ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 83

สิ่งที่เราทราบกันดีคือเหล่าขันทีและนางข้าหลวงกลุ่มนี้คือคนที่ย้ายมาจากแผนกซักล้าง

ก่อนพวกเขาจะมาต่างก็คิดว่ามาตำหนักเย็นเพื่อทำการเกษตร ยังไงงานก็ต้องลำบากหนักกว่างานแผนกซักล้าง ไม่คิดมาก่อนว่าหลังจากได้มาถึงแล้ว นอกจากอาหารการกินที่ดีกว่าแต่ก่อนแล้ว เวลานอนพักผ่อนนอนหลับก็มากว่าแต่ก่อนด้วย

เพียงแค่เจ้าไม่แอบอู้ขี้เกียจ และทำงานเสร็จตามเวลา แค่นี้ก็จะได้กลับไปพักผ่อนก่อนเวลาได้แล้ว

อีกทั้งยังไม่ต้องมาอดทนถูกตี ถูกด่า

แถมยังมีเงินตอบแทนให้อีก

ช่วงเวลาที่ผ่านมาแค่นี้เมื่อเทียบกับแต่ก่อนก็ต่างราวฟ้ากับเหวแล้ว

วินาทีนั้นที่พวกเขาแอบสาบานในใจว่าจะต้องช่วยเหลือนายหญิงปลูกข้าวสาลีในตำหนักเย็นแห่งนี้ให้งอกงามออกมาดีให้ได้ เพื่อไม่ใช้นายหญิงผิดหวังต่อพวกเขา

เมื่อพวกเขาเดินพ้นประตูใหญ่ของตำหนักเย็น ก็พบว่ากำแพงด้านนอกของตำหนักเย็นมีประกาศขนาดใหญ่ที่ไม่รู้มาติดไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่

ทุกคนต่างสงสัยยืนมุงดูประกาศนั้น

แต่ว่าคนส่วนใหญ่ที่มุงนั้นไม่เข้าใจอักษร ถึงยืนดูนานกว่าครึ่งค่อนวันก็ไม่เข้าใจอยู่ดี

ผ่านไปสักพักก็มีนางข้าหลวงนามว่าเยว่เจี่ยนหนึ่งเดียวที่เบียดฝูงชนมาที่ด้านหน้าพร้อมกับอ่านให้ทุกคนฟัง

“พยากรณ์อากาศจากตำหนักเย็น”

“พยากรณ์อากาศแปลว่าอะไรรึ ?” ผู้คนต่างส่งเสียงถาม

“น่าจะหมายถึงการทำนายสภาพอากาศรึเปล่า” เยว่เจี่ยนก็ไม่ค่อยมั่นใจเหมือนกัน นางได้เห็นอักษรบนนั้นเขียนว่าสภาพอากาศอีกเจ็ดวันข้างหน้า

ไม่ใช่ว่าสำนักหอดูดาวหลวงทำนายสภาพอากาศล่วงหน้าได้มากสุดแค่หนึ่งวันหรอกเหรอ ?

“ด้านบนเขียนไว้ว่า พรุ่งนี้จะเริ่มมีฝนตกและตกต่อเนื่องเป็นเวลาสี่วัน ถ้าพวกเราออกไปไหนก็ให้พกร่มไปด้วย”

พรุ่งนี้ฝนจะตก ?

และยังนานถึงสี่วัน ?

นายหญิงรู้ได้เช่นไรว่าพรุ่งนี้ฝนจะตก ? อีกทั้งยังรู้อีกว่าจะตกต่อเนื่องสี่วัน ?