ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 69

เหล่าจองหงวนที่คุกเข่าอยู่ ณ บัดนี้ต่างก็กลืนน้ำลายเมื่อได้กลิ่น

เนื่องจากทรงมีรับสั่งให้เข้าเฝ้าในวังตั้งแต่ช่วงเมื่อวานตอนบ่าย พวกเขาก็คุกเข่าอยู่ตลอดจนถึงตอนนี้ นี่ก็สามมื้ออาหารแล้วที่ไม่ได้ทานอะไรแม้แต่น้ำก็ไม่ได้ดื่ม ตอนนี้เพียงได้กลิ่นของซาลาเปาท้องไส้ก็ส่งเสียงดังขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้

เมื่อได้ฟังสิ่งที่เฉาจงฉวนบอก ก็คงจะเป็นนายหญิงที่ถูกให้ไปพำนักตำหนักเย็นท่านนั้น ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าสิ่งที่นางทำมาให้นั้นคืออาหารอะไรกันแน่ถึงได้หอมขนาดนี้

ถึงอย่างไรพวกเขาก็ไม่กล้าที่จะแหงนหน้ามองและได้แต่ก้มหัวพร้อมกับดมกลิ่นหอมที่อบอวลในอากาศได้อย่างเดียวเท่านั้น

จี้อู๋เจวี๋ยใช้เวลาไม่นานก็เสวยซาลาเปาลูกนั้นจนหมด รสชาตินั้นไม่เลวเลยทั้งอร่อยและสดใหม่ แถบจะเป็นอาหารที่ดีที่สุดจานหนึ่งเลยก็ได้

เพียงแต่.....

ประกายของความสงสัยก็พลันปรากฏขึ้นในพระเนตรของเขาว่าอาหารชนิดนี้ใช้วัตถุดิบอะไรในการปรุง ?

เขาทรงคิดพินิจพิจารณาอยู่นานแต่ก็ทรงคิดไม่ออก

อย่างที่ทราบกันดีว่าข้าว ถั่วและข้าวโพดนั้นไม่สามารถที่จะทำอาหารชนิดนี้ออกมาได้เลย

“องค์จักพรรดิ นายหญิงนั้นยังทิ้งจดหมายไว้ให้ฉบับพะยะค่ะ” เฉาจงฉวนนำจดหมายที่วางในซอกตะกร้าออกมาให้ถวายให้กับจี้อู๋เจวี๋ย

จี้อู๋เจวี๋ยเมื่อทรงได้รับกระดาษแผ่นนั้นมาเขาก็กวาดทอดพระเนตรอ่าน ทันใดนั้นตัวเขาก็ทรงสั่นขึ้นทันทีอีกทั้งพระพักต์ยังแข็งกร้าวขึ้นอีก

“องค์จักรพรรดิ พื้นที่ตำหนักเย็นนั้นพบว่าสามารถปลูกผลิตธัญพืชจำพวกข้าวสาลีได้ 10 ชึ (10 ชึ ประมาน 600 กิโลกรัม)ต่อพื้นที่ 1 หมู่พะยะค่ะ !”

1 หมู่ปลูกผลิตได้ 10 ชึ !

ภายในพระเนตรของจี้อู๋เจวี๋ยก็ปรากฏคลื่นใต้ทะเลลึกที่ไร้ซึ่งแสงใดส่องถึง !

อย่างที่รู้กันว่าธัญพืชของอาณาจักรตงหลานนั้นไม่ได้มีหลากหลายชนิด อีกทั้งพื้นที่ 1 หมู่นั้นมากสุดปลูกผลิตธัญพืชได้ไม่เกิน 5 ชึเท่านั้น อีกทั้งไม่ใช่ว่าทุกพื้นที่จะสามารถเหมาะแก่การเพาะปลูกจำพวกข้าวได้

ดังนั้นกำลังปลูกผลิต 10 ชึต่อหมู่ถือว่าเป็นส่วนสำคัญของอาณาจักรตงหลานอย่างมาก

“ให้นางเข้ามา !”

จี้อู๋เจวี๋ยทรงลุกขึ้นและไพล่พระหัตถ์ไว้ที่ด้านหลัง เรื่องนี้นั้นไม่มีที่ว่างพอที่สามารถให้เอามาล้อเล่นได้ ยังไงเขาก็ต้องยืนยันให้ชัดเจนให้ได้ !

“กราบบังคมทูลองค์จักรพรรดิ นายหญิงกลับไปถึงตำหนักเย็นแล้วพะยะค่ะ !”