ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 7

ลู่ยุ๋นหลัวดีดตัวลุกขึ้นมาทันที พร้อมตกใจ นี่มันคือดินประสิวจริง ๆ

"หยินซวาง ! เร็วเข้า ! รีบจัดการทำความสะอาดบริเวณนี้ให้ด่วนเลย !" ลู่ยุ๋นหลัวก็ตื่นเต้นขึ้นมาอีกครั้ง

นี่มันดินประสิวจริง ๆ

ดินประสิวไม่ใช่ไว้ทำได้แค่ดินปืนเท่านั้น แต่ยังสามารถทำน้ำแข็งได้อีกด้วย !

นั่นหมายความว่าในฤดูร้อนอันอบอ้าวเช่นนี้ที่ตำหนักเย็นซึ่งไม่มีใครมาสนใจ นางก็สามารถเอาน้ำแข็งพวกนี้มาเปลี่ยนชีวิตที่ธรรมดาของนางให้หรูหราขึ้นไปได้อีก

เมื่อคิดถึงรสชาติของน้ำผลไม้เย็น ๆ รสชาติต่าง ๆ และยังห้องที่เต็มไปด้วยก้อนน้ำแข็งที่ช่วยทำให้ทั้งห้องเย็นสบายแล้ว แค่ลู่ยุ๋นหลัวจิตนาการภาพเหล่านั้นก็ทำให้นางมีพลังขึ้นมาทันที

ใช้เวลาเพียงไม่นานทั้ง 2 ก็กำจัดวัชพืชบริเวณนี้ไปจนหมด

ด้านบนผิวดินมีหินอยู่ไม่มากมายนัก ถ้าให้นางเดาข้างล่างนี้จะต้องเป็นเหมืองดินประสิวอยู่ด้านล่างไม่ผิดอย่างแน่นอน

"นายหญิง นี่มันก็แค่หินไม่กี่ก้อนเองไม่ใช่รึ ?" หยินซวางไม่เข้าใจว่าทำไมกับหินไม่กี่ก้อนถึงทำให้ฮวงโห่วของนางตื่นเต้นได้ขนาดนี้

"เดี๋ยวเจ้าก็รู้ !" ลู่ยุ๋นหลัวยิ้มอย่างมีเลศนัย นางหยิบหินขึ้นมา 2 ก้อนและกลับไปยังห้องนอนของนาง

หลังจากลู่ยุ๋นหลัวมาถึงห้องนอนของนาง นางก็ขอให้หยินซวางเตรียมถังสองใบที่มีขนาดเล็กใหญ่ไม่เท่ากัน จากนั้นเติมน้ำลงในถังและปรับอัตราส่วนของน้ำ

หลังจากการทดลองล้มเหลวอยู่หลายต่อหลายครั้ง ในที่สุดแววตาของหยินซวางก็มีประกายแห่งความตกใจขึ้นมา การทดลองประสบความสำเร็จโดยที่ในถังน้ำมีน้ำแข็งลอยขึ้นมา

ในขณะที่นางมองเห็นว่าในถังนั้นมีน้ำแข็งกระจายอยู่เต็มไปหมดรวมถึงไอเย็น ๆ ที่ค่อย ๆ แผ่ออกมา สายตาหยินซวางก็เปลี่ยนไปราวกับได้เจอมหาเทพเซียน นายหญิงของนางเป็นเทพเซียนรึ ?

ไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าฤดูร้อนเช่นนี้จะสามารถทำน้ำแข็งขึ้นมาได้จริง ๆ 

จิตใจของลู่ยุ๋นหลัวตอนนี้ราวกับไม่มีเพดานขีดจำกัดอะไรมาขวางกั้นความเป็นไปได้อีกต่อไป นางสามารถทำได้ดั่งเซียนที่มีชีวิตเดินดินอยู่จริง ๆ

ขนาดพ่อครัวจากห้องปรุงพระกระยาหารปรุงเหล้านี้ขึ้นมาก็ยังคงไม่ทรงโปรดและมักจะทรงตรัสทุกครั้งว่ารสชาติไม่ถูกพระโอษฐ์ นอกจากนั้นองค์จักรพรรดิยังทรงมีคำสั่งว่าต้องการทรงอยากดื่มเหล้าดอกบัวที่หมัก 1 เดือนขึ้นไป แต่ภายในวังกลับไม่มีใครสักคนที่เคยหมักเหล้าดอกบัว นั่นยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจะหมักเหล้าดอกบัวให้รอดถึง 1 เดือนเลย และต่อให้เริ่มหมักตอนนี้จริงก็คงต้องรอไปอีกเดือนถึงจะหมักเสร็จ

พ่อครัวจากห้องปรุงพระกระยาหารถูกเปลี่ยนไปคนแล้วคนเล่า ก็ยังคงไม่มีใครสามารถทำรสชาติเหล้าดอกบัวที่องค์จักรพรรดิทรงโปรดขึ้นมาได้

"ออกไป !" จี้อู๋เจวี๋ยกล่าวด้วยดวงตาสีนิลกาฬที่มืดมนพร้อมกวาดสายตาไปยังเหล่าข้าราชบริพารด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย

เป็นเวลาหลายวันแล้วที่ดวงตาของเขายังคงเห็นภาพติดตาของดวงตาระยิบระยับคู่นั้นอยู่ต่อหน้า และนี่ก็ 7 วันแล้ว ที่เขาพลิกแผ่นดินทั้งวังแต่ก็ยังคงไม่มีข่าวคราวจากนาง

นางเหมือนอยู่ดี ๆ ก็ถูกทำให้หายไปจากโลกแห่งนี้ แต่ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเขายังมีตำรากามสูตรที่ซื้อจากนางมาในคืนนั้น เขาก็คงคิดว่าคืนนั้นเป็นเพียงจินตนาการที่คิดขึ้นไปเอง

เขานึกขึ้นได้ถึงตำรากามสูตรในคืนนั้น บางทีเขาควรจะเริ่มจากภาพในตำรากามสูตรก่อนและตรวจสอบถึงที่มาที่ไปของภาพเหล่านี้

แววตาของจี้อู๋เจวี๋ยสั่นระเรื่อ เขาไม่เชื่อว่าจะหานางไม่เจอ !