ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 88

“นายหญิง ได้โปรดยกโทษให้ด้วย ! บ่าวแต่ก่อนไม่รู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของท่าน ได้โปรดยกโทษสิ่งที่บ่าวประพฤติอันน่าอัปยศก่อนหน้านั้นด้วย !”

ลู่ยุ๋นหลัวเปลี่ยนสายตาเป็นเย็นชามองไปยังขันทีเฉิง “แน่นอนว่าต้องยกโทษให้ เพียงแต่ เจ้าต้องเอานารีแดง (นารีแดง คือ เหล้าขึ้นชื่อ)ที่ฝังไว้กว่า 20 ปีใต้ที่พำนักเจ้าแก่ข้าเป็นการชดใช้”

“นายหญิงวางใจ บ่าวจะให้คน....” ขันทีเฉิงขณะที่พูด ทันใดนั้นร่างกายเขาก็หยุดไปครู่ ไม่ถูกต้อง ! เขาฝังเหล้าเก่าแก่นั้นไว้ใตต้นไม้กว่า 20 ปี มีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นที่รู้ นายหญิงท่านนี้ทราบได้เยี่ยงไร ?

หรือว่าอาจจะเป็น.......

พอคิดถึงตรงนี้ หัวใจของขันทีเฉิงก็เต้นกระตุกขึ้นมาอย่างรุนแรง

เขาถามลองเชิงเสียงสั่นกลับไป “นายหญิง แต่ว่าเหล้านั้นถูกท่าน....”

“ถูกข้าขุดขึ้นมาตั้งนานแล้ว เสี่ยวลี่จึ รสชาติไม่เลวเลยใช่มั๊ย ?” ลู่ยุ๋นหลัวยิ้มแย้มกันไปทางเสี่ยวลี่จึ

เสี่ยวลี่จึเมื่อถูกลู่ยุ๋นหลัวมองก็หน้าแดงขึ้นมา เขาก้มหน้าลงและลูบศีรษะอย่างลำบากใจ

ท่าทางในตอนนี้ ขันทีเฉิงก็เข้าใจอย่างเป็นธรรมชาติว่าเหล้าของเขาถูกพวกเขาทั้งสองแบ่งไปเรียบร้อยแล้ว

เวลานั้นเขาโกรธนั้นจนยื่นมือออกไปเขกที่หัวเสี่ยวลี่จึไปที

เด็กคนนี้ ริอาจกล้าขโมยเหล้าของเขาดื่มเลยรึ ?

นั่นเป็นถึงเหล้าที่เขาหวงแหนกว่า 20 ปี !

“อาจารย์อย่าตีข้า นายหญิงให้ข้าไปขุดขึ้นมา” เสี่ยวลี่จึพูดปัดเลี่ยง

“ในเมื่อเจ้าโยนความผิดให้นายหญิงรับผิดชอบ วันนี้หลังจากกลับไปคอยดูว่าข้าจะจัดการกับเจ้าอย่างไร !” ขันทีเฉิงเดือดดาลจ้องเสี่ยวลี่จึเขม็ง

แล้วยังผลักความรับผิดชอบไปไว้ที่นายหญิงอีก กล้าอาศัยเขาตอนนี้ที่ไม่มีทางทำอะไรนายหญิงได้งั้นเหรอ ?

เขานั้นก็ไม่มีทางทำอะไรนายหญิงได้ก็จริง แต่เขามีวิธีจัดการกับไอเด็กนี้ได้ !

เหล้าที่เขาขุดฝังไว้กว่า 20 ปี !