ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 82

หลังจากที่ติดประกาศพยากรณ์อากาศไปแล้ว นางก็ได้เดินไปที่ลานตาก

เนื่องจากพรุ่งนี้ฝนจะต้องตก อีกทั้งวันนี้ก่อนที่พระอาทิตย์จะลับภูเขาไป ข้าวสาลีจะต้องถูกนำไปเก็บในคลังเรียบร้อยแล้ว

ณ ลานตากแห่งนั้น เหล่าขันทีและนางข้างหลวงกำลังนำข้าวสาลีที่ตากดีแล้วใส่ลงไปในถังที่เอาไปกลิ้งจนร้อน

เมื่อถึงเวลาปิดผนึกจัดเก็บ แบบนี้ก็จะไม่ทำให้เกิดเชื้อราและหนอนแมลงขึ้นได้

รอจนกว่าช่วงฝนตกหมดไปค่อยนำเอาออกมาตากอีกรอบก็พร้อมที่จะนำไปปลูกได้แล้ว

ช่วงเวลาที่แดดร้อนแผดเผาเช่นนี้ เหล่านางข้าหลวงและขันทีต่างยังคงใส่ชุดและเสื้อที่ยาวปกคลุม ร้อนจนเหงื่อไหลเปียกที่หลัง

งานเกษตรกรรมเหล่านี้ลำบากยิ่งนัก

ลู่ยุ๋นหลัวหลังจากเดินไปรอบ ๆ ก็ตัดสินใจที่จะทำอาหารเย็นคลายร้อนให้กับพวกเขา

นางจึงให้แม่ครัวที่ประจำอยู่เริ่มต้มถั่วเขียว หลังจากถั่วเริ่มลอกเปลือกก็ใส่น้ำตาลและแป้งข้าวเหนียวขนให้ส่วนผสมทั้งหมดเข้ากัน พักไว้ให้เย็นจากนั้นก็เอามาส่ง

นางยังเรียกขันทีสองนายไปยังป่าไผ่ทางด้านตะวันตกเพื่อตัดกระบอกไม้ไผ่กลับมา จนได้ประมาน 70 กระบอกและเอาไปล้างให้สะอาด

ผึ่งให้แห้งและเตรียมไว้ใช้

หลังจากจัดเตรียมของทุกอย่างเสร็จแล้ว ก็นำต้มถัวเขียวเทใส่กระบอกไม้ไผ่ทุกกระบอกและเสียบซี่ไม้ไผ่ลงไป นำแต่ละกระบอกที่ได้อัดใส่ไว้ลงถังขนาดใหญ่

เนื่องจากกระบอกไม้ไผ่ค่อนข้างหนา ซึ่งทำให้ครั้งนี้นางต้องปรับอัตราส่วนอยู่หลายครั้งกว่าจะสำเร็จ

ไอศกรีมถั่วเขียวแสนง่ายดายก็ออกมาสำเร็จงดงาม

ลู่ยุ๋นหลัวรู้สึกว่านางนั้นควรจัดตั้งแผนกอาหารในตำหนักเย็น เพื่อทำของว่างพิเศษขายให้แก่คนในวัง

ไม่ว่าจะดูยังไงคนในวังตอนนี้ก็ราว ๆ 10,000 คนได้

แถบจะเทียบเท่ากับประชากรของตำบลเล็ก ๆ แล้ว

อีกทั้งตอนนี้ยังเป็นหน้าร้อนและภายในตำหนักเย็นเองก็แถบจะหาน้ำแข็งได้ยาก ดังนั้นการทำพวกเครื่องดื่มเย็นขายน่าจะขายดี

“แม่นมโจว เจ้าแต่ก่อนก็อยู่ในวังมาค่อนข้างนาน กฎเกณฑ์ในวังเจ้าต้องเข้าใจมากกว่าข้า เจ้าลองบอกข้าทีถ้าข้าจะขายอาหารภายในวัง แบบนี้ถือว่าผิดกฎรึไม่ ?”