมื่อจี้อู๋เจวี๋ยได้ขึ้นครองบัลลังก์ ก็ยิ่งทรงมีรับสั่งให้นางข้าหลวงทุกคนห้ามพูดถึงเรื่องนี้อีก

ส่วนแม่นมโจวที่อยู่นอกพระมหาราชวังบางทีเรื่องนี้อาจพูดได้ว่า นางรู้บางเรื่องที่ลู่ยุ๋นหลัวนั้นยังไม่รู้

และก็เป็นไปตามคาด

เมื่อลู่ยุ๋นหลัวพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา สีหน้าแม่นมโจวก็ดูจะอึมครึมกังวลขึ้นมาเล็กน้อย จนหลังจากนั้นไม่นานนางก็เอ่ยปากพูด

“บ่าวนั้นอยู่ในเมืองหลวงประมานได้ไม่กี่เดือน ก็สอบถามได้ข่าวเชิงลึกมาอยู่หนึ่งเรื่อง”

“ว่ากันว่าในค่ำคืนที่ท่านและองค์จักรพรรดิอภิเษกคืนนั้น ได้เห็นอัครมหาเสนาบดีและองค์ชายสามได้สนทนากันอย่างลับ ๆ อยู่ในห้องเป็นเวลานาน”

“ที่ไหน ?”

“ที่จวนอัครมหาเสนาบดี”

เจ้าของร่างเดิมกับจี้อู๋เจวี๋ยอภิเษกในค่ำคืนนั้น จวนอัครมหาเสนาบดีก็มีการจัดเลี้ยงรับรองแขกอยู่เช่นกัน

แต่ว่าถ้าเป็นองค์ชาย ท่านอ๋อง หรือรวมถึงกระทั่งพระบรมวงศานุวงศ์โดยปกติก็มักจะทรงมาเป็นแขกที่จวนขององค์รัชทายาท

แต่องค์ชายสามนั้นกลับไปที่จวนอัครมหาเสนาบดี ซึ่งโดยปกติแล้วก็ไม่น่าผิดสังเกตุอะไร อย่างไรก็ตามพ่อของนางในตอนนั้นเป็นถึงอัครมหาเสนาบดีคนปัจจุบัน การการที่องค์ชายมาร่วมแสดงความยินดีก็ยังพอจะอ้างเหตุผลพูดอยู่ได้บ้าง

แต่เรื่องที่บังเอิญคือคืนอภิเษกของนางในคืนนั้น องค์จักรพรรดิองค์ก่อนก็มาเสด็จสวรรคตและองค์ชายสามก็ถูกจับในข้อหากบฏทันที ซึ่งแบบนี้จะไม่ให้คนคิดมากได้อย่างไร

และเมื่อเรื่องทุกอย่างยิ่งเป็นแบบนี้ ลู่ยุ๋นหลัวก็ยิ่งรู้สึกว่าเรื่องนี้ยิ่งแปลกประหลาดเข้าไปอีก

คนซื่อตรงแบบนั้นจะมาทำเรื่องทรยศประเทศชาติแบบนี้ได้อย่างไร ?

“นายหญิง พ่อของท่านเป็นคนเช่นไร เราสองนั้นต่างรู้อยู่แก่ใจ แต่เขากลับถูกตัดสินว่าทรยศประเทศชาติจนมีโทษประหาร อีกทั้งยังถูกองค์จักรพรรดิองค์ปัจจุบันทรงมีรับสั่งให้ประหารต่อหน้าสาธารณะชนอีก หากนายหญิงยังไม่มีอำนาจและกำลังมากพอ การไม่พูดถึงเรื่องนี้อีกจะเป็นการดีที่สุดเพคะ” แม่นมโจวนั้นไม่รู้ว่าอัครมหาเสนาบดีลู่นั้นถูกใส่ร้าย แต่ปัจจุบันนางเองก็ไม่ได้มีกำลังพอที่จะตรวจสอบเรื่องนี้

ยิ่งไปกว่านั้น อัครมหาเสนาบดีที่มีส่วนพัวพันทั้งหมดต่างก็ได้รับโทษขั้นสูงสุดทั้งหมด

นายหญิงที่เป็นบุตรสาวของอัครมหาเสนาบดีและสามารถพ้นโทษประหารมาได้ก็นับว่าเป็นบุญหัวขนานใหญ่แล้ว

หากตัวเองยังตั้งหลักได้ไม่มั่นคงภายในวังนี้และขืนไปสืบเรื่องราวพวกนี้อีก เกรงว่าหากไม่ระมัดระวังจนพลาด ชีวิตน้อย ๆ นี้ก็คงจะต้องสูญเสียไป

ลู่ยุ๋นหลัวพยักหน้ารับ นางรู้ดีว่าเรื่องนี้นั้นไม่ธรรมดา คงต้องค่อย ๆ คิดค่อย ๆ ทำไปทีละก้าว

การคืนความความบริสุทธิ์ให้กับจวนอัครมหาเสนาบดีนั้นเป็นเรื่องของเจ้าของร่างเดิมของนางจะต้องทำให้สำเร็จ

แต่เรื่องนี้นั้นไม่สามารถเร่งได้

ในมือของนางนั้นไม่มีทั้งอำนาจ อิทธิพล และทรัพย์สมบัติ ซึ่งการอยากทราบความจริงก็คงจะยากพอเท่ากับการเหยียบฟ้า

อีกทั้งธัญพืชเหล่านั้นในมิติพิเศษก็ยังเป็นที่พึ่งเดียวของนางในวังแห่งนี้

ดูเหมือนในสายตาตอนนี้ นางคงต้องปลูกมันขึ้นมาในพื้นที่ประมาณ 300 กว่าหมู่ที่หลังตำหนักเย็น จากนั้นค่อย ๆ สร้างกำลังของตนเองขึ้นมาทีละน้อยซะแล้ว